Beleggen in 2025: Trump tegen allen en allen tegen Trump?

Kunnen onvoorspelbare wereldleiders de economische groei een voetje lichten? Of houden standvastige consumenten de economische motor draaiend? Op die en andere vragen proberen economen op verzoek van Trends een antwoord te geven.

In december 2016 pronkte de beeltenis van Donald Trump al een eerste keer op de cover van deze jaarlijkse gids voor beleggers (zie kader onderaan). “Beleggen in 2017: Alles wordt anders“, kopten we. Wat we toen nog niet wisten, is dat Trump het koersenbord als zijn persoonlijke scorebord zou beschouwen. Hij stak veren op zijn hoed voor beurshausses en spoorde de Amerikanen aan aandelen te kopen tijdens de crash in maart 2020.

Trump is er trots op dat de S&P 500-index in de vier jaar dat hij aan de macht was gemiddeld met meer dan 14 procent per jaar steeg. Enkel in de regeerperiode van Bill Clinton wonnen Amerikaanse aandelen nog meer aan waarde. En in juli 2020 waarschuwde Trump de kiezers dat een stem op zijn rivaal Joe Biden de waarde van hun aandelen zou doen verdampen.

Trump profileert zich nu als pro crypto, waardoor hij misschien wat minder met de beurskoersen bezig is. De bekendste cryptomunt, de bitcoin, steeg sinds de verkiezingsoverwinning van Trump van 70.000 naar 100.000 dollar. De stijging van de S&P 500 sinds 5 november is veel bescheidener, maar aandelen zijn dan ook veel minder volatiel dan cryptomunten.

Beleggers hopen stiekem dat Trump zijn beleid zal bijsturen als de beurzen te veel zakken. De Amerikaanse beurzen welteverstaan. “America First. De rest is de parking”, monkelt Koen De Leus, de hoofdeconoom van BNP Paribas Fortis.

Moeten beleggers hun Europese aandelen dan maar van de hand doen, omdat het in Europa economisch wat minder goed dreigt te gaan? “De band tussen de beurs en de economie is niet zo sterk”, meent Peter Vanden Houte, de hoofdeconoom van ING België. “Als de beurzen onderuitgaan, is er bijna altijd sprake van een recessie. Een zachtere landing van de economie doet de winsten van de bedrijven niet per se krimpen en hoeft geen slecht nieuws voor beleggers te betekenen.” De belangrijkste vraag die beleggers zich moeten stellen, is dus welke economieën op een recessie kunnen afstevenen.

Amerikaanse groei

Volgens Florence Pisani, vanaf januari de nieuwe hoofdeconoom van Candriam, heeft Trump in zijn eerste termijn min of meer gerealiseerd wat hij had aangekondigd. Beleggers mogen verwachten dat Trump ook deze keer woord houdt. “Hij heeft de belastingen voor de hoogste inkomens en voor bedrijven in de Verenigde Staten verlaagd. Hij heeft doelgericht de invoertarieven in bepaalde sectoren verhoogd, maar de implementatie nam meer tijd in beslag dan gedacht.” De selectieve handelsoorlog in 2018 en 2019 eindigde met een bestand dat mee onderhandeld werd door Jamieson Greer, de man die Trump nu ook weer heeft benoemd als handelsgezant.

De president zou deze keer veel sneller uit de startblokken kunnen schieten, want hij is beter voorbereid en heeft een team met vertrouwelingen rondom zich. “Hij gaat in zijn beginperiode heel wat beleidsinitiatieven op ons afvuren”, denkt Hans De Wachter, hoofdeconoom van KBC. “Hogere handelstarieven zouden er vrij snel kunnen zijn, want Trump heeft daarvoor geen goedkeuring van het Amerikaanse Congres nodig”, merkt Pisani op.

De president elect beloofde tijdens de campagne 60 procent bijkomende belastingen op alle goederen uit China en 10 of 20 procent op de invoer uit de rest van de wereld. Volgens Pisani zou dat de Amerikaanse economie 1,2 procentpunt groei kosten en de inflatie 2 procentpunt hoger sturen. Maar komt het wel zover?

Eind november stuurde Trump via sociale media de wereld in dat hij op 20 januari veel presidentiële besluiten zal ondertekenen. Het eerste besluit zou een invoertarief van 25 procent op alle producten uit Mexico en Canada worden. Een ander besluit zou een bijkomende belasting van 10 procent op alle invoer uit China zijn.

