Beleven we het eindspel van de crisis?

Na de ECB-meeting van 06/09/2012 kondigt Draghi een intelligent compromis aan: de ECB zal onbeperkt overheidsobligaties kopen op looptijden tot 3 jaar als het land eerst steun vraagt bij de “officiële” steunfondsen (ESM):

*Vraag voor steun houdt in dat aan bepaalde condities moet worden voldaan, dus geen “blanco check”!
*Aankopen op korte looptijden betekenen dat er een stevige stok achter de deur wordt gehouden: als steun wordt gestopt stijgt de rente snel…
*Onbeperkt aankopen: de ECB laat zich niet vastpinnen op een bepaald bedrag, en de markt kan dit dus niet onvoldoende vinden of testen…

Dit is volgens Christophe Van Canneyt van Bank Puilaetco Dewaay een “nodige, maar geen voldoende” voorwaarde om uit de crisis te raken! De bal ligt terug in het kamp van de politiek, die nu wel onder minder druk van de markten staat…

De 3 op te lossen paradoxen van ons systeem

*Goeie politiek is vaak slecht beleid, en goed beleid is helaas vaak slechte politiek.
*Wie alles reguleert verliest uiteindelijk het respect voor de wet!
*De meest sociale maatregelen zijn vaak verschrikkelijk asociaal, en omgekeerd.

Wat te denken van aandelen?

*Bedrijven hebben gezonde balansen, goede rentabiliteit en cash flow.
*Waarderingsmatig erg goedkoop!
*Rendement op eigen vermogen >>> rendement op vreemd vermogen: gevolg is een golf van overnames (ook in de vorm van het van de beurs halen van bedrijven!).

Maar… de onzekerheid over de macro-omgeving blijft groot!
Christophe Van Canneyt verkiest dus:

*Aandelen met een stabiel business model, hoge kasstroom en dividend: gezondheidszorg, energie, (AvH, Gimv, …)
*Aandelen met belangrijk groeipotentieel naar groeimarkten: luxe, grondstoffen en olie, technologie (OIH, Rio Tinto, Henderson tech,…)
*Direkte blootstelling op groeimarkten via fondsen (Aberdeen emerging markets)