Eurocrisis nadert met rasse schreden het point of no return

De eurocrisis nadert met rasse schreden zijn point of no return, zo stelt professor Stefan Duchateau. Ondanks hun kwalijke reputatie hebben de financiële markten met veel geduld gewacht op doortastende maatregelen.

Maar de economisch heterogene eurozone bleek in de afgelopen maanden politiek te verdeeld om ook maar één oplossing concreet uit te werken.

Er werden weliswaar enkele maatregelen genomen om uitslaande branden te blussen, zonder echter maar een poging te wagen om een potentieel probleem te anticiperen.

Oeverloze discussies hebben als verkwist

Met één cruciale uitzondering echter, met name toen in november 2011 de moedige beslissing werd genomen om 1.000 miljard € in het Europese bancaire systeem te injecteren.

Hiermee kon een nieuwe, dreigende liquiditeitscrisis worden afgewend en werd enkele maanden tijd gekocht om de nodige maatregelen uit te tekenen. Dit tijdsbudget werd eens te meer verkwist aan oeverloze discussies op het politieke platform.

Intussen woekerde het Spaanse bankenprobleem verder -ondanks herhaalde en niet mis te verstane waarschuwingen- en moest het financiële systeem tijdens het weekend met een noodingreep van een fatale implosie worden gered.

Het probleem was echter al meer dan drie jaar overduidelijk toen een eerste substantiële daling in de vastgoedprijzen de sterk gepolitiseerde Spaanse spaarbanken reeds virtueel in het failliet joeg, hetgeen oorspronkelijk wat werd gemaskeerd met al te doorzichtige fusiebewegingen.