Investeringsfondsen laten geld opnieuw rollen

De Belgische fondsen hebben vorig jaar voor 920 miljoen euro geïnvesteerd in binnen- en buitenlandse bedrijven. Daarmee laten ze de dieptepunten van de voorbije crisisjaren achter zich. Volgens beroepsorganisatie BVA ligt de herwonnen investeringsappetijt aan de betere economische vooruitzichten. De helft van de investeringen ging naar opstartende kmo’s.

De Belgische investeringsfondsen lijken de crisis achter zich te laten. Met z’n allen hebben ze vorig jaar voor 920 miljoen euro vers kapitaal ingebracht bij bedrijven in België en de buurlanden. Dat is driekwart meer dan in 2012, ruim de helft meer dan in 2011, en bijna dubbel zoveel als in 2010. Ander teken van optimisme is de forse toename van het bedrag per investering: tussen 2012 en 2013 ging het 90 procent hoger.

De cijfers komen van BVA (Belgian Venture Capital and Private Equity Association), de beroepsorganisatie van de Belgische investeringsfondsen. “De heropstart van de economie geeft de investeerders een positief gevoel. En er zijn opnieuw goede bedrijven om in te investeren” zegt Edouard Abbeloos, secretaris-generaal van BVA. “Ook de verkopers hebben er weer zin in, de crisis schrikt hen niet langer af.”

De fondsen investeren met de bedoeling om later met winst te verkopen, maar financiële speculatie is dit niet, volgens BVA. De fondsen ondersteunen de echte economie. Zo was vorig jaar de helft van het aantal investeringen bestemd voor opstartende kmo’s, nog eens 37 procent ging naar bedrijven in volle groei. Abbeloos: “Veel kmo’s zijn niet solvabel genoeg om bij de banken een krediet los te krijgen. De inbreng van een fonds versterkt hun eigen vermogen, zodat de bank alsnog over de brug komt. Het totaal aan verse middelen voor de kmo’s is dus veel groter dan de inbreng van de fondsen.”

Bestaanscrisis

De toekomst ziet er goed uit. “In het binnen- en buitenland zit er ongelooflijk veel kapitaal te wachten op investeringen,” zegt Lieve Creten, hoofd Fusie en Overnames bij financiële dienstverlener Deloitte België. “Veel fondsen hebben geld opgehaald net voor de crisis, maar hebben dat niet kunnen investeren in de daaropvolgende jaren.”

Hopelijk komt een deel van dat manna in België terecht. In 2013 ontvingen Belgische bedrijven voor 1,03 miljard euro aan investeringen. Slechts 43 procent van dat bedrag kwam van buitenlandse fondsen, vooral Britse, Franse en Nederlandse. In de zes voorgaande jaar was het aandeel van de buitenlandse fondsen veel groter: 59 procent.

Creten is optimistisch. “Vele internationale investeerders kijken opnieuw naar België, en naar Europa in het algemeen. Twee, drie jaar geleden was het vertrouwen in Europa zero. De euro zat in een bestaanscrisis. Velen dachten dat het gedaan was met Europa, vooral de Amerikanen. De fundamenten zijn geschud, maar de euro is overeind gebleven. Dat heeft de perceptie bij de fondsen gekeerd.”

Mentaliteit

Geld op een spaarboekje brengt bijna niks op. Creten ontkent niet dat de zoektocht naar rendement veel verklaart van de heroplevende interesse voor beleggingen in bedrijven. Toch groeien de investeringsfondsen ook op eigen verdienste. “De Belgische investeringsmarkt haalt zijn achterstand tegenover de Angelsaksische landen in. Sedert een paar jaar zie je hier transacties van meer dan een half miljard euro. Dergelijke bedragen waren vroeger het voorrecht van de Britse of Amerikaanse markt.”

De groei in de fondsensector komt door een vliegwieleffect. Creten: “De inbreng van een fonds doet een bedrijf sneller groeien. Met de verse middelen kan het bijvoorbeeld nieuwe producten op de markt brengen, of in het buitenland actief worden. Als het bedrijf later het voorwerp wordt van een nieuwe transactie, zal het automatisch om grotere bedragen draaien.”

De Belgische spelers zijn veel professioneler geworden, maar er valt nog een stuk van de weg af te leggen. “Als het Amerikaanse risicokapitaal verder staat, komt dat niet omdat ze in Silicon Valley zoveel intelligenter zijn,” zegt Abbeloos. “Er is in de VS gewoon meer geld bereid tot investeringen. Er is een heel ecosysteem rond gebouwd. In Europa is er veel minder ambitie. Voor een groot deel is het een probleem van mentaliteit: het is alsof we niet willen groeien.”