Paul Magnette is een godsgeschenk voor de separatisten

Als informateur droeg Paul Magnette al een donkerrood petje. Nu hij opnieuw PS-voorzitter is, kleurt dat petje nog roder. Deze week stuurde hij signalen uit die duidelijk maken dat er aan zijn voorstellen, met onder meer een pak meer overheidsuitgaven, niet veel meer kan worden gewijzigd. En dat een echt arbeidsmarktbeleid van geen tel is. Daarmee versterkt de PS-voorzitter de separatistische krachten in Vlaanderen.

Nadat de N-VA-voorzitter Bart De Wever begin deze week nog eens felle kritiek had geuit op de voorstellen van voormalige informateur Paul Magnette – “Ik word er ziek van” – tackelde de PS-voorzitter tijdens een interview op de RTBF-televisie met twee voeten vooruit: “De N-VA is een gevaarlijke partij, ze wil het einde van België. Ze is gevaarlijk voor de sociale zekerheid. Ze negeert het bestaan van Brussel in haar confederalisme. De PS zal dat niet laten gebeuren.”

Voor wie nog dacht dat paars-geel een mogelijke coalitieformule was: ook dat waterkansje is weg. Het wordt paars-groen aangevuld met CD&V die ergens in het voorjaar moet landen. Of het worden nieuwe verkiezingen.

Er is wellicht een grotere kans op een vervroegde stembusslag. Dat komt omdat de PS-voorzitter Paul Magnette de hakken in het zand zet. Bij Franstalige politieke waarnemers is te horen dat de PS-voorzitter vindt dat hij in de informatienota – die geldt als een basis voor verdere onderhandelingen – al veel heeft toegegeven: geen verlaging van de pensioenleeftijd naar 65 jaar, geen verhoging van de groeinorm in de gezondheidszorg van 1,5 naar 3 procent, geen minimumloon van 14euro per uur, geen verlaging van de btw op elektriciteit naar 6 procent. Voor Franstaligen is dit dus een centrumnota.

Maatregelen terugdraaien

De ABVV-voorzitter Robert Vertenueil had twee weken geleden al druk gezet op de PS door in een interview in Le Soir te waarschuwen voor een verdere afzwakking van de informateursnota. Die waarschuwing herhaalde hij deze week nog eens in de kranten van SudPresse. “Als de weinige linkse maatregelen uit de nota verdwijnen, dan is dat een probleem. Indien er meer rechtse maatregelen in komen, voeren we acties.”

Het ABVV houdt de druk aan en Magnette lijkt de boodschap begrepen te hebben. Op de RTBF liet hij verstaan dat voor hem een aantal maatregelen van de regering-Michel (taxshift, lagere vennootschapsbelasting) nog kunnen worden teruggedraaid. Willen partijen als Open Vld en CD&V in zo’n meerderheid meestappen? Indien wel, dan zullen ze jarenlang aangevallen worden door een oppositie met de N-VA en het Vlaams Belang.

De Kamerfractie van de N-VA loste deze week al een schot voor de boeg door te pleiten voor de afschaffing van het SWT (het vroegere brugpensioen) en een beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen. Voorstellen die een regeerakkoord van een regenboogcoalitie nooit zullen halen. Maar partijen als CD&V en Open Vld in een paars-groene regering zullen constant geconfronteerd worden met dat manco aan doortastend arbeidsmarktbeleid.

Economische ramp

Zo blijft het beeld hangen dat de PS van de verdeeldheid tussen de Vlaamse partijen gebruik wil maken om een uitgesproken links programma te installeren, dat een economische ramp betekent voor Vlaanderen: hogere overheidsuitgaven die zullen moeten worden betaald met belastingen die vooral Vlaanderen moet ophoesten. En dus een stilstand in het arbeidsmarktbeleid, terwijl de Vlaamse regering de ambitie heeft door een combinatie van regionale en federale maatregelen aansluiting te vinden bij de Noord-Europese landen die een werkzaamheidsgraad van meer dan 80 procent halen.

De eis van de PS om een regeerakkoord te sluiten dat een doordruk is van het eigen verkiezingsprogramma versterkt de separatistische krachten in Vlaanderen. Daar is geen meerderheid die – om het in de woorden van professor Erik Buyst (KU Leuven) te zeggen – “terug wil naar de jaren zeventig met oplopende begrotingstekorten en overheidsschulden”.