Het Chinese banksysteem beleeft een moeilijke tijd. Vorige week steeg de interbancaire rente naar een hoogtepunt van 12,85 procent.
Het Chinese banksysteem beleeft een moeilijke tijd. Vorige week steeg de interbancaire rente naar een hoogtepunt van 12,85 procent.
De ongebreidelde kredietverlening en de explosieve groei van het zogenoemde schaduwbanksysteem hebben geleid tot een oververhitting van de vastgoedmarkt, onafgewerkte projecten en overcapaciteit. Het gebrek aan transparantie over het aantal slechte leningen bij elke bank leidt tot wantrouwen tussen de banken, waardoor ze nauwelijks nog aan elkaar willen lenen. Hetzelfde gebeurde tussen de Amerikaanse en Europese banken na het faillissement van Lehman Brothers in september 2008. Niemand wist toen hoeveel Amerikaanse rommelhypotheken de andere banken in hun boeken hadden staan.
Een beperkte tussenkomst van de Chinese centrale bank, die eind vorige week 50 miljard euro liquiditeiten injecteerde in een klein aantal banken, deed de rente terugvallen. Deze week moeten de Chinese banken echter 186 miljard euro aan beleggingsproducten op vervaldag terugbetalen, wat opnieuw druk zal zetten op het systeem. De centrale bank zegt dat ze niet zomaar banken met onbeperkte liquiditeiten uit de nood wil helpen. Dat zou indruisen tegen het nieuwe beleid, dat de kredietexplosie moet afremmen en het schaduwbankieren aan banden moet leggen.
Op lange termijn is dat een gezond beleid, maar als enkele van de kleinere banken die zeer afhankelijk zijn van kortetermijnfinanciering over de kop gaan, kan dat een kettingreactie in gang zetten die moeilijk te stoppen is. Kapitaalcontroles maken een bankrun door buitenlanders onmogelijk, maar binnenlandse spaarders kunnen die net zo goed in gang zetten. De kans bestaat dat China vijf jaar na datum zijn eigen Lehman-moment beleeft.
