Groeivooruitzichten voor opkomende wereld zijn gematigd

De groeivooruitzichten voor de opkomende wereld zijn de komende jaren volgens Maarten-Jan Bakkum, Senior Investment Strategist Emerging Markets Equity, gematigd, door de vertraging in de structurele groei van China (wat een sterk effect heeft op de exportgroei van opkomende markten) en de toenemende economische onevenwichtigheden in de opkomende wereld (die de ruimte voor stimulering en snelle groei van de binnenlandse vraag beperken).

De lagere overschotten en grotere tekorten op de lopende rekening hebben, in combinatie met een scherp dalende speculatieve kapitaalinstroom, een einde gemaakt aan de snelle accumulatie van reserves van vreemde valuta in de opkomende wereld.

In opkomend Azië is de maandelijkse accumulatie van deze reserves afgenomen van USD 100 miljard in 2011 tot minder dan USD 10 miljard nu.

In Indonesië, het Aziatische land waarvan de betalingsbalans recentelijk het meest verslechterd is, is de reserve aan buitenlandse valuta de afgelopen twee maanden met USD 3 miljard afgenomen.

De autoriteiten blijven krachtig in de markt voor buitenlandse valuta’s interveniëren om een depreciatie van de roepia te voorkomen.

Het relatieve risicoprofiel van opkomende markten ten opzichte van dat van ontwikkelde markten is volgens Maarten-Jan Bakkum minder gunstig geworden, met toenemende begrotingstekorten en tekorten op de lopende rekening in diverse belangrijke landen, waarbij de ontwikkelingen het negatiefst zijn in Zuid-Afrika en Indonesië.

De schuldquota is in de jaren na 2008 snel opgelopen (vooral in China, maar ook India en Brazilië) terwijl de inflatie hardnekkig blijkt als gevolg van te ruim of verkeerd economisch beleid (Zuid-Afrika, India, Brazilië).

Het risico van een negatieve macro-economische schok ergens in de opkomende wereld is de afgelopen jaren duidelijk gestegen. Dit is een van de redenen waarom de kapitaalstromen naar de opkomende wereld sinds de zomer van 2011 zijn verzwakt.

Daarnaast zijn de vooruitzichten voor de grondstoffenprijzen verslechterd, in lijn met de grotere kans op structurele groeivertraging in China.

De lagere mondiale vraag naar grondstoffen, of althans een minder snelle groei van deze vraag, heeft grote gevolgen voor betalingsbalansen en overheidsbegrotingen overal in de opkomende wereld.

Veel van het opwaartse potentieel voor valuta’s van opkomende markten wordt hierdoor weggenomen, met name in Zuid-Amerika, Oost-Europa en Afrika.

Tot slot blijkt de Amerikaanse economie veerkrachtiger dan menig belegger had gedacht. Zo trekken de arbeids-en de huizenmarkt duidelijk aan.

Het wordt daardoor steeds waarschijnlijker dat de Fed zijn beleid van kwantitatieve verruiming in de komende kwartalen of jaren zal afbouwen.

Wanneer dit gebeurt, of wanneer beleggers daarop gaan anticiperen, zullen de kapitaalstromen naar hoger renderende opkomende markten naar verwachting substantieel afnemen.

Misschien is het nog wat vroeg voor beleggers om zich hierover zorgen te maken, maar de mate waarin opkomende valuta’s kunnen profiteren van overvloedige wereldwijde liquiditeit wordt geleidelijk kleiner.