Griekse faling dreigde hele eurozone over de kling te jagen

Ook het Grieks-Duitse renteverschil is in belangrijke mate afgenomen, maar dat betekent volgens professor Stefan Duchateau weinig op zich. Met dergelijke rentetarieven kan men zich sowieso niet financieren op de reguliere financiële markten en blijft men zeer afhankelijk van de hulpprogramma’s van het IMF, de ECB of de EU.

Daarenboven is de onderhandelingspositie van Griekenland aanzienlijk verzwakt. Een effectief faillissement van Griekenland had in de voorbije periode nog schokgolven door Europa kunnen jagen.

Enerzijds omwille van de directe verliezen die de armlastige Europese systeembanken moeilijk in één klap zouden kunnen verwerken zonder zelf mee in de faling te worden gesleurd.

Maar anderzijds door het mogelijke contaminatiegevaar, waarbij ook Spanje, Cyprus, Portugal, Ierland en Italië meegesleurd zouden worden. Uiteindelijk dreigde volgens professor Stefan Duchateau door een Griekse faling de ganse Eurozone over de kling gejaagd te worden.

ECB moet in staat worden geacht om aanvallen op Spanje of Portugal te counteren

Vanuit het onderhandelingsperspectief van Griekenland is volgens professor Stefan Duchateau de situatie nu echter dramatisch veranderd.

De meeste verliezen op Griekse positief zijn intussen grotendeels geabsorbeerd, terwijl door de recente uitbreiding van haar bevoegdheden en budgetten, de ECB in staat moet worden geacht om speculatieve aanvallen tegen Spanje of Portugal met succes te counteren.

De EU-onderhandelaars kunnen vandaar nu een veel strikter standpunt innemen, zonder te moeten vrezen dat een afhaken van Griekenland de hele Eurozone in zijn essentie zou bedreigen.

Een effectieve verwijdering van Griekenland uit de Eurozone is dan geen scenario meer dat Europa meer dreigt te kosten dan het ooit zou kunnen opbrengen.

Het klinkt volgens professor Stefan Duchateau wellicht paradoxaal, maar de kans dat Griekenland uit de Eurozone zal worden gestoten is gestegen na de recente bevoegdheidsuitbreiding van de ECB.

De druk op de Griekse regering om de opgelegde besparingen uiteindelijk ook door te voeren, kan hierdoor met meer doortastendheid worden opgelegd.

Of dit de juiste politiek is om Griekenland uit de impasse te slepen, is echter hoogst betwijfelbaar. De drastische besparingen duwen het land in de afgrond van een regelrechte depressie waardoor de budgettaire tekorten die men wenst op te lossen, precies nog zullen verergeren.

Een oplossing kan enkel worden gevolgen met een verregaande kapitaalinjectie in de Griekse economie, onder het toezicht van de ECB , begeleid met de nodige ingrepen in het overheidsapparaat en mits een tijdelijke afscherming van de lokale economie.