Open brief aan Theresa May: ‘Het Verenigd Koninkrijk kan zich niet afsluiten voor buitenlanders’

Lionel Barber, redacteur van Financial Times, heeft een boodschap voor de Britse premier May.

De Cty of London vindt zichzelf voortdurend opnieuw uit, van de oprichting van de East India Company in 1600 tot de Big Bang-regulering onder Margaret Thatcher. Deze memo zet een strategie uiteen voor het tijdperk na de brexit. Het is geen pleidooi voor een terugkeer naar de ‘terughoudende’ regelgeving onder Tony Blair en Gordon Brown. Het pleit ook niet voor de ‘radicale’ breuk met de Europese Unie die sommige van uw (in dit geval naïeve) collega’s in het kabinet voorstaan. Het stelt een verstandige middenweg voor.

De City is, samen met New York, nog altijd een van de twee grote financiële centra ter wereld. Onze kapitaalmarkten hebben diepgang, ze zijn open en ze groeien. We mogen ons niet laten belemmeren door tegenhangers op het Europese vasteland die de wil noch de capaciteit hebben om grensoverschrijdende financiële risico’s te beheren. Het Verenigd Koninkrijk is goed voor 37 procent van de wereldwijde forexhandel (Frankrijk en Duitsland zijn respectievelijk goed voor 3 en 2 procent) en 95 procent van de wereldhandel in renteswaps. Ongeveer de helft van de schuld- en aandelenemissies van bedrijven uit de EU wordt overgenomen door banken die in Het Verenigd Koninkrijk gevestigd zijn.

Brexiteers gaan er prat op dat de EU de City harder nodig heeft dan andersom. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de reactie van de City en de EU op de duidelijke dreiging die uitgaat van de Verenigde Staten van president Donald Trump. De vroegere voorvechter van globalisering is bezig de naoorlogse liberale orde te ontmantelen, legt bondgenoten industriële heffingen op, gebruikt de dollar als sanctiewapen en neemt ‘profiteur’ Duitsland in het vizier.

We moeten onze vrienden in Parijs en Berlijn er zachtjes aan herinneren dat het onverstandig zou zijn Londen te beschadigen ten voordele van een sinds kort perfide VS. De financiële centra van Frankrijk en Parijs zijn dwergen vergeleken met New York. De City is een veilige barrière. Dit is realpolitik à la Bismarck en Richelieu.

Toch mogen we de City niet te strak aan Europa binden. De culturele verschillen zijn groot, en dat komt duidelijk tot uiting in het risicobeheer op de kapitaalmarkten. Op het Europese vasteland houden ze van harmoniseren. De toezichthouders van de EU willen in tijden van crisis het kapitaal afschermen en thuishouden. De Bank of England reageert veel kalmer op financiële pieken en dalen.

In het Verenigd Koninkrijk gevestigde financiële instellingen zullen geen frictieloze toegang tot de interne Europese markt hebben. Maar de City mag de regels ervan niet zomaar ondergaan. Het beste wat we kunnen doen, is beginnen met gelijkwaardige regelingen, afspraken maken over gemeenschappelijke principes en ons gaandeweg terugtrekken met duidelijke tijdschema’s en opzegtermijnen. Je zou dat een ‘weloverwogen scheiding’ kunnen noemen.

Het Verenigd Koninkrijk moet op het wereldtoneel blijven ijveren voor liberale, marktvriendelijke principes. We kunnen ons niet openstellen voor zaken en ons afsluiten voor buitenlanders. Mark Carney, onze Canadese gouverneur van de Bank of England, is een efficiënte voorzitter geweest van de Raad voor Financiële Stabiliteit. Buiten de EU zullen we harder moeten knokken voor de belangrijke internationale banen.

Het Verenigd Koninkrijk moet ook verder kijken dan zijn traditionele sterke punten zoals verzekeringen, waar een grote kans op disruptie door artificiële intelligentie bestaat, en vermogensbeheer, dat kwetsbaar is voor concurrentie uit Parijs en Luxemburg. We moeten ons richten op de kansen van de toekomst, zoals duurzame financiën en grensoverschrijdende yuan-handel.

En we moeten ons regelgevingssysteem nuchter bekijken. Dit is niet het moment om de regelingen te ontmantelen die George Osborne na de crash heeft ingevoerd – hoe verleidelijk dat ook is, beste premier. Maar de instellingen van de City hebben gelijk als ze klagen over overlappingen, dubbel werk en fragmentatie. Banken spenderen tot driekwart van hun IT-budget aan regelgeving die na de crash is opgelegd.

Tot slot wil ik het nog even over fintech hebben. Voor de modernisering van onze financiële infrastructuur is dat de beste optie. Zo kunnen we de banken helpen de komende concurrentie van de grote techbedrijven op te vangen.

De City is nationaal en mondiaal van vitaal belang. Haar verleden is glorieus en haar heden is onzeker. Met een klein beetje verbeelding zal zij een prachtige toekomst hebben.