Frédéric Buzaré (Dexia Asset Management): “We bevinden ons in een schemerzone”

Mogelijk is een keerpunt bereikt in de crisis. Beleggers hopen immers dat er nu binnenkort echt een duurzame oplossing komt voor de schuldencrisis, liefst vóór de nakende G20-top van begin november in Cannes. Verder aanmodderen is niet langer een optie.

Frédéric Buzaré (Dexia Asset Management): “Het momentum voor een echt beleidsantwoord is er nu en dat antwoord zou agressiever kunnen zijn dan eerst verwacht, maar het betekent zeker niet dat we nu volledig uit de problemen zijn.”

Er is vooruitgang in het debat, maar er moeten een aantal duidelijke keuzes worden gemaakt. De juiste opties lijken op tafel te liggen (een diepgaandere herstructurering van de Griekse schulden, een verdere herkapitalisatie van de banken, een groter en flexibeler noodfonds EFSF), maar daadwerkelijk politieke beslissingen nemen is kennelijk nog altijd moeilijk.

Buzaré: “De jongste dagen hebben de beleidsmakers in ieder geval heel wat beloftes gedaan, en ze worden nu echt verondersteld met oplossingen te komen tegen 3 november, de dag waarop de G20 van start gaat. Tijdens de jaarlijkse vergaderingen van het IMF en van de Wereldbank in Washington beloofden de Europese ministers van Financiën en de gouverneurs van de centrale banken in ieder geval om “de flexibiliteit van het EFSF te verhogen, de impact ervan te maximaliseren en het beheer en de governance van de schuldencrisis in de eurozone te verbeteren.”

Economisch plausibele oplossingen zijn inderdaad dikwijls politiek onaanvaardbaar of op zijn minst erg moeilijk te verdedigen. Zodra men in een stadium zit met een afbouw van de activa, zit een happy end er niet meer in. Heel wat ontwikkelde industrielanden zien zich momenteel gedwongen om heel moeilijke keuzes te maken, in veel gevallen zelfs een keuze tussen de pest en de cholera. Het komt er vandaag immers niet alleen op aan om een oplossing te vinden voor de schuldencrisis, maar ook om op het oude continent een nieuw economisch model en voor de Europese Unie een nieuw institutioneel bestuursmodel op te bouwen. Problemen die op korte termijn een oplossing vereisen en uitdagingen voor de lange termijn vloeien op die manier als het ware naadloos in elkaar over.”

Het is allemaal een kwestie van het kiezen van een duidelijke richting. Er liggen twee duidelijke opties op tafel: de regels van de eurozone herschrijven, of die van het kader waarin de banken werken. Is een onmiddellijke herkapitalisatie van de banksector te verkiezen boven het radicaal herschrijven van de regels van de eurozone via bijvoorbeeld de creatie van grensoverschrijdende

eurobonds?

Buzaré: “De Duitse belastingbetalers zijn wellicht niet erg happig op het leveren van een bijdrage om hun banken te herkapitaliseren, maar waarschijnlijk zouden ze dat toch nog liever doen dan permanent het bestedings- en ontleningsgedrag van Athene, Lissabon of Rome te moeten ondersteunen.”