Budgettaire ruimte weegt op regeringsvorming

De onderhandelaars over een Vlaams regeerakkoord kwamen op maandag 28 juni voor het eerst samen. Ze namen de informatienota door die informateur Yves Leterme ( CD&V) had opgesteld.

SP.A-Spirit en VLD-Vivant vonden de nota-Leterme ‘Vertrouwen geven, verantwoordelijkheid opnemen’ een goed vertrekpunt. Het luik ‘Ondernemen’ is een van de grootste uit de nota. Leterme wil maatregelen om de lasten voor werkgevers en werknemers te verminderen.

De zestien onderhandelaars hoopten zo snel mogelijk duidelijkheid te krijgen over de budgettaire ruimte. Het Rekenhof legde op woensdag 23 juni zijn rapport voor aan Leterme. Het hof was erg somber over de financiële gezondheid van Vlaanderen. De Vlaamse regering moet dit jaar minstens 100 miljoen euro besparen, aldus Leterme. Het Rekenhof ziet pas vanaf 2007 ruimte voor een nieuw beleid.

Experts van de Vlaamse administratie en de politieke partijen bogen zich de voorbije dagen over de precieze toestand van de financiën. De financiële ruimte zal mee afhangen van de politieke afspraken met de federale overheid en de andere gewesten.

Behalve de centenkwestie hangt nog een andere schaduw boven de regeringsonderhandelingen. PS-voorzitter Elio Di Rupo dumpte in Wallonië de liberale MR en zal een regering vormen met de CDH, in Brussel aangevuld met Ecolo. Een bitsige Louis Michel (MR) haalde zwaar uit naar wat hij omschreef als de machtswellust van Di Rupo, en beloofde een harde opstelling.

Dat kon niet verhinderen dat intussen binnen de liberale partijen MR en VLD de druk op de partijtop almaar toeneemt. De MR-federatie van PRL, MCC en FDF zou tekenen van instabiliteit vertonen. In Vlaanderen dan weer pleitten afscheidnemend Vlaams minister-president Bart Somers en staatssecretaris Vincent Van Quickenborne voor een aflossing van de wacht aan de top van de VLD. Allemaal zaken die de positie van premier Guy Verhofstadt en van de liberale onderhandelaars aan de Vlaamse regeringsvorming niet meteen verstevigen.

Vlaanderen en Wallonië groeien steeds verder uit elkaar. Vroeger ging de communautaire strijd om primaire zaken als de taalwetten en de taalgrens. (…) Waar het nu om draait, is het verschil in beleidsinzichten op alle niveaus. Vlaanderen en Wallonië hebben een ander aanvoelen over de rol van de staat. Dezelfde federale wetten worden in het noorden en het zuiden van dit land compleet verschillend toegepast. Als drie vierde van de sancties in de sociale zekerheid in Vlaanderen wordt uitgedeeld en amper een vierde in Franstalig België, kan je niet anders dan tot de slotsom komen dat er iets niet klopt.