De ECB heeft volgens Carmignac het systeemrisico van een ineenstorting van de eurozone afgewend en in ruime mate bijgedragen aan de opvering van risicovolle activa 2012 was voor de Chinezen het jaar van de draak, maar voor Europeanen en de rest van de wereld was het ongetwijfeld het jaar van Mario Draghi.
In de context van een door de aanhoudende schuldafbouw in de ontwikkelde economieën verzwakte mondiale conjunctuur en de escalatie van de Europese crisis heeft de Europese Centrale Bank, onder impuls van haar voorzitter, de Duitse orthodoxie afgezworen en het risico van het uiteenvallen van de eurozone afgewend door een flexibeler en meer pragmatische interpretatie van haar mandaat.
De belofte van de ECB om onbeperkt schuldpapier te kopen van landen die een hervormingsprogramma uitvoeren, heeft de financieringskosten van de zwakste lidstaten fors doen dalen en de markten overtuigd om het economische beleid enige tijd te geven alvorens de doeltreffendheid ervan te beoordelen.
Dankzij de technische en politieke bedrevenheid van Mario Draghi heeft de ECB met andere woorden afstand kunnen nemen van haar strikte, op inflatiebestrijding gerichte mandaat.
Daarmee volgt zij – met enige terughoudendheid – het voorbeeld van de Amerikaanse Federal Reserve, de Bank of England en de Japanse centrale bank, die een reflatiedoelstelling nastreven door middel van nooit eerder geziene geldcreatie.
