2013 is 1994 niet, vrees voor obligatiemarkten is overbodig

De Europese beurzen noteren nog steeds in het rood, waarbij de verliezen ten opzichte van de opening echter weer wat kleiner zijn geworden. Veel valt er overigens niet te beleven op de financiële markten, waarbij de beleggers de evolutie van de rente nauwlettend in de gaten houden.

Een verbetering van het economische klimaat op korte tijd zou volgens professor Stefan Duchateau de lange termijnrentevoeten doen opveren van hun historische lage niveau en hiermee de koersen van heel wat obligatiebeleggingen grondig perturberen.

Om hiervan een idee te geven: alleen al het herstel van het huidige peil van de lange rente in Duitsland of de VS naar een “normaal” peil dat reële groei en inflatie compenseert, zou ons al snel 2 tot 3% hoger brengen.

Een dergelijke gedachte volstaat eigenlijk al om bij velen het doembeeld van 1994 voor de geest te brengen.

Na een expansieve monetaire fase, die eigenlijk al werd ingezet na de beurscrash van 1987 en nog werd versneld door de kortstondige recessie van 1991, veerde de lange termijnrente in de VSA zeer abrupt omhoog en gaf destijds een memorabele oplawaai aan de obligatiemarkten. 2013 is echter 1994 niet.

De agressiviteit van de monetaire politiek was destijds onnodig en overdreven en eerder politiek dan economisch geïnspireerd.