Europese aandelenmarkten hebben het momentum mee. Volgens sommigen blijft dat nog even zo.
Europese aandelen hebben dit jaar al mooi gepresteerd. Voor het eerst in lange tijd doen ze het beter dan Amerikaanse aandelen. Zowel op één, drie als vijf jaar kloppen Europese en Britse waardeaandelen de S&P 500. Wie dat vijf jaar geleden zou hebben voorspeld, had men voor gek verklaard.
Een zwakkere dollar en herstellende waarderingen zijn de voornaamste redenen daarvoor. In de Verenigde Staten overtreffen de winstverwachtingen dan weer.
Volgens de strategen van Deutsche Bank kan Europa die koppositie nog een tijdje behouden omdat de waarderingskloof tussen beide continenten nog zo groot is. Lange tijd was die gerechtvaardigd omdat – kort gezegd – in de VS alles beter was: de economie, de bedrijven enzovoort. Maar die Amerikaanse uitzonderlijkheid begint te tanen.
Ook in de verschillende sectoren valt de Amerikaanse premie op. Let op de enorme waardering van Amerikaans vastgoed.
Zelfs wanneer men de superioriteit van de Amerikaanse techbedrijven uit de waarderingsvergelijking haalt, is de kloof nog groot.
Die toppers zijn verantwoordelijk voor een groot deel van de Amerikaanse beursrendementen. In de afgelopen vijf jaar bracht de S&P 500 gemiddeld 15 procent per jaar op, tegenover 11 procent voor de Stoxx Europe 600. Als je de koersrendementen van de grootste zeven bedrijven in beide indexen weglaat, is dat rendementsverschil een pak kleiner.
De Amerikaanse topbedrijven hebben de S&P 500 ook een zwaarder hoofd gegeven dan de Stoxx Europe 600, met alle concentratierisico’s van dien.
Eentje daarvan is dat de S&P 500 een pak kwetsbaarder is voor slecht nieuws en daardoor fellere koersdalingen heeft gekend in de laatste jaren.
Die concentratie is ook doorgesijpeld tot in de wereldindex, waarin Amerikaanse aandelen steeds zwaarder wegen, zeker in verhouding tot het gewicht van de Amerikaanse economie in de wereldeconomie.
