Europa kan drie lessen trekken uit Japans deflatiescenario

Europa kan beter niet wachten tot het zich vastrijdt in een chronische deflatie om drie lessen te trekken uit wat Japan heeft doorgemaakt: voorkomen dat zich een deflatoire tendens vestigt, ambitieuze beleidsmaatregelen durven nemen en vooral alle inspanningen goed op elkaar afstemmen.

De regering-Abe ziet zich volgens Didier Saint-Georges van Carmignac nog altijd verplicht een radicaal, en bijgevolg gevaarlijk, stimuleringsbeleid te voeren, omdat Japan zijn economie vijftien jaar lang heeft laten wegkwijnen en de staatsschuld tot een onhoudbaar niveau heeft laten oplopen.

Het uiteenspatten van de vastgoedbel in 1990 luidde tien jaar van gedwongen schuldafbouw in de particuliere sector in, een logisch gevolg van een ondergekapitaliseerde bankensector.

Het in een duizelingwekkend tempo laten oplopen van de staatsschuld heeft alleen maar geleid tot een futloze en deflatoire economie, een probleem dat nog altijd niet is opgelost.

Nog erger is dat Japan tot twee keer toe (in 1997 en 2001) de fout heeft gemaakt de belastingdruk te verhogen, wat beide keren de economie nog meer schade toebracht en het begrotingstekort

nog verder deed stijgen. Europa staat voor hetzelfde struikelblok.