Kapitalisatie Italiaanse banken nu even groot als die van Colgate-Palmolive

Uitgaand van een basisscenario waarbij Griekenland en de andere landen die met financiële moeilijkheden kampen in de eurozone blijven, meent Thierry Masset, chief investment officer van ING België, dat de beleggers de risicovolle activa voor het ogenblik veel te veel links laten liggen.

Zo stemt de kapitalisatie van de Italiaanse financiële sector nu overeen met die van Colgate-Palmolive, dus 47 miljard USD! De vrees dat Spanje zijn schulden niet zal kunnen terugbetalen is zo groot dat de beleggers, om zich daar tegen in te dekken, bereid zijn een risicopremie te betalen die vergelijkbaar is met die van … Irak, Kroatië of Hongarije.

Een irrationele voorzichtigheid die ook merkbaar is op de markt voor risicoloze obligaties. Daar is de vraag zo groot dat het rendement op 10 jaar nagenoeg op een peil staat dat in de Verenigde Staten en Duitsland al bijna 200 jaar niet meer werd geëvenaard.

Aandelen bieden koopkansen op lange termijn

Door het uiterst soepele beleid dat de centrale banken voeren, synoniem met “financiële repressie”, komt het rendement van de risicovrije activa in het gedrang.

Rekening houdend met de inflatie is ze zelfs ronduit negatief. De aandelen bieden dan weer koopkansen op lange termijn, onder meer dankzij hun lage waardering en een dividendrendement dat vaak hoger ligt dan het obligatierendement, wel op voorwaarde dat de belegger zich niet van de wijs laat brengen door de volatiliteit.

In die context moeten we ons volgens Masset dus klaarhouden om meer op de beurs te beleggen zodra de overheid er eindelijk in slaagt om de staatsschuldencrisis in te dammen.

Lichte onderweging in aandelen

Thierry Masset voegt eraan toe: “op dit ogenblik opteren we in de beleggingsstrategie van de bank nog altijd voor een lichte onderweging van de aandelen, ook al lonen een aantal kwaliteitsvolle waarden (gezonde balans, aantrekkelijk dividendrendement enz.) nu al de moeite.”

Op de obligatiemarkt zet de speurtocht naar een fatsoenlijk rendement, gekoppeld aan een beheerst kredietrisico, Masset ertoe aan om een overblootstelling aan groeilandobligaties in niet-lokale munten en aan “Investment Grade”-bedrijfsobligaties te handhaven.

Maar omdat er nog altijd een risico is dat de eurozone uiteenvalt, kiest hij voor een overweging van de staatsobligaties uit de “harde kern” ten opzichte van die uit de Europese “periferie”.

In het kader van het portefeuillebeheer ten slotte zijn de Amerikaanse dollar en goud volgens Thierry Masset nog altijd interessante diversifiërings- en indekkingsinstrumenten.