LAATTIJDIGE BELONING

Het Roeselaarse VLD-boegbeeld had zijn ministeriële ambities tijdens de vorming van de Vlaamse regering niet onder stoelen of banken gestoken. Toch viel Louis Bril (60) buiten de prijzen. Zijn recente benoeming tot bijzonder vertegenwoordiger van Vlaams minister-president Patrick Dewael en minister van Economie, Ruimtelijke Ordening en Media Dirk Van Mechelen voor het investeringsbeleid en bij handelsmissies beschouwt de zakenman-politicus zelf als een laattijdige erkenning.

Nochtans had Bril veel mee om een ministerpost te krijgen. Zijn regio, Zuidwest-Vlaanderen, was ondervertegenwoordigd en hij haalde een goede verkiezingsuitslag. Binnen de VLD wordt Bril getypeerd als een stille tegenstander van de golf van politieke vernieuwing waarop premier Guy Verhofstadt en Dewael rijden. Waarnemers wijzen erop dat Bril zijn positie binnen het Liberaal Verbond van Zelfstandigen bij de aanvaarding van de VLD-statuten met tegenzin zou hebben opgegeven. Bovendien zou Bril tot nu toe een weinig opvallende rol gespeeld hebben in het Vlaams Parlement.

Dewael zegt Bril gevraagd te hebben “vanwege zijn industriële en politieke expertise”. De oppositie spreekt van vriendjespolitiek en belangenvermenging. Bril laat zich niet uit over de eerste aanklacht – “tenslotte heeft Patrick Dewael me benoemd” – en ziet geen graten in de tweede. “In de VS is het normaal dat congresleden buitenlandse missies begeleiden en investeringen trachten te lokken. Als zakenman-politicus sta ik dichtbij het bedrijfsleven. Indien ik deze opdracht niet mag aanvaarden, mag er ook geen band bestaan tussen politici en vakbonden, ziekenfondsen en andere sectoren.”

Bril zegt zich niet in het vaarwater van de administratie en de diensten voor investeringen en buitenlandse handel te willen begeven. Daarom wil hij niets kwijt over de koers die hij wil varen vóór hij met de betrokken diensten heeft overlegd. Martin Van Houtte, algemeen directeur van Export Vlaanderen, bevestigt dat de aanstelling van Bril vóór diens benoeming met hem is aangekaart en heeft er geen probleem mee dat Bril missies van Export Vlaanderen zoals die naar de VS in het voorjaar 2000 zal begeleiden. Bril combineert al jaren de zakenwereld met de politiek, onder meer als bedrijfsleider van de familiale KMO, een carrosserie- en metaalconstructiebedrijf.

Bril stapt in 1978 in de politiek. In april van dat jaar leidt hij voor de plaatselijke afdeling van de Junior Chamber International ( JCI) een debat over de economische crisis tussen PVV-voorzitter Willy De Clercq en minister van Economie Willy Claes ( SP). Bril laat blijken dat hij niet onder de indruk is van de wijze waarop Brussel de crisis aanpakt. Na het debat daagt De Clercq Bril uit om zijn visie in de praktijk om te zetten. Ook wellicht omdat De Clercq op zoek is naar een boegbeeld dat de PVV in Roeselare kan omtoveren tot een formatie waarmee rekening moet worden gehouden. Op dat ogenblik zwaaien de CVP en de Volksunie (met Mik Babylon) er de scepter. Bril hapt toe, zijn politieke loopbaan begint.

Via allerlei activiteiten slaagt Bril erin zijn populariteit te vergroten. Tot 1986 is hij voorzitter van de voetbalclub Dosko Beveren, wanneer hij gedurende zes jaar dezelfde functie opneemt bij volleybalclub Knack Roeselare. Hij is verstandig genoeg om zich niet te mengen in de rivaliteit tussen de grote Roeselaarse voetbalclubs, KFC en SK. Louis Bril is ook een verwoed kaartspeler.

Willy De Clercqs ontdekking stelt niet teleur: de PVV en zijn opvolger, de VLD, kennen in het Roeselaarse een stevige groei. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Roeselare klimt de PVV/VLD van 4% tot 22%, bij de Vlaamse en federale verkiezingen zelfs van 6% tot 24,5%. Daarbij schuwt Bril, zoals elke andere politicus in de jaren ’80, het uitgebreid dienstbetoon niet.

In 1982 wordt Bril gecoöpteerd provinciaal senator, nadat hij in 1980 de PVV in zijn kiesarrondissement met zo’n 6000 voorkeurstemmen van 6% naar 13% heeft gestuwd. Vanaf 1980 is hij ononderbroken Vlaams parlementslid. Vooral werkgelegenheid ligt hem na aan het hart. Bril legt zich in commissies ook toe op economie, cultuur en sport. In 1985 wordt hij staatssecretaris voor Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid in de regering- Martens VI. In deze functie brengt hij een veertiendaags bezoek aan China. In 1988 verdwijnen de liberalen uit de regering en trekken ze de politieke woestijn in.

Bril studeerde in 1962 aan de Rijksuniversiteit Gent af als historicus. Hij leerde er zijn echtgenote, Monique Siron, kennen. Bril vond onmiddellijk een plaats bij de Rijksnormaalschool in Kortrijk, waar hij tot 1972 geschiedenis gaf. Intussen heeft hij de administratie van het familiebedrijf Carrosserie en Constructie Bril overgenomen van vader Albert. Die had de zaak overgeheveld van Veurne naar Beveren, een deelgemeente van Roeselare. Brils broer Fernand neemt de productie van de zaak voor zijn rekening.

De carrosserie (onder meer constructie van laadbakken) neemt een steeds dalend aandeel van de omzet. Het bedrijf legt zich meer en meer toe op de toelevering van containers en losse metalen voorwerpen. Zo tracht Bril een plaats te verwerven in de just-in-timemarkt bij assemblagefabrieken van vrachtwagens, maaidorsers, heftrucks en bulldozers. De omzet (486 miljoen frank in 1998) haalt de BVBA met 135 werknemers vooral in de Benelux en Duitsland. Het bedrijf kende de jongste tien jaar een lichte groei, maar grote ambities heeft het niet. Wel hebben de broers Bril de overname door de volgende generatie voorbereid. Louis’ zoon Yves treedt sinds begin 1999 in de administratieve voetsporen van zijn vader, terwijl Fernands zoon Bert zich sinds 1996 in de productie inwerkt.

STIJN DE PRETER