Palmolieprijs de hoogte in

De prijs van een ton palmolie is begin december opgelopen tot meer dan 900 dollar, het hoogste niveau sinds begin 2012. Dat is 75 procent meer dan op het dieptepunt van mei.

Het weerfenomeen La Niña is dit najaar verantwoordelijk voor droogte in grote delen van Zuid-Amerika en overstromingen in Zuidoost-Azië. Maleisië en Indonesië staan samen in voor ongeveer 90 procent van de palmolieproductie en werden beiden bijzonder hard getroffen. Maleisië had bovendien te kampen met een gedeeltelijke lockdown in Sabah, de deelstaat waar het meeste palmolie wordt verbouwd. De oogst is erg arbeidsintensief, maar de regio kampt met een tekort aan werknemers. Aan de vraagzijde is China erg actief met het aanvullen van de strategische voorraden. Ook in Indonesië zelf is er meer vraag door een hoger aandeel palmolie in biodiesel. De palmolievoorraden waren in vier jaar niet meer zo laag.

Historisch gezien zijn prijspieken op de palmoliemarkt geen lang leven beschoren. Dat komt omdat er al snel vervanging is door andere plantaardige oliën. Maar in Rusland en Oekraïne is de oogst van zonnebloemolie gedeeltelijk mislukt. Een ton palmolie is normaal 100 tot 200 dollar goedkoper dan eenzelfde hoeveelheid sojaolie, maar dat prijsverschil is teruggevallen naar 50 tot 100 dollar.

Omdat ook de andere plantaardige oliën duur zijn, is een forse terugval van de palmolieprijs minder waarschijnlijk. In Maleisië en Indonesië is er sinds enkele jaren een structurele daling van de investeringen in nieuwe plantages. De vraag naar palmolie groeit jaarlijks gemiddeld met 4 tot 5 procent. Het aanbod dreigt dit tempo ook zonder ongunstige weersomstandigheden de komende jaren niet meer te kunnen volgen.

Een directe investering in termijncontracten is voor particuliere beleggers niet mogelijk. De meeste beursgenoteerde palmolieproducenten bevinden zich in de productielanden. Dichter bij huis kunnen investeerders terecht bij het Belgische Sipef en de Britse plantageholdings Anglo-Eastern Plantations en MP Evans. Belangrijk is dat de producenten het grootste deel van de oogst op voorhand verkopen. Bij Sipef bijvoorbeeld is dat elk jaar het geval. Op die manier zijn ze beschermd tegen grote prijsschommelingen.