Fréderic Buzaré (Dexia AM): Kunnen we dit een bazooka noemen?”

Het plan waarover in Brussel overeenstemming werd bereikt, heeft de bedoeling het EFSF vier of vijf keer te versterken tot het effectief over 1 biljoen (1.000 miljard) euro beschikt, hoewel over dit bedrag vannacht met geen woord werd gerept.

Over de vraag of dit volstaat om een voldoende hoge veiligheidsmuur rond Spanje en Italië te bouwen, is het laatste woord nog niet gezegd. Sommige waarnemers stellen dat de verzekering dichter bij 35/40% moet liggen dan bij 20%, waardoor de potentiële omvang zou stijgen van 500 miljard tot net onder 1 biljoen.

Fréderic Buzaré (Dexia AM): In ieder geval zal het EFSF een referentieprobleem krijgen als de situatie van de Franse staatschuld verder verslechtert. Daarnaast rijzen ook vanuit wettelijk oogpunt belangrijke vragen rond de haalbaarheid van het verzekeringssysteem zoals het door het EFSF is opgezet.”

Beleggers goochelen her en der met enorme bedragen die nodig zouden zijn om bepaalde landen te redden, maar wij betwijfelen ten zeerste of dit wel het juiste antwoord zou zijn op de huidige schuldencrisis.

Want op die manier de landen een helpende hand reiken kan wel de liquiditeit op de obligatiemarkten verbeteren, maar het pakt het onderliggende probleem van de solvabiliteit niet aan.

Voor de beleggers kan deze aanpak wel enig soelaas brengen rond de uitgiften van nieuwe staatsobligaties, maar daarmee zijn de problemen rond de bestaande obligaties niet opgelost. En voor Italië alleen al gaat het daarbij om een bedrag van 1.900 miljard euro.

Burzaré: “Een andere manier om de omvang in te schatten van de steun die nodig is voor de staatobligaties, bestaat erin om te kijken naar de recente inspanningen die de ECB in dat verband heeft gedaan. De ECB kocht sinds begin augustus, toen ze ingreep om de Italiaanse en Spaanse staatsschuld te ondersteunen, voor liefst 100 miljard euro aan overheidsobligaties. In de veronderstelling dat de situatie op de schuldenmarkt niet verder verslechtert, zou dit betekenen dat jaarlijks 300 tot 400 miljard euro nodig is om min of meer stabiele prijzen te garanderen voor de staatsobligaties van de perifere landen. Met andere woorden: als het EFSF de ECB moet vervangen bij het ondersteunen van de secundaire markten van overheidsobligaties, zullen de resterende middelen van het noodfonds om staatsobligaties te kopen fors dalen.”