In de scheepvaartwereld telt elke cent. De maritieme cateringmanager IFS beheert de voedingsbudgetten voor meer dan 500 schepen en offshoresites in de hele wereld. Almaar meer rederijen gaan met het Antwerpse bedrijf in zee omdat de catering uitbesteden fors goedkoper is, zonder dat de kwaliteit van de scheepskost eronder lijdt.
Michel Pradolini (54), zoon van een scheepskok, is net terug van een zeereis met een tanker. De CEO van International Food Services (IFS) kookte er voor een bemanning van dertig mensen, met veertien nationaliteiten. Het typeert de no-nonsenseaanpak van Pradolini, baas van de grootste onafhankelijke maritieme cateringmanager ter wereld. “Ervaring is in deze business ontzettend belangrijk”, zegt hij. “Ik denk niet dat er veel CEO’s zijn in dit wereldje die scheepskok zijn geweest. Daarmee maken we het verschil.”
Traditioneel worden koopvaardijschepen bevoorraad door ship suppliers die hun bestellingen rechtstreeks ontvangen van de kapitein. IFS, door Michel Pradolini opgericht in 2003, beweegt tussen de rederijen en de leveranciers en treedt op als een makelaar voor de scheepvaartmaatschappijen bij de aankoop van voeding en drank. “IFS beheert het cateringbudget van een schip op basis van een afgesproken bedrag. Voor 7 à 12 dollar per man per dag, kun je kwalitatieve, gevarieerde en gezonde menu’s op tafel brengen. We volgen het budget dagelijks op met een eigen softwaresysteem, dat ook het verbruik van de bemanning op de gram nauwkeurig in kaart brengt”, vertelt Pradolini, een Antwerpenaar met Italiaanse roots. Zijn grootvader kwam uit Padua en trok naar Namen om er in de steengroeven te werken.
Als een kapitein een bestelling plaatst, kan IFS een alternatief order voorstellen binnen het budget, op basis van betere aankoopvoorwaarden en het historische verbruik van de bemanning. “Dat kan leiden tot besparingen van 30 tot 40 procent. We hebben klanten in de offshoresector die met ons systeem per project tot 300.000 euro besparen op jaarbasis”, weet Pradolini. Meer en meer rederijen zijn te vinden voor die aanpak. De geconsolideerde omzet van IFS groeide met bijna 20 procent in 2014 en met 25 procent in 2015 naar 25 miljoen euro. Het team bestaat uit 50 werknemers in Antwerpen, Singapore en Manila.
Kok maakt het verschil
Na dertien jaar vond Michel Pradolini, die samen met zijn echtgenote Lena Adelino volledig eigenaar was van de groep, het een geschikt moment om externe investeerders toe te laten. Die stap moet de verdere groei van IFS internationaal verzekeren. “Michel wilde het DNA van zijn bedrijf niet doorbreken door een private-equityspeler aan boord te halen”, zegt Jan Verbrugge, partner van de Antwerpse corporate-financeadviseur SDM-Valorum, die de deal begeleidde en de investeerders aanbracht. “Daarom stelden we de oprichting van een holding boven de IFS-groep voor, waarin Pradolini een minderheidsbelang neemt. Het was voor Michel belangrijk dat zijn sleutelmensen medeaandeelhouder werden. Zijn management stapte in voor 15 procent, samen met een groep van twintig investeerders.” Pradolini voelt zich goed in de nieuwe structuur. “Ik ben nu omringd met een sterke raad van bestuur en mijn management kreeg de kans in te stappen in het kapitaal. Ik voel me niet meer alleen verantwoordelijk, iedereen denkt mee.”
Een belangrijke motor voor de groei van IFS is de toenemende prijsdruk en kostenfocus in de maritieme wereld. “De kostprijs van drank en voeding vormt slechts 4 à 5 procent van de operationele kosten van een schip, maar in moeilijke tijden begint men op elke cent te letten. Wij focussen op het aankoopproces – we kopen aan bij meer dan 300 leveranciers – en vooral op de scheepskok. Die maakt het verschil. Je mag zo goedkoop aankopen als je wil, als de kok stoverij maakt met filet pur, dan is al je aankoopwinst weg”, verduidelijkt Pradolini. “Het gaat niet alleen om het aankoopbudget, ook wat je verbruikt en zo min mogelijk verspilling is belangrijk.”
Om de scheepskoks te leren werken met het IFS-systeem leidt de cateringmanager het kombuispersoneel op in het eigen opleidingscentrum in Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. “De gecertificeerde basisopleiding duurt drie maanden. We hebben al meer dan duizend scheepskoks opgeleid op onze kosten. Jaarlijks stoppen we daar 300.000 euro in, we zien dat als een investering in de toekomst”, stelt Michel Pradolini. Ook zijn zoon Alessandro (25) leerde er de knepen van het vak en reist de wereld rond als scheepskok. “In deze business heb je mensen nodig die weten wat het is te koken aan boord van een schip. Het is een aparte wereld, de ziel van ons bedrijf, dat moet blijven bestaan”, benadrukt Pradolini.
Mondreclame werkt
IFS ziet nog heel wat groeipotentieel. Wereldwijd varen zo’n 60.000 schepen rond. Voor minder dan 5 procent van de koopvaardijschepen verloopt de catering via een externe speler. “Ook in Europa is nog veel groei mogelijk. Iedereen bezuinigt en dan komt ook het voedingsbudget in het vizier. We mikken de komende vijf jaar op een gemiddelde organische groei van 10 procent per jaar. Dat moet haalbaar zijn, met de volatiliteit die er in de scheepswereld is en zonder te veel risico’s te nemen. Kijk naar wat er met containerrederij Hanjin is gebeurd. Je moet voorzichtig zijn”, zegt Pradolini. Hij wil ook niet te snel gaan. “Ik kan er morgen geen duizend schepen bij nemen.” IFS werkt met een klein team dat systematisch uitgebreid wordt naargelang de noden van de klanten. De CEO heeft nu ook een commerciële manager in dienst genomen om rederijen te overtuigen van zijn businessmodel.
“We leveren serieus werk en dat wordt gerespecteerd. De mondreclame doet haar werk. Meestal testen de rederijen ons uit met een paar schepen voor een jaar en als ze de cijfers zien, volgen er doorgaans meer contracten”, getuigt Michel Pradolini. Naast de organische groei in de scheepvaart wil IFS ook meer actief worden in de offshoresector, vandaag goed voor 6 procent van de omzet. “Schepen voor de energiesector en baggeraars werken met grotere bemanningen en hebben meer koks nodig. Daar kunnen wij iets betekenen door onze mensen aan boord te brengen. Daarnaast waren de voedingsbudgetten er tot voor kort zo goed als ongelimiteerd. Alles was er mogelijk, maar dat is niet langer houdbaar. Net daar bieden we een oplossing, we groeien dan ook enorm in die sectoren”, besluit Michel Pradolini.
Kurt De Cat, fotografie Franky Verdickt
“Meestal testen de rederijen ons uit met een paar schepen voor een jaar en als ze de cijfers zien, volgen er doorgaans meer contracten”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier