ECB heeft tijd gewonnen, maar ook niet meer dan dat

De vooruitzichten voor de globale economie bieden volgens professor Stefan Duchateau momenteel een zeer gemengd beeld met enerzijds indicaties van globale vertraging van de economische groei, in combinatie met hooguit wat krampachtige pogingen van de Chinese overheid om haar industriële productie te stimuleren.

Anderzijds reageren de Amerikaanse en Europese Centrale banken wel alert met substantiële ingrepen in de monetaire massa en de belofte van een resolute interventiepolitiek op de financiële markten.

In de VSA zal dit gebeuren op basis van de aangekondigde QE3 waarbij een maandelijks pakket tot $ 40 miljard aan hypotheekleningen kan worden opgekocht, met als rechtstreekse doel de financiële markten te stabiliseren en de lokale bouwsector en de hieraan verbonden werkgelegenheid te ondersteunen.

In de Eurozone vertrekt men van het gedurfde standpunt dat de ECB de Overheidsleningen van landen die in gevaar komen, in onbeperkte mate zullen worden opgekocht.

De doelstelling is ook hier evident : de financiële speculatie tegen bedreigde lidstaten mag niet meer van die aard zijn dat de lokale rentevoeten zodanig oplopen dat het betrokken land de normale toegang tot de financiële markten wordt ontzegd en zo voor haar financiering volkomen afhankelijk wordt van de solidariteit van de overige lidstaten van de Eurozone. Hierdoor dreigt immers de ganse Eurozone meegezogen te worden in een neerwaartse spiraal.

Eurozone-crisis tijdelijke halt toegeroepen

Maar net zoals de ECB de bankencrisis pas na heel wat mistasten wist te stabiliseren met de massale aanvoer van liquiditeiten, kan ook de eurozone-crisis volgens professor Stefan Duchateau een tijdelijke halt worden toegeroepen met een (ongelimiteerd) budget voor rechtstreekse interventies op de markt van overheidsobligaties.

Door deze maatregelen heeft de ECB vooral tijd gewonnen maar ook deze instantie is er zich van bewust dat hiermee het fundamentele, economische probleem zeker niet is opgelost.

Dit tijdsbudget, afgekocht van de financiële markten met vele miljarden nieuw te creëren euro’s, moet worden ingevuld met doortastende, structurele ingrepen die zijn gericht op de kern van het probleem van de falende muntunie, met name de sterk verschillende economische prestaties.

Door de economische heterogeniteit wordt de basisveronderstelling van een muntzone geschonden en hiermee ook het bestaansrecht ontnomen aan een eenheidsmunt.