Sibanye Gold

Ondanks de scepsis bij de creatie van de groep is Sibanye Gold niet het zwakke broertje onder de gouddelvers.

De Zuid-Afrikaanse goudmijnen stonden in 1970 nog in voor bijna 80% van de wereldwijde productie van het edelmetaal. Tot 2007 bleef het land nog de grootste producent ter wereld, maar het viel intussen terug naar de zesde plaats, waarbij het aandeel verschrompelde naar 6 tot 7%. Onder dat eerder ongunstig gesternte werd begin vorig jaar Sibanye Gold geboren. Sibanye omvat in hoofdzaak drie Zuid-Afrikaanse activa van het voormalige Gold Fields (GFI): Kloof, Driefontein en Beatrix. Het gaat om drie mijnen die al jarenlang kreunden onder stijgende kosten en een dalende productiviteit. De eerste opdracht bestond er dan ook in om de efficiëntie op te krikken en de organisatiestructuur aan te pakken. De helft van de kosten zijn personeelskosten, omdat de mijnbouw in Zuid-Afrika erg arbeidsintensief is. Vorig jaar werden meer dan 5000 arbeiders ontslagen, terwijl ook de samenwerking met 1800 contractuelen werd beëindigd.

In samenwerking met enkele Chinese partners werd een project met zonne-energie opgestart, dat 10 tot 15% van de stroombehoeften van de groep moet dekken. De bedoeling is de afhankelijkheid van de lokale elektriciteitsleverancier Eskom te verminderen, enerzijds uit kostenstandpunt, maar anderzijds ook om de betrouwbaarheid van de stroomvoorziening te verbeteren. Sibanye deed er ook alles aan om de perceptie te wijzigen als zouden de mijnen van de groep in onomkeerbaar verval zijn.

De grades uit de jaren zeventig komen niet meer terug, maar naar internationale standaarden zijn de ertsen diep onder de Zuid-Afrikaanse bodem nog steeds erg rijk. Sibanye slaagde erin om de groepsreserves – wat onder de grond zit en tegen de huidige prijs en actuele stand van de technologie rendabel kan worden ontgonnen – vorig jaar met 46% op te trekken naar 19,7 miljoen ounce. Het management maakt zich sterk dat dit maar een eerste opwaartse bijstelling is. Hoe snel er nog zullen volgen, hangt in de eerste plaats af van de evolutie van de goudprijs. De gemiddelde ontvangen goudprijs daalde in de tweede helft van 2013 met 15% tegenover het eerste semester, tot 1301 USD per ounce. Dankzij de goedkopere Zuid-Afrikaanse rand (ZAR) bedroeg de achteruitgang in lokale munt slechts 7%. Sibanye profiteerde dus twee keer, want ook de kosten daalden omdat de lonen in ZAR worden uitbetaald.

Exclusief eenmalige lasten was er een winst van 147,5 miljoen USD, tegenover 96,1 miljoen USD in de eerste jaarhelft. De operationele winst steeg met 19%, tot bijna 400 miljoen USD. Met 773.600 ounce, 18% meer dan in de eerste jaarhelft, kwam ook de groepsproductie boven de verwachtingen uit. Dat bracht de output op jaarbasis op 1,43 miljoen ounce. De totale kostprijs daalde met 10%, tot 1043 USD per ounce. Sibanye zal over het volledige boekjaar 2013 1,12 ZAR per aandeel dividend uitkeren. Dit komt aan de huidige koers overeen met een rendement van 4,7% bruto. Dankzij de hogere kasstromen kon de nettoschuld worden gereduceerd tot 48 miljoen USD.

Conclusie

Ondanks de scepsis bij de creatie van de groep is Sibanye Gold niet het zwakke broertje onder de gouddelvers. Met een rendement van +50% over de voorbije 12 maanden presteert het aandeel zelfs een pak beter dan voormalige moeder Gold Fields. Sibanye is winstgevend, heeft een hoog rendement en is niet te duur. Nog steeds koopwaardig, maar beperk de positie.

Advies: koopwaardig

Risico: hoog

Rating: 1C