‘Waanzinnige eenvoud van Google als voorbeeld’

Onze columnist Tom Simonts houdt een pleidooi voor het KISS-principe: Keep it simple, stupid. Hij verwijst onder meer naar de internetreus Google die met een “volledig gestripte zoekrobot een hele industrie op poten zette”.

Het gestructureerd programmeren is in grote mate schatplichtig aan een zekere Edsger Wybe Dijkstra. Een Nederlands wiskundige die logica en structuur in de informatica tot kunst en noodzaak verhief. Koning der algoritmen, die daarenboven ook de noodzaak van correct communiceren begreep. Maar u kent hem misschien niet eens. Niet erg, want ‘s mans naamsbekendheid is omgekeerd evenredig aan zijn filosofie: “Simplicity is a prerequisite for reliability”. Anders gezegd: KISS. Keep it simple, stupid.

Het lijkt vandaag logisch dat eenvoud een noodzakelijke voorwaarde is voor betrouwbaarheid, maar het zorgde destijds wel voor een ware revolutie in het land waar IT-eenoog koning is. En ver daarbuiten: u bent mogelijk beter vertrouwd met een van de vele varianten van KISS. In reclame en design werd dat “Less is more”, terwijl een van mijn beste vrienden in zijn doctoraatsstudie een poëtische stap verder ging met de Watson-quote “Simplicity is deceptive” (al bleek dat allerminst uit zijn titel: “Synthesis and Biological Evaluation of Modified Adenosine and Thymidine Nucleoside Analogues). Hou het simpel, met andere woorden, want dat is al moeilijk genoeg.

Helaas blijft KISS in de praktijk vaak dode letter. De drang naar complexiteit blijkt diepgeworteld en dat op vele vlakken. Dat heeft deels te maken met de economische cyclus, want de bodem van het conjuncturele vat herbergt vruchtbare bacteriën: hoe beperkter de budgetten en hoe groter de tijdsdruk, des te hoger het resultaat en de snelheid van oplevering. Maar het loopt mis wanneer een van beide remmende factoren, tijd en budget, uit het vergelijk genomen worden. Hoogconjunctuur obfusceert inefficiëntie.

Zo bijvoorbeeld bij de overheid, die chronisch onmondig blijkt om de Senaat en de provincieraden te ontvetten. En op de vlakte blijft over een overschakeling naar bijvoorbeeld een vlaktaks, om het vooral niet te hebben over de waanzinnige complexiteit van “die andere belasting”. Politiek boegbeeld Aimé Desimpel klopte in zijn eerste boek “Keep it simple” trouwens al die op dezelfde nagel. Vruchteloos, zo blijkt.

In de financiële wereld blijven budgetten liefst ook beperkt en de cyclus ijzig koud. KISS helpt bedrijven om zichzelf op het scherp van de snee te houden en uitdagers op afstand: neem de waanzinnige eenvoud van Google, dat in zijn casharme kindertijd met een volledig gestripte zoekrobot een volledige industrie op poten zette (en onze privacy op de helling). Zo ook het businessmodel van Brillenboer Grandvision, dat op de achterkant van een bierkaart te noteren is: het slijten van andermans brillen met marge en zonder muren.

Simpele en dodelijk efficiënte voorbeelden zijn ook legio in de disruptierijke digitale wereld. Daar is de waardecreator KISS beter bekend als “Reductie tot de essentie”. En dat weten bijvoorbeeld de heren van Rocket Internet (en dus Zalando) maar al te goed, zo flagrant ze andermans ideeën ‘ontlenen’, perfectioneren tot een KISS-waardig alternatief en andermans markt koudweg veroveren.

Beleggers moeten bij hun aandelenselectie daarom ook naar KISS-factoren kijken. Hoera voor CEO’s die na de jaarvergadering vrijelijk komen keuvelen. Of voor ondernemingen à la Omega Pharma, Recticel en Umicore die niet-strategische afdelingen van het kaliber Nyrstar, Cumerio, Fagron of onrendabele afdelingen afstootten. Soms hoeft zelfs dat niet, maar dan verdienen we een kristalheldere uitleg waarom overnames, implementaties of expansieplannen zonder succes bleven. Of beter nog: waarom structuren in leven worden gehouden, want dat horen we toch zo zelden.

Het is opvallend dat de overnemer van BHF Kleinwort Benson nog voor de overname de Engelse Kleinwort-franchise verpatste aan een derde en enkel de Duitse vermogensbeheerder overhield. Bij Picanol was het wachten op Luc Tack om penarie voor euforie te ruilen en bij Nyrstar wordt nu pas de scalpel in de Junck-hegemonie en -erfenis gezet: exit mijnen. En dat is maar goed zo. Ook Roularta trok pijnlijk-maar-wijselijk een lijn onder zijn Franse L’Express/L’Expansion-avontuur en Van de Velde heeft zijn Amerikaanse lesje ondertussen ook geleerd. Pluim in dat verband voor D’Ieteren, dat merkwaardig veel geduld aan de dag kan leggen.

Het zou duidelijk moeten zijn: voor beleggers staat KISS gelijk aan het optimaliseren van de rendabiliteit van de ingezette middelen. KISS omarmt efficiëntie. En op termijn dus ook de beurskoers, wat belangrijk is in een jaar zoals 2016, dat zich eens te meer laat aankondigen als eentje met meer volatiliteit dan het voorgaande. Ik hef binnenkort, ergens rond middernacht, dus graag het glas op Edsger Wybe Dijkstra. En ik hoop van u hetzelfde. Voor wat betreft 2016 is mijn wens even duidelijk als simpel: KISS me, baby.