Stefan Duchateau: “Schok van financiële crisis heeft alles dooreengeschud”

De verhoopte, relatief rustige, opstartperiode voor de euro is er in het afgelopen decennium ongetwijfeld geweest, met een ogenschijnlijk gunstige ontwikkeling in die landen die de initiële afwijkingen vertoonden. In de schaduw van het succes van de euro liet men echter ook toe om boekhoudkundige “innovaties” toe te passen ( zoals ondermeer in Griekenland en bij een aantal systeembanken ) maar ook om excessieve financiële hefbomen aan te wenden om de eigen economie in hogere versnelling te brengen door het aanzwengelen van de lokale vastgoedmarkt (zoals in Ierland ).

Stefan Duchateau: “Maar de recente financiële crisis bracht een dergelijke klap dat de minste afwijking van de Europese norm, het betrokken land in zware budgettaire problemen bracht of een onhoudbare negatieve spiraal in gang zette die enkel met tonnen overheidsgeld kon worden gestopt en hiermee tegelijk ook de kern vormde voor de latere euro-crisis.”

Hierbij werd vooral het verschil in absortie-capaciteit tussen de verschillende lidstaten erg duidelijk. Dit moet enerzijds wel worden gerelativeerd : de schok was van een dergelijke dimensie dat het bijna niet anders kon dan dat er divergentie tussen de deelnemende landen zou ontstaan.

Stefan Duchateau: “Vergeten we hierbij zeker niet dat we zonder de euroconstructie naar alle waarschijnlijkheid véél dramatischere consequenties zouden hebben gehad met quasi fatale gevolgen voor een aantal landen (zeker ook voor België, dat een verregaande exposure kende ten aanzien van de financiële crisis) maar ook voor Duitsland dat met een appreciatie van zijn D-Mark zou zijn geconfronteerd, zodat de huidige economische groei (die toch in belangrijke mate gestoeld is op export) niet mogelijk zou zijn geweest en crisis zeer langdurige inwerking zou hebben gehad.”