Draait Oman de kraan open voor België?

Het eeuwig omstreden Algerijnse gascontract van Distrigas loopt in 2006 op zijn eind. Welke worden de nieuwe bevoorradings- contracten? Het Midden-Oosten, met onder meer Oman, biedt perspectieven.

Muscat (Oman).

In Muscat, hoofdstad van het rijke sultanaat Oman, heeft de aanloop naar het jaar 2000 een bijzonder betekenis. Over pakweg vijftien maanden wordt er ter hoogte van de havenstad Sur een nieuwe LNG-gasterminal in gebruik genomen. Het ooit mede dankzij olie rijk geworden staatje aan de straat van Hormuz zal rond 2015 geen inkomsten meer puren uit het zwarte goud.

Oman heeft andere perspectieven. Eind 1989 werd er natuurlijk gas ontdekt, er werd voor het ontginningsproject en de bouw van een LNG-haven 6 miljard dollar geïnvesteerd. De ontginning die gebeurt in het binnenland, is in handen van de Omaanse regering en van de overheidsmaatschappij Petroleum Development Oman ( PDO). Zij besteedden het project uit aan een Japans-Amerikaans consortium ( Chiyoda– Foster Wheeler). De commercialisatie wordt overkoepeld door Oman LNG ( OLNG) dat in 1993 op last van de overheid werd opgericht. Voor zowel PDO als OLNG is de belangrijkste privé-partner Shell, telkens in een minderheidspositie van 34 procent. Met 6 procent van de aandelen is de van origine Nederlandse olie-en gasmultinational ook aanwezig bij Distrigas. “Langs deze weg blijven we perfect op de hoogte van het Omaanse LNG-project,” zegt John Vermeire, topman van de commerciële en operationele poot bij Distrigas. “Net als Qatar en Yemen kan Oman in de toekomst een rol spelen in de West-Europese bevoorrading van gas. Maar ik denk dat dit eerder op lange dan op korte termijn zal gebeuren.”

ONMISKENBARE TROEVEN.

Vanaf het jaar 2000 vloeien de eerste leveringen van ruim 6,6 miljoen ton LNG uit de fabriek van de net naast Sur gelegen industriële mega-site van Al-Ghalilah. Ter vergelijking: Distrigas neemt nu jaarlijks 4,5 miljoen ton LNG-gas af uit Algerije, wat grosso modo goed is voor één derde van de Belgische bevoorrading. De aardgasreserves in Centraal Oman, verspreid over drie velden, hebben een capaciteit van 680 miljard kubieke meter. Een 360 kilometer lange en dwars door het onherbergzame binnenland lopende pijpleiding zorgt voor de link naar Al-Ghalilah en vandaar mogelijk naar de rest van de wereld.

Vandaag, twee jaar vóór de laatste steen van Al-Ghalilah wordt gelegd, heeft het ministerie van Energie al twee contracten in handen voor de levering van LNG-gas. Het Koreaanse Kogas neemt vanaf 2000 gedurende een kwarteeuw 4 miljoen kubieke meter af per jaar. Het Japanse Osaka Gas Company tekende een 25-jarig contract voor 660.000 kubieke meter per jaar. Ook vanuit Thailand, Indië, Turkije, China en Taiwan bestaat belangstelling.

DISTRIGAS WIKT EN BESCHIKT.

Ook West-Europese gasmaatschappijen – onder meer uit Italië en Spanje – kwamen in Oman hun “licht op de toekomst” opsteken. Volgens Opec Bulletin zou 33,2 procent van alle natuurlijke gasreserves ter wereld zich immers in het Midden-Oosten bevinden – in 1987 was dat slechts 25,5 procent. Volgens recente gegevens zouden de lidstaten van de Europese Unie, die nu gezamenlijk 330 miljard kubieke meter aardgas gebruiken, hun globale consumptie tegen 2010 opdrijven tot 550 miljard kubieke meter, en dit terwijl de eigen Europese productie zal stagneren rond de 240 miljard kubieke meter. Uitkijken naar wat voorradig is op de wereldmarkt is in de gegeven omstandigheden een ‘must’. John Vermeire: “Oman is geografisch uitstekend gelegen, op lange termijn verdient dat opvolging. Maar op korte termijn zie ik niet meteen een commerciële relatie ontstaan, Oman is immers niet competitief. In de LNG-bevoorrading zorgt transport voor de helft van de uiteindelijke prijsberekening, wat niet bepaald in het voordeel speelt van Oman. Een LNG-tanker die reist tussen het Omaanse Sur en Zeebrugge zou er vijftien dagen over doen voor een enkele reis. Vanuit het Algerijnse Arzeu vaart de LNG-tanker Methania bijvoorbeeld slechts vijf dagen. Vandaar dat onze belangstelling – voor wat langetermijncontracten betreft in het licht van het jaar 2006 – dan ook eerder uitgaat naar relatief nabije landen, zoals Engeland of Rusland. Een beslissing is echter pas voor begin volgende eeuw.”

Voor de kortetermijnbevoorradingsproblemen van Distrigas kan Omans toekomstig LNG-gas allicht wél nuttig zijn. Twee jaar geleden kocht de Belgische gasmaatschappij reeds “spotcargo’s” in de Verenigde Arabische Emiraten, buurstaat van Oman. Dat Omani’s kort geleden al bereid bleken hun minimumprijs te laten varen bij internationale onderhandelingen, noemt Vermeire bemoedigend. “Via onze contacten met Shell blijven we Oman en de hele Midden-Oosten-regio van nabij opvolgen.”

Karel Cambien