Amerikaans schuldenprobleem is klein bier tegenover Japans schuldenprobleem

Wijlen Herb Stein, in zijn tijd een hoog aangeschreven econoom, zei altijd dat trends die niet kunnen blijven duren uiteindelijk ook niet zullen blijven duren.

In de Verenigde Staten spreken ze nu nog steeds over Stein’s law. Volgens die wet zullen landen als de VS en Japan de schulden blijven opstapelen tot op een bepaald moment een plafond wordt bereikt. Vraag is echter wanneer en hoe dat plafond zal worden bereikt.

In de praktijk duurt het vaak veel langer dan iedereen denkt alvorens een op zich onhoudbare trend toch blijft duren. De economie in Sovjet-Rusland was vanaf het begin een verloren zaak en toch heeft het meerdere decennia geduurd alvorens ze in elkaar is geklapt.

Bovendien is de Sovjet-economie niet met een doffe knal uit elkaar gesprongen, eerder was er sprake van een geleidelijke overgang. Het lijkt echter onwaarschijnlijk dat de schuldenproblemen van landen als de Verenigde Staten en Japan op dezelfde manier opgelost zullen raken.

Zullen beide landen dezelfde weg opgaan als Griekenland? De kans op zo’n scenario is groter in het geval van de Verenigde Staten dan in dat van Japan.

Beide landen hebben ten opzichte van Griekenland het voordeel dat ze in de eigen munt hebben geleend, iets wat in Griekenland niet het geval was.

Bovendien kunnen de VS nog altijd uitpakken met de wereldreservemunt, een voordeel waar Japan niet mee kan uitpakken.

Als er ergens schuldenproblemen gaan opduiken, zal dat eerder in Japan dan in de VS zijn. Een schuldenratio van 200% van het BBP is op termijn niet onhoudbaar, maar het valt onmogelijk te voorspellen wanneer de Japanse schuldenzeepbel gaat imploderen.