Twijfels nemen toe of China nog wel bereid is om economie te ondersteunen

De monetaire groei in China is volgens professor Stefan Duchateau een cruciaal aandachtspunt geworden. Met een heroïsche inspanning in 2008 kon de Chinese overheid de impact van de wereldwijde crisis in belangrijke mate compenseren met agressieve geldcreatie, versoepeling van de kredietvoorwaarden en lage officiële rentetarieven.

Een zeer verantwoorde zet waardoor China voor de zoveelste keer op rij de economische vooruitzichten van alle internationale analisten, wist te overtreffen.

Om het risico te verminderen op een oververhitting, met sterk stijgende prijzen zoals bij buurland Vietnam, of een prijzenbel in de vastgoedsector zoals in de VSA, VK, Ierland of Spanje , ging de overheid nadien met evenveel determinatie terug op de monetaire rem staan.

Dit werd algemeen op applaus onthaald en als teken gezien dat de Chinese Overheid doortastend wist op te treden en tijdig de juiste maatregelen kon en zou uitvaardigen.

De laatste maanden is hierover volgens professor Stefan Duchateau echter steeds meer twijfel ontstaan. Is China nog wel bereid om zijn economie te ondersteunen met verdere investeringen? Voor de wereldeconomie- die steeds meer afhankelijk is geworden van de Chinese groei- is dit een cruciale vraag.

China kampt met verschillende problemen

De Chinese PMI cijfers wijzen reeds geruime tijd op de noodzaak van een stimulerende politiek. De economische groei zal in 2012 voor het eerst in 15 jaar onder de 8% duiken en dat is meteen ook de eerste keer sedert lang dat de effectieve groeicijfers onder de verwachtingen van het IMF zullen uitkomen.

China kampt tegelijk met een terugval van haar binnenlandse vraag, een stokkende uitvoer en een gebrek aan domestieke investeringen.

De terugval is louter cyclisch en niet fundamenteel, maar baart waarnemers toch zorgen, met name over de bereidwilligheid van de Chinese overheid om haar economie op dominante wijze te blijven ondersteunen- met zelfs een sporadische commentaar dat deze terughoudendheid te maken kan hebben met ideologische verschilpunten waarbij bepaalde strekkingen enkel nog bereid zouden zijn om een aantal strikt afgelijnde projecten te ondersteunen.

De wissels aan de politieke top moeten wellicht eerst worden afgewacht vooraleer hier duidelijkheid over ontstaat.