Colruyt

Winstgroei is ook voor Colruyt een schaars goed geworden.

Het management had er enkele maanden geleden zelf voor gewaarschuwd, maar het blijft een kleine schok: voor het eerst in acht jaar daalde bij Colruyt de winst per aandeel. De schade bleef weliswaar beperkt tot een daling met 1,2%, maar uitgezuiverd voor uitzonderlijke elementen kreeg de rendabiliteit toch een vrij stevige tik. De bedrijfswinst (ebit) daalde met 5,6%, en dat is toch meer dan verwacht. Bovendien is de daling het grootst in de tweede helft van het voorbije boekjaar (dat eindigt op 31 maart), en zegt Colruyt dat er niet meteen beterschap op komst is. Het consumentenvertrouwen weigert te herstellen en de prijzenoorlog, die een spoor van vernieling trekt bij de distributeurs, gaat ongenadig verder.

Als Colruyt dit jaar een nieuwe daling van de winst kan vermijden, zal dat al een sterke prestatie zijn. Beleggers gaan daar ook van uit, want om de nog altijd vrij hoge waardering te rechtvaardigen, is enige winstgroei de volgende jaren een must. De omzet van Colruyt groeit nog altijd, maar wel steeds trager. Vijf jaar geleden dikte de verkoop met 8% per jaar aan, vorig jaar nog met 4%, en in de tweede helft van het boekjaar zelfs met minder dan 4%, wat nog geen catastrofe is in een markt die stagneert en amper inflatie kent.

Ook ongewoon voor Colruyt is de lichte daling van het marktaandeel (tot 25,9%) in de tweede jaarhelft, die de stijging van de eerste jaarhelft uitwiste. Vooral de harddiscounters als Lidl en Aldi, en nieuwkomer Albert Heijn zetten de markt op scherp. Zij spelen met forse kortingen en promoties agressief in op het structureel gewijzigde winkelgedrag van de consument. Colruyt is het aan zichzelf en zijn strategie van laagste prijzen verplicht om die prijsdalingen te volgen.

Daarnaast kiest de consument ook steeds meer voor huis- en discountmerken, waar de marges lager liggen. Dat is trouwens geen louter Belgisch fenomeen. De Franse distributiemarkt kent een krimpend volume en negatieve inflatie. Colruyt Frankrijk realiseerde weliswaar een omzetgroei van 13% door fors te investeren in lage prijzen, maar winst maken doet Colruyt in Frankrijk nog altijd niet.

Die prijzenslag vertaalt zich niet alleen in een vertragende omzetgroei, maar ook in krimpende marges. Boekte Colruyt vijf jaar geleden nog een ebit-marge van 7%, dan brokkelde die marge af tot 5,3% in de tweede helft van het boekjaar 2013-2014. Colruyt weet erger te voorkomen met een vrij strikte kostencontrole, ondanks een stijging van het aantal werknemers met 5%. Maar om de winst per aandeel te stabiliseren, moet ook de dalende trend van de marges tot staan gebracht worden. Begin er maar aan in deze marktomstandigheden. Wel heeft Colruyt een indrukwekkende kaspositie van 600 miljoen EUR opgebouwd, die kan worden aangesproken (zie de investering in ZEB), maar ook om eigen aandelen in te kopen, om de winst per aandeel te verdedigen. Ook een hoger dividend is mogelijk als zoethoudertje voor de aandeelhouders om deze magere jaren te overbruggen.

Conclusie

Winstgroei is ook voor Colruyt een schaars goed geworden. De omzetgroei is te traag geworden om de dalende marges op te vangen, en dus stagneert de winst per aandeel. Gezien de winststagnatie blijft de waardering van het aandeel ondanks de koersterugval vrij hoog.

Advies: houden

Risico: laag

Rating: 2A