Yamaha 300 Versity

Yamaha lanceerde dit jaar

de Versity 300. Een ‘motorscooter’ die zich goed leent voor woon-werkverkeer.

De eerste kilometers die we met de Yamaha 300 Versity aflegden, verrasten. De scooter beschikt over een pittig motorblok en in een mum van tijd wees de kilometerteller 80 per uur aan. Een volgende verrassing was de goede wegligging én de hoge snelheid van de Yamaha in een klaverbladbocht.

Even twijfelden we zelfs aan de juistheid van de teller. Die bleek echter redelijk nauwkeurig te zijn. Je verwacht van een scooter van 264 cc niet meteen zo’n goede wegligging. De meeste lichte scooters (van 50 tot 250cc) hebben een motorblok dat rechtstreeks op het achterwiel is gemonteerd en deel uitmaakt van het verende deel van de achtervork. Dat leidt tot een allesbehalve goede verdeling van het gewicht. Bij lage snelheden vormt dat geen al te groot probleem. Maar boven 100 kilometer per uur is er wel een sterke – negatieve – invloed op het weggedrag. De Versity heeft ook zo’n constructie, maar door een stevige bouw van het chassis zijn die nadelen grotendeels weggewerkt. Ook de grotere wielen dan bij 125 cc-exemplaren dragen bij tot het goede weggedrag.

De Yamaha 300 Versity (die overigens ook onder het merk MBK – eigendom van Yamaha – als Kilibre 300 verkrijgbaar is) lijkt een redelijk alternatief. De wegligging is veel beter dan die van de in gewicht lichtere 125 cc’er, de snelheid ligt hoger dan bij diezelfde 125’er (wat zeker op de snelweg van pas komt) en de prijs is interessanter dan die van de zwaarste scootermodellen (5600 euro voor de Versity tegenover bijna 9000 euro voor de 500 cc Yamaha T-Max en meer dan 9000 euro voor de 650 cc Honda Silver Wing).

Met zijn automatische versnellingsbak rijd je met deze Versity makkelijk en ontspannen. In fileverkeer ga je vlot tussen de rijen auto’s door. De remmen doen goed hun werk. Het rijplezier is groot en het woon-werkverkeer is niet langer een corvee.

Het zadel staat echter redelijk hoog en je hebt moeite om bij stilstand je voeten plat op de grond te zetten. Het scherm dat je uit de wind houdt, komt redelijk dicht bij de rijder – bij het opstappen raakten we met het kinstuk van de helm zelfs de kunststof ruit.

Voordelen van een scooter zijn in principe de bergruimte en de bescherming tegen de weersinvloeden. Maar bij regenbuien blijf je op deze scooter niet helemaal droog: hoofd, schouders en zelfs handen – ook al zitten die vlak achter het scherm – krijgen de volle laag. De onderbenen en de voeten blijven wel mooi droog.

Onder het zadel zit de benzinetank en een bergruimte. Het valt tegen wat er aan bagage mee kan: niet meer dan een stapeltje tijdschriften, formaat A4. Er is in de bodemplaat van het zadel een ronding uitgespaard voor een helm. Maar een integraal- of jethelm past er niet in. De ruimte lijkt meer bedoeld voor nog kleinere helmen, zoals het type dat Amerikaanse motoragenten dragen.

Een laatste nadeel is de korte veerweg. Op goede wegen heb je daar geen last van, maar als er wat oneffenheden zijn, zitten de veerelementen snel aan hun limiet.

Ad van Poppel