Moet gevreesd worden voor zeepbellen op de financiële markten?

Carmignac denkt dat deze vrees voorbarig is. De Fed streeft naar herwaardering van de financiële en materiële activa (vastgoed) als financiële drijfriem van de monetaire maatregelen naar de reële economie.

De lagere dollarkoers moet de export een impuls geven. Het rijkdomseffect moet het bedrijfsleven stimuleren om personeel in dienst te nemen en te investeren.

Dit moet dankzij de daling van de lange rentes en via een stijging van de nominale inkomens van huishoudens zorgen voor stabilisering van de vastgoedsector en de betere vooruitzichten voor de consumptie.

Dat is volgens Carmignac uiteraard het ideale scenario, waarvan nog moet worden afgewacht of het verwezenlijkt wordt. In dit verband lijkt het voorbarig om te vrezen voor een scherpe teruggang van de obligatiemarkten.

Maar wees gerust, op de dag dat de drijfriem harder gaat draaien en wij terecht kunnen vrezen voor normalisering van het rendement, beschikt Carmignac over de nodige instrumenten om de portefeuilles voor dit risico van stijgende rentes te immuniseren.

Maar dat zal nu nog niet gebeuren; Carmignac heeft dan ook de gevoeligheid voor obligaties in het hele beheer vrij hoog gehouden. Ook de aandelen profiteren van de recente steunmaatregelen van de Fed voor de hele activiteit.

Carmignac hield sinds het eind van de zomer de exposure van de portefeuilles op bijna 100% van het toegestane maximum. Wat betreft de dollar had de fondsbeheerder in september de exposure in de Global Funds geneutraliseerd: deze voorzichtige houding ten opzichte van de dollar weerspiegelt het vertrouwen in het vermogen van de Verenigde Staten om de uitgebroken valutastrijd te winnen van de Europese munt, die te lijden heeft van, op zijn zachtst gezegd, orthodoxe monetaire autoriteiten.