Goud op korte termijn niet erg efficiënt als bescherming tegen inflatie

In de Babylonische tijd ( zo’n 560 jaar voor onze tijdrekening) kon je voor 1 ons goud 350 broden kopen. Aan de huidige goudprijs moet je dat professor Stefan Duchateau momenteel zo’n 650 broden opleveren…

Dit zegt iets over de broodprijs of misschien over de groei van de productiviteit in de landbouw maar protagonisten van goudbeleggingen zien hierin het overduidelijke bewijs dat je met goud in je beleggingsportefeuille een stevige verdediging weet te bouwen tegen inflatie en je koopkracht (méér dan) weet te bewaren. Over hele lange termijn wel te verstaan …

De goudprijs herstelt zich intussen langzaam en met aarzelende stappen na de rake uppercut die het edele metaal in de afgelopen weken moest incasseren.

Op zich vormen de capriolen van de goudprijs eerder een marginaal gegeven tegen de achtergrond van diepgravende financiële krachten die inwerken op aandelen, obligaties en vastgoed.

Uit de koersbewegingen van het mythische metaal worden echter dikwijls verregaande conclusies getrokken over de fundamentele appreciatie van de economische toestand in het algemeen en de gevoerde monetaire politiek in het bijzonder.

Deze conclusies zijn echter grotendeels gebaseerd op oppervlakkige volkswijsheden die zelfs de eerste toetsing niet doorstaan.

De populistische visie geeft aan dat in de context van een sterke monetaire expansie, de vrees voor inflatie toeneemt en vandaar de goudprijs naar hogere prijsregionen drijft.

Dit verband berust op de veronderstelling dat goud een uitstekende bescherming biedt tegen inflatie. Op zeer lange termijn is dat wellicht zo, maar over kortere periodes is deze “hedge” tegen inflatie niet erg efficiënt gebleken.