“Het volgende land dat een grote kandidaat is om zijn staatsschuld niet meer te kunnen aflossen is verrassend genoeg België. Tegen eind 2012 kan het al zover zijn”, zegt de kleine Britse vermogensbeheerder Bedlam Asset Management in een analyse die de financiële wereld rond gaat onder de titel ‘farewell Flanonia?’.
“België is nochtans een beschaafd land, vredevol, rijk en wereldwijd competitief in verschillende domeinen. Maar een wanbetaling kan zomaar gebeuren”; waarschuwt Bedlam dat voor zijn klanten alleen in aandelen belegt.
Die wanbetaling kan voor Bedlam uit de lucht vallen als België barst. Het is niet de eerste keer dat België vanuit Londen België geviseerd wordt, maar deze keer wordt expliciet rekening gehouden met een splitsingscenario. Bedlam doet in zijn analyse trouwens de hele ontstaansgeschiedenis van België uit de doeken om de kunstmatigheid van dit land te onderstrepen. “Er is een toenemend risico dat België oplost, en dit zal leiden tot een wanbetaling op de staatsschuld. Dit kan de financiële markten door elkaar schudden, omdat de markten vandaag geen rekening houden met dit scenario. Er is ook een groot risico op een domino effect als het Belgisch papier omvalt.”
Bedlam beseft dat een hoge schuldgraad en communautaire problemen tijdens de voorbije 30 jaar een constante waren in België. “Maar de jongste federale verkiezingen bevestigen de trend naar een versneld separatisme (Bedlam noemt daarbij Vlaams belang als grote winnaar, maar bedoelt N-VA, nvdr). Het probleem wordt nu, zoals bij scheidende koppels, hoe de bezittingen en vooral de schulden verdeeld worden”, stelt Bedlam. De vermogensbeheerder meent dat de staatsschuld tussen Nederlandstaligen en Franstalingen moet verdeeld worden volgens een verhouding 35/65 (!), dus 35% voor Vlaanderen en 35% voor Wallonië. Bedlam motiveert deze verhouding niet, maar dergelijke verdeling zou een rijk Vlaanderen en een failliet Wallonië opleveren. “Het arme Wallonië kan onmogelijk 260 miljard euro staatsschuld afbetalen,” vreest Bedlam, die er ook op wijst dat de rol van Brussel als hoofdkwartier voor heel wat internationale instellingen (zoals de EU en de NAVO) in gevaar is, wat grote financiële gevolgen zou hebben voor de Brusselse welvaart.
Bedlam speculeert ook over een aantal splitsingsscenario’s: “Het valt af te wachten of Duitsland ook Wallonië wil redden, nu Angela Merkel gemerkt heeft dat de hulp aan de Grieken haar veel stemmen heeft gekost. En of Sarkozy Wallonië wil absorberen in Frankrijk of Wallonië wil subsidiëren als vazalstaat is nog onbekend. Wat betreft Vlaanderen is het koffiedik kijken of het verder zal gaan als kleine rijke natie of wil samengaan met Nederland.”
Bedlam besluit: “Op middellange termijn is het duidelijk dat investeren in Belgische aandelen niet aangewezen is, tot de markten de risico’s in de prijzen verwerkt hebben.”
D.K.
