Een voorbeeld waarbij de politiek roet in het eten van het conjunctuurherstel dreigt te gooien, is volgens Dieter Guffens van KBC de recente ontwikkeling in Cyprus.
Het Cypriotische banksysteem raakte de facto insolvabel door de grote verliezen die het moest boeken na de herschikking van de Griekse overheidsschuld in het voorjaar van 2012.
Vermits de Cypriotische banksector in verhouding tot het nationale bbp vele malen groter is dan in de overige EMU-landen, kon
de Cypriotische schatkist de noodzakelijke herkapitalisering onmogelijk alleen financieren.
Sinds de zomer van 2012 was het dus voor iedereen duidelijk dat een Europees hulppakket in de vorm van leningen door het ESM aan Cyprus noodzakelijk was.
Niettemin liepen de onderhandelingen van het plan, dat midden maart werd voorgelegd door de Troika (IMF, Europese Commissie en ECB) en de nieuwe Cypriotische president Anastasiadis, snel uit de hand.
Vooral wegens de voorgestelde heffingen op deposito’s verwierp het Cypriotisch parlement dit plan, waarna de politieke situatie bijzonder onoverzichtelijk werd.
Als klap op de vuurpijl voerde de ECB de druk op door haar dreiging de Cypriotische banken zonder herkapitalisatieplan niet meer van de noodzakelijke liquiditeiten te blijven voorzien.
Per saldo heeft het Europees beleid een duidelijk omlijnd en betrekkelijk klein probleem laten ontsporen, met potentieel grote gevolgen voor de EMU als geheel. Dat is in ieder geval niet het soort politieke actie die Mario Draghi in gedachte had.