De Leus: “Het is een onderhandelingstactiek van Trump. Hij dreigt met het ergste, om daarna aan de onderhandelingstafel de tarieven af te zwakken. Hij gaat op Europees niveau kijken wat wij het meest exporteren naar de Verenigde Staten en daar hogere belastingen op heffen tot hij krijgt wat hij wil. Staar je ook niet blind op die invoertarieven. Hij heeft nog andere manieren om de handel te belemmeren.”

Véronique Goossens, de hoofdeconoom van Belfius, is het meest optimistisch over de Amerikaanse economie. “We verwachten 2,7 procent groei in 2025, net als in 2024. Een wereldwijde handelsoorlog zou dat cijfer drukken tot 1,7 procent, maar daar geloven wij niet in. Trump dreigt om deals te sluiten. Hij is een transactionele persoon, die slimmer is dan we denken en rekening houdt met de bedrijven in zijn achterban.”

Vanden Houte verwacht voor 2025 nog altijd 2 procent groei in de Verenigde Staten. “Het IMF schat het negatieve effect op de Verenigde Staten hoger in dan dat op Europa. Dat zou me sterk verbazen. De Verenigde Staten zijn een minder open economie, meer zelfvoorzienend inzake grondstoffen dan de eurozone.” Bovendien kan Trump de impact van de tarieven verzachten met belastingverlagingen voor de Amerikanen.

De Leus zit ongeveer op dezelfde lijn. Hij verwacht een terugval van de Amerikaanse groei van 2,7 procent in 2024 naar 2,1 procent in 2025, wat nog altijd mooi is. “Vergeet de zachte landing. De Amerikaanse economie zal worden aangevuurd, misschien zelfs tot de oververhitting.” Maar alle economen zijn het erover eens dat de Amerikaanse centrale bank ook weer op de rem zal staan met renteverhogingen als de Amerikaanse economie te veel versnelt.

De Wachter verwacht slechts 1,7 procent groei in 2025 voor de Amerikaanse economie, voornamelijk omdat Trump het Amerikaanse Congres nodig heeft om belastingen te schrappen. Zo beloofde Trump tijdens de campagne geen belastingen meer te heffen op overuren, fooien en pensioenuitkeringen. Pisani schat dat die belastingverlagingen de groei 1 procentpunt kunnen aanzwengelen.

Ook de deportatie van 1 miljoen illegale immigranten die Trump heeft aangekondigd, zou een meer geleidelijk proces worden. Het verlies van die goedkope arbeidskrachten zou in 2025 0,2 procentpunt van de groei afschaven, volgens Pisani.

“De recessie in de Verenigde Staten is al tien keer aangekondigd, maar de Amerikaanse economie blijft maar groeien”, vervolgt Vanden Houte. “De Amerikaanse bedrijven hebben een competitief voordeel, want ze kunnen gemakkelijker herstructureren en innoveren dan Europese bedrijven. De IT-sector is goed voor 10 procent van de Amerikaanse economie en slechts 5 procent van de Europese.”

Europa in de gevarenzone

Of de eurozone in een recessie belandt, hangt grotendeels van de consument af. Van de overheden zal het niet komen. Vanden Houte: “Duitsland zou misschien nog wat meer kunnen uitgeven, maar veel andere landen zitten aan hun limiet. België, Frankrijk, Italië, Hongarije, Malta, Polen en Slowakije hebben nu al een buitensporig tekort op hun begroting.”

Vanden Houte ging ervan uit dat de Europese economie in 2025 zou herstellen, dankzij een hogere consumptie. “Door de vergrijzing is de arbeidsmarkt krap, wat gepaard gaat met loonsverhogingen die de koopkracht van de consument vergroot. Alleen lees je elke dag over bedrijven die afslanken en herstructureren. Dat knaagt aan het vertrouwen. Het zou dus best kunnen dat de Europeanen toch meer zullen sparen en minder uitgeven. Toch verwacht ik geen gigantische stijging van de werkloosheid.”

Ook De Wachter had verwacht dat de consumenten in Europa meer zouden uitgeven, maar we sparen te veel en het vertrouwen bij gezinnen en bedrijven staat op een laag pitje. “De interne vraag is zwak”, zegt De Wachter. Goossens ziet lichtpuntjes in de kleinhandelsverkopen die stilaan verbeteren. Vanden Houte gaat uit van 0,6 procent groei in de eurozone. De Wachter en Goossens mikken voorlopig op 0,7 procent. En ook De Leus zit met zijn prognose onder 1 procent.

