Agenda voor de politieke rentree

De politieke zomervakantie is ingegaan op dezelfde manier als de jongste grote politieke dossiers werden behandeld: sereen, harmonieus, vrijwel geruisloos. Het zegt veel over hoe de federale regering regeert en Di Rupo stuurt. Ondanks de grote verscheidenheid in zijn coalitie, ondanks de vele politieke leiders met ieder hun eigengereide meningen, ondanks het complexe veranderende staatsbestel en ondanks de nieuwe dynamiek tussen de federale en de regionale machten slaagt de premier erin de kapiteins in de stuurhut te houden om ons land door de economisch woelige wateren te leiden.

Ik stel daarbij de vraag: wat motiveert die man en elk van zijn kapiteins om te doen wat ze doen? Zouden ze zich dan toch bewust zijn van het belang van langetermijnoplossingen, duurzame economische meerwaarde, echte werkgelegenheidscreatie en verbindende sociale vrede? Of is het meer het uitzicht op wat gaat komen in 2014? Of is het de hitte van de jongste weken, het vooruitzicht van een lang zomerreces of de vermoeidheid die de snedigheid deed afbotten?

Maar de vraag die mij echt bezighoudt en waarop ik graag een antwoord wil, is of Di Rupo en zijn manschappen na het zomerreces van plan zijn alle hens aan dek te roepen om te zorgen dat ons economisch systeem, onze bedrijven en onze ondernemers alle aandacht krijgen die ze nodig hebben. We hebben politiek leiderschap nodig dat de bedrijven ertoe aanzet hier te blijven, hier meerwaarde te creëren, hier werkgelegenheid te genereren, hier het voorbeeld te zijn van hoe diversiteit een enorme kans is, hier een substantiële bijdrage te leveren tot de Belgische, Vlaamse, Waalse en Brusselse maatschappelijke welvaart en welzijn.

Ondanks mijn positieve gevoel over de sfeer waarin de regering werkt, is er toch een onbehagen over te veel belemmeringen en te veel contraproductieve maatregelen, die het ondernemerschap en de welvaart van de bedrijven beknotten. Als de ecomie een melkkoe voor extra belastingen en bijdragen wordt, is de kans groot dat de ondernemers niet alleen gedemotiveerd raken, maar dat ze ook echt beginnen na te denken over hoe ze hun activiteiten deels of zelfs helemaal kunnen verschuiven naar het buitenland.

Daarom mijn verzoek aan de leiders van de politiek en de bedrijven om zich tijdens de zomer substantieel te bezinnen. Het zou mooi zijn mochten ze vanaf de politieke rentree elkaar veel meer vertrouwen, vaker bij elkaar te rade gaan, stelselmatig samen naar oplossingen zoeken, elkaar uitdagen tot langetermijndenken en -handelen. Zo kunnen ze samen economische en maatschappelijke meerwaarde creëren waar heel veel mensen beter van worden. Van zowel politieke als economische leiders die ik dagelijks spreek, hoor ik te vaak dat ze elkaar niet snappen. De bedrijfswereld vindt dat de politieke leiders hen niet aanvoelen, hun beleid grotendeels met het oog op de volgende verkiezingen voeren en geen rekening houden met de grote economische uitdagingen. Anderzijds zegt de politiek dat de bedrijfswereld geen moeite doet om zich de politieke besluitvormingsprocessen eigen te maken en zich te verrijken met hun welgekomen inzichten en ideeën. Iedereen op zijn eiland dus en de zee ertussen wordt alleen maar breder.

Is het politieke leiderschap voldoende visionair, maatschappelijk-economisch geëngageerd en duurzaam bezig? En zijn de bedrijfsleiders zich bewust van hun enorme potentieel om, ondanks de tot in den treure opgevoerde moeilijke tijden, anders om te gaan met de politieke beleidsmakers, om hen meer te omarmen? Dat zijn de vragen die mij bezighouden en waarover ik graag een debat op gang wil brengen. Het lijkt me essentieel dat we als land met sterke regio’s al onze troeven nu uitspelen, en daarmee niet wachten of het uitstellen. Of zoals we konden horen bij de troonswisseling: vooruitgang en kracht door verscheidenheid.

De auteur is oprichter van het Global Inspiration & Noble Purpose Institute.

OLIVIER ONGHENA ‘T HOOFT

Van zowel politieke als economische leiders die ik dagelijks spreek, hoor ik te vaak dat ze elkaar niet snappen.