Amerikaanse economie leeft minder sterk op dan tijdens vorige recessies

Als men de economische groei sinds het einde van de laatste recessie (2009) vergelijkt, stelt men Belfius Bank vast dat hij minder krachtig is dan op het einde van de vorige crisissen (1992 en 2001).

De verklaring daarvoor ligt in de eerste plaats bij het feit dat de werkgelegenheid slechts langzaam verbetert — vandaar de aanzienlijke en langdurige werkloosheid.

Zo zat ongeveer 29 % van de werklozen in de VS gedurende meer dan een jaar zonder werk, tegenover 9 % in 2007. Een dergelijke stijging van de werkloosheidsduur heeft schadelijke en duurzame gevolgen voor de mensen die hun baan verloren, maar ook voor de economie in haar geheel.

Het tast immers de beroepsbekwaamheid van deze personen aan en heeft dus een negatieve impact op de productiviteit van de economie op halflange en lange termijn.

Cijfers in een ruimer perspectief bekijken

Deze cijfers moeten volgens Belfius Bank echter in een ruimer perspectief bekeken worden. Naar aanleiding van de laatste recessie gingen namelijk 8,7 miljoen banen verloren, waardoor de werkloosheid in oktober 2009 opliep tot 10,1 % — het hoogste peil in 25 jaar.

Ondanks een duidelijke verbetering van de werkgelegenheid hield de buitensporige schuldenlast van de gezinnen aan, wat resulteerde in een vermindering van de kredietverlening aan de gezinnen, de neergang van de vastgoedmarkt en een bescheiden opleving van de consumptie.

Een ander niet te verwaarlozen punt is de noodzaak om het overheidstekort terug te dringen en de overheidsschuld te stabiliseren.

Het probleem van het ‘begrotingsklif’, zoals de Amerikanen dit verschijnsel noemen, zal weer op de voorgrond treden met de verkiezingen van november in aantocht.

Het CBO (Congressional Budget Office) is van oordeel dat het overheidstekort in 2013 vermoedelijk met +/- 5 % van het bbp zal verminderen door het stopzetten van de maatregelen die eind dit jaar vervallen.

Maar tegelijkertijd zal het wellicht een lichte recessie veroorzaken. Belfius Bank denkt dat de Amerikaanse overheid dit risico niet zal nemen en dat ze zal kiezen voor een spreiding van de begrotingsaanpassing om een belangrijke schok in de groei te vermijden.

Deze stapsgewijze aanpassing zal echter een politieke consensus tussen de president en het Congres vergen, wat niet zonder risico is.