Als de wereldeconomie volgend jaar 1 procentpunt minder groeit dan verwacht, dan staat Europa op de rand van de recessie, volgens de economen van Candriam. “In Europa is er nu al bijzonder weinig groei. De onzekerheid zet een rem op de investeringen en de Europese politiek staat te zwak om een antwoord te bieden op de hogere handelstarieven van Trump”, zegt Pisani. Terwijl de economen denken dat de Fed de Amerikaanse economie zal afremmen, denken ze dat de Europese Centrale Bank (ECB) via renteverlagingen de Europese economie te hulp zal schieten.

“Europa heeft zijn eigen lot in handen”, vindt De Leus. “Er is te weinig druk om te hervormen, omdat we het nog te goed hebben. Voormalig ECB-voorzitter Mario Draghi heeft in een rapport neergeschreven wat de lidstaten van de Europese Unie moeten doen om de grote uitdagingen het hoofd te bieden. Wie gaat Europa op sleeptouw nemen? De politieke verlamming in Frankrijk en Duitsland is een probleem.”

De Wachter vindt dat er dringend deregulering nodig is in Europa. “Europa moet de regels voor bedrijven afbouwen en vereenvoudigen. Als de administratieve lasten voor bedrijven verminderen, komen meer middelen vrij voor investeringen. Amerikaanse bedrijven slagen er veel sneller in om bijvoorbeeld de nieuwigheden in artificiële intelligentie om te zetten in toepassingen die de productiviteit verhogen. Europa zou zulke innovatie meer moeten aanmoedigen.”

“De regelgeving is inderdaad te ver doorgeschoten”, vindt ook Vanden Houte. “Energie is in Europa duurder dan in de rest van de wereld. Vroeger zeiden we dat een sterke dollar goed was voor de competitiviteit van de Europese bedrijven. Nu kan een sterke dollar soms slecht zijn voor de competitiviteit, omdat die energie nog duurder maakt. Europa zit gevangen in een aantal structurele problemen die moeten worden aangepakt.”

Zullen we dan maar voluit de kaart van Amerikaanse aandelen trekken? Vanden Houte: “Er is een zeer grote kloof in winstgevendheid tussen Amerikaanse en Europese bedrijven, maar die weerspiegelt zich ook in de aandelenkoersen. De risicopremie om Amerikaanse aandelen te kopen is zeer laag. Europese aandelen zijn heel goedkoop, maar met een reden.” Europa zou positief kunnen verrassen, als er politieke leiders opstaan of de consument zijn moed terugvindt.

Azië in het verliezende kamp

China heeft grotere problemen dan Trump, vindt Vanden Houte. “De Chinese consumptie blijft zwak, omdat het spaargeld van de Chinezen in vastgoed zit. President Xi Jinping heeft gewaarschuwd dat huizen dienen om in te wonen en niet om mee te speculeren en heeft de banken verplicht de kredietkraan dicht te draaien. De vastgoedbedrijven zijn in de problemen gekomen en nu staat het land vol onafgewerkte woningen. De vastgoedcrisis sleept aan en het consumentenvertrouwen staat lager dan tijdens de lockdowns. Schoorvoetend is de Chinese overheid geld beginnen uit te trekken om die markt te stabiliseren, maar te weinig.”

Ook De Wachter vindt dat de Chinese overheid onvoldoende heeft gedaan om de economie te herlanceren. “De groeinorm van 5 procent zal China de komende jaren niet halen. De groei zal nog afkalven. De bevolking krimpt, de technologische inhaalbeweging is voorbij en het laaghangend fruit voor de Chinese economie is geplukt.” De enige uitweg voor het gebrek aan binnenlandse vraag was export en die wordt afgesneden. “De Chinese handel is deels afgebogen van de Verenigde Staten naar Europa. Europa zal niet toelaten dat China zijn producten hier tegen dumpingprijzen verkoopt ten koste van de Europese producenten”, stelt De Wachter.

Ook vóór de Amerikaanse verkiezingsuitslag was al duidelijk dat de Verenigde Staten in het winnende kamp zitten, en Europa en China in het verliezende. Voor Vanden Houte is Trump dan ook niet meer of niet minder dan “een katalysator”.

Lees ook: