‘Onze starters zijn onze grootste optimisten’

Het aantal starters in ons land lijdt nauwelijks onder de coronacrisis. Er zijn er zelfs iets meer dan vorig jaar.

Optimism is a moral duty. U kent de gedachte wel. Ze wordt vaak aan de filosoof Karl Popper toegeschreven en ze komt erop neer dat je een flinke dosis optimisme nodig hebt om vooruit te raken. Ze is actueler dan ooit, in deze warrige tijden. Optimisme kan heel krachtig zijn. Als we met z’n allen aan vaccins werken, dan krijgen we die pandemie wel klein. Als die vaccins er eenmaal zijn, dan herneemt de economie. Dus nemen we alvast een voorschot. Kijk maar naar de maand november op de beurs.

Bij Trends van deze week vindt u onze onvolprezen Start-upgids. De optimistengids mag je ook wel zeggen, want je begint maar een zaak als je ook een optimist bent. Blijkt dat het aantal starters in ons land nauwelijks te lijden heeft onder de coronacrisis. Met de cijfers tot oktober alleen al groeit het aantal starters in Vlaanderen zelfs licht tegenover vorig jaar. Dat berekenden onze collega’s van Trends Business Information. Het is des te opvallender omdat de cijfers tegelijk een verwachte, scherpe daling van het aantal starters in de horeca laten zien. En vergeet ook maar het cliché van de ontslagen vijftigplusser die dan maar zelfstandig consultant wordt. De starters van 2020 zijn vooral jonge mensen en ze proberen het vaak in de bouwsector of als zelfstandige verpleegkundige. Ze beginnen een webshop of een landschapsverzorgingsbedrijf. Echte, mooie zelfstandige activiteiten zijn dat. Echte optimisten zijn zij.

Er zit nog een tweede lijvige bijlage bij uw Trends deze week. De economie van de Hoop, een initiatief van de Trends Leerstoel van de Hoop aan de Universiteit Antwerpen. Die bijlage is onafhankelijk van onze redactie gemaakt, maar ik nodig u graag uit om ze te lezen en stil te staan bij de inspirerende gedachten van denkers, opiniemakers en ondernemers die eraan hebben meegewerkt. De economie van de hoop sluit naadloos aan bij de toekomstvisie van Trends. ‘Change the game’: de economie van morgen zal duurzamer, ethischer, evenwichtiger en menselijker zijn. En ze is een reden voor optimisme.

Hoop en optimisme zijn heel actueel in het klimaatdebat. Stilaan wint de overtuiging veld dat we beter stoppen met elkaar bang te maken. Het decennium van de urgentie ligt achter ons. Dit is het decennium van de actie. Paul Hawken, een van de slimste klimaatactivisten die ik ken, heeft gezegd dat het klimaat zijn eigen Martin Luther King nodig heeft. Een jonge man of vrouw die leiderschap, charisma en een optimistische boodschap met elkaar combineert.

Er schuilt maar één gevaar in optimisme. Oogverblinding. Roze bril. Zo vindt u in deze Trends ook een dossier over waterstof. Het is de hype van het moment. Groene waterstof – geproduceerd met hernieuwbare energie – heeft inderdaad alles om het klimaatprobleem te helpen keren. Ze is hernieuwbaar, schoon en onuitputtelijk. Ze is transporteerbaar en je kunt ze gemakkelijk opslaan en gebruiken als grondstof of energiebron wanneer je ze nodig hebt. Helaas beleeft waterstof al zijn vierde hype en zijn we er de vorige drie keer telkens weer achtergekomen dat het zo’n vaart niet zal lopen. Ook nu blijven heel wat hindernissen op te ruimen. Schaalgrootte bijvoorbeeld. Er is ontzettend veel groene waterstof nodig en een veelvoud aan hernieuwbare energie om al die waterstof te produceren. Dalende prijzen. Vandaag is groene waterstof even beloftevol als duur. En heel veel technologische vooruitgang. Bij de productie en het verbruik gaat veel te veel energie verloren.

We mogen ons dus niet zomaar rijk rekenen. Het is niet omdat er veel starters zijn dat onze economie deze crisisperiode moeiteloos zal verteren. Het is niet omdat groene waterstof veel beloften in zich draagt, dat al onze problemen opgelost zijn. Zet die roze bril af. Maar optimistisch mogen we zijn. Meer zelfs: it’s a moral duty.