It takes two to tango

It takes two to tango. Deze kop in The Economist van afgelopen week geeft volgens Wilfried Steentjes van Steentjes Vermogensbeheer in een paar woorden aan wat het grote probleem nu is in deze kredietcrisis.

De onderzin onder de bovengemelde kop is: “zijn Amerikaanse banken bereid om hun giftige leningen te verkopen?” De afgelopen week bleek wel duidelijk dat er met behulp van de overheid genoeg kapitaal is om de giftige leningen te kopen.

Hoe moeizaam de economie zich ook ontwikkelt, het is zeker niet zo dat alle ingewikkelde pakketen hypotheekproducten helemaal niets waard zijn. Er zijn natuurlijk Amerikanen die niet in staat zijn af te lossen maar er zijn er nog altijd meer die wel in staat zijn om aan hun verplichtingen te voldoen.

Stel nu dat er 30% van de leningen niet worden terugbetaald. De waarde van een pakket hypotheken is dan in theorie 70% waard. Echter er is niemand die 70% voor een dergelijk pakket gaat betalen.

Ook niet als men er vanuit mag gaan dat bij veiling van de huizen er 50% van de waarde wordt betaald. In dat geval is het pakket in theorie 15% meer waard. De waarde van het bovengenoemde theoretische pakket is moeilijk te bepalen.

Sommige beleggers zijn bereid om 35% te betalen. Met behulp van het deze week officieel bekend gemaakte plan van Geithner waar men een deel van de potentiële verliezen op de overheid kan afwentelen is de koper wellicht bereid om 60% te gaan betalen.

Echter de bank die dat pakket is handen heeft, heeft dit op 70% staan. Nog eens 10% afwaarderen zorgt voor wederom druk op de balans en wellicht moet men nieuw aandelenkapitaal ophalen. En dat moet dan bij de overheid.

Bovendien behoeft men volgens Wilfried Steentjes een aantal soorten leningen (Level 3) niet op marktbasis te waarderen. Men kan haar eigen theoretische waardering erop los laten.

Dus zal men niet geneigd zijn om snel een deel van het pakket te verkopen. Wilfried Steentjes heeft het vaker aangegeven het grootste probleem van de kredietcrisis is dat de markt op slot zit.

Kopers zijn er wel maar de verkopers weigeren de ramsj prijzen te ontvangen. Over wellicht een jaar zijn de prijzen beter. Grote vraag is derhalve of het plan van de Amerikaanse minister van Financiën Geithner zal werken.

Kern is dat de overheid bij elke dollar die een privébeleggingsfonds investeert een dollar erbij legt. Men koopt dus met een dollar risico instrumenten met de waarde van 2 dollar.

Overigens kan het bedrag dat de overheid investeert versus die ene dollar oplopen tot 12 dollar. Zoals aangegeven in het bovenstaande theoretische voorbeeld zouden de beleggingsfondsen die de giftige leningen met behulp van de overheid gaan kopen meer gaan betalen dan de huidige prijzen.

Wat verwacht wordt is volgens Wilfried Steentjes dat in de komende tijd er steeds meer concurrentie gaat komen tussen de diverse beleggingsfondsen.

Prijzen van giftige leningen zullen dan stijgen. En wellicht willen banken dan ook verkopen waardoor er weer een normale markt komt. Dat zal uiteindelijk de impuls zijn waarop zo velen in de financiële wereld zitten te wachten.