‘Er is weer veel meer interesse in obligaties’

“Sinds november komen er opnieuw veel klanten aankloppen om in obligaties te handelen”, zegt Alex Goldwasser van de beursvennootschap Goldwasser Exchange, die zich sinds jaar en dag toelegt op de obligatiehandel. De hernieuwde interesse heeft alles te maken met de hogere rente, die ervoor zorgt dat beleggers weer meer rendement kunnen verdienen met obligaties.

“Het gaat zowel om nieuwe klanten als om klanten die terugkeren”, zegt Alex Goldwasser van de gelijknamige beursvennootschap. “De stijging van de rente heeft de interesse in obligaties opnieuw aangewakkerd. De rente op spaarrekeningen stijgt maar heel langzaam, terwijl een rentestijging onmiddellijk in de rendementen op de obligatiemarkt weerspiegeld wordt.”

De klanten van Goldwasser Exchange zijn vooral oudere mensen met geld, die nog graag een praatje slaan met hun bankier. “Ik weet dat de jeugd graag volledig online haar beleggingen regelt, maar obligatiehandel is veel meer artisanaal en dat lukt niet via internetplatformen. De aandelenhandel verloopt grotendeels via beurzen, terwijl obligaties vooral tussen banken van hand wisselen. Wij bellen dus rond om prijs te vragen, als een van onze klanten een obligatie wil kopen, of een prijs voor te stellen, als iemand wil verkopen.” In het jargon heet dat over the counter of OTC-handel.

Er gaat veel meer geld om in de obligatiehandel dan in de aandelenhandel, maar de markt is minder doorzichtig en minder toegankelijk voor de kleine belegger. Alex Goldwasser: “Het is een gigantische markt, vele malen groter dan de aandelenmarkt, maar veel minder geautomatiseerd. Als beleggers up-to-date prijzen willen hebben, moeten ze verschillende keren per dag die prijs opvragen, want je kunt ze nergens raadplegen.” Bij Goldwasser Exchange kunnen beleggers pas handelen als ze per transactie 10.000 euro, of het equivalent daarvan in andere munten, in één obligatie investeren.

“Voor kleinere bedragen vinden we gewoon geen tegenpartijen”, legt Alex Goldwasser uit. Zo’n tegenpartij is een bank of een broker die voor de klanten handelt. Beleggers in obligaties zijn vaak grote, institutionele beleggers, zoals verzekeraars, pensioenfondsen of beleggingsfondsen. “Zulke grote beleggers hebben weinig belang bij een transparante markt”, legt Alex Goldwasser uit. “Wanneer ze obligaties willen verkopen, voor 100 miljoen euro bijvoorbeeld, hebben ze er weinig baat bij dat de hele markt weet dat ze aan de verkopende kant staan, want dat zou de prijs drukken.”

Opletten met prijzen

Bij beleggen in obligaties komt ook meer kijken dan bij beleggen in aandelen. Zo moeten beleggers bijvoorbeeld opletten met de prijs. “De prijzen voor obligaties die wij afficheren op onze website, houden het midden tussen de bied- en de laat-koersen. Wij kunnen voor onze klanten doorgaans prijzen verkrijgen die daar dichtbij liggen, maar dat kan enkel omdat wij veel tegenpartijen hebben en omdat het om liquide obligaties gaat van bedrijven als Google of Engie. Beleggers gaan het best in zee met brokers die veel tegenpartijen hebben, om een goede prijs te kunnen krijgen. Om met een bank of een beursmakelaar OTC te kunnen handelen, moeten we daar een contract mee afsluiten”, zegt Alex Goldwasser.

Daarnaast moeten beleggers rekening houden met verlopen rente, die niet inbegrepen zit in de geafficheerde prijs. Neem obligaties ter waarde van 10.000 euro waar een jaarlijkse coupon van 1 procent (1000 euro) intresten aan vast hangt, die telkens in februari wordt geknipt. Dan betaalt de koper van de obligaties boven op de koers ook verlopen intresten voor het deel van het jaar dat voorbij is. Voor het voorbeeld zou dat betekenen dat de koper in januari liefst 11/12de van de jaarlijkse coupon zou moeten betalen aan de verkoper. “Als je in België woont, koop je om fiscale redenen dus het best obligaties kort na de uitkeringsdatum van de intresten”, meent Alex Goldwasser. “Want je betaalt wel 30 procent roerende voorheffing op de volledige coupon. Je kunt die verlopen intresten daar niet van aftrekken.”