Bouwgroep Viabuild richt de blik op het buitenland: ‘Afrika is de markt van de toekomst’

De infrastructuurbouwer Viabuild werkte ruim vijftig jaar enkel voor overheden in eigen land, maar verruimt nu zijn actieradius. Intussen haalt de groep een kwart van haar omzet uit privéprojecten en is ze klaar om de grenzen over te steken.

Michael Boriau is sinds 1 januari de nieuwe CEO van de infrastructuurbouwer Viabuild, die volgende maand verhuist van Mechelen naar een nieuwe hoofdzetel in Puurs, een investering van 75 miljoen euro. Boriau vervangt Michel Verhaeren, wiens familie de helft van de aandelen van de groep bezit (zie kader Familie Verhaeren neemt afstand). De andere helft is van de familie Deckx.

De groep is het resultaat van een fusie. In 2011 smolt het in 1957 opgerichte Verhaeren, een specialist in stads- en oppervlaktewerk, samen met Kembo, het bedrijf in rioleringswerken van de familie Deckx, gesticht in 1956. De fusiegroep kreeg een financiële peppil na de intrede van de investeringsmaatschappij Gimv in het kapitaal in 2008, toen het nog 40 miljoen euro omzet boekte. Er volgde een reeks overnames, onder meer van het afbraakbedrijf Jan Stallaert, de Waalse wegenbouwer Pineur & Raman en Asbestos Removal. Verhaeren-Kembo werd in 2013 omgedoopt tot Viabuild. In 2015 kochten de twee familiale aandeelhouders elk de helft van het 30 procentbelang van Gimv terug. Viabuild behoort in dit land tot de top vijf in infrastructuurwerken, samen met de marktleider Stadsbader, Colas, Willemen en BAM. Michael Boriau: “We strijden om de derde plaats. De concurrentie is bikkelhard, maar dankzij het uitstekende jaar konden we toch ons rendement optrekken.”

Een aannemer die niet klaagt over de marges, is een zeldzaam fenomeen. Volgens de eigen prognose stijgt het bedrijfsresultaat (ebitda-marge) in 2018 van 4,5 naar meer dan 5 procent. Dat is een vrij behoorlijke ratio in de bouwsector. De omzet van Viabuild steeg in 2018 van 127 naar 185 miljoen euro. “Met dank aan onze nieuwe business-to-business-afdeling en de gemeenteraadsverkiezingen, waardoor overheden nog snel werken lieten uitvoeren”, erkent Boriau. “Na de crisis was 2018 een verademing. Na jaren van stilstand is het wegdek in zo’n slechte staat, dat ook de gewestelijke overheden alles op alles zetten om de noodzakelijke renovaties uit te voeren. Als ze dat niet doen, versmacht de economie.”

De tak publieke wegeninfrastructuur van Viabuild is goed voor 120 miljoen euro omzet, waarvan 45 procent uit Vlaanderen (zonder Brussel) komt. De afdeling werkte bijvoorbeeld mee aan de gedeeltelijke afbraak en de renovatie van de Antwerpse Jan De Vos-tunnel en de heraanleg van de centrumlanen van Brussel. De tak afbraak en grondwerken is goed voor 15 miljoen euro omzet. Asbestos Removal boekt 10 miljoen en Viabuild Rioolrenovatie 3 miljoen euro omzet.

De groep heeft twee asfalt- en vier betoncentrales in de regio Brussel-Mechelen. Dankzij die verticale integratie is ze in die regio niet afhankelijk van andere leveranciers. Alle bedrijven en werven worden bediend door de 84 vrachtwagens van de interne vervoersdienst Sigtraco. Vanaf dit jaar vallen alle bedrijven onder de naam Viabuild. De afbraak- en asbestactiviteiten gebeuren dan onder de vlag Viabuild Special Services.

Business to business

Vrij nieuw is de tak infrastructuurwerken voor privébedrijven, die een omzet van 35 miljoen euro boekte. Hij werkte mee aan een taxibaan, de brandweerkazerne, de parking en een DHL-sorteercentrum in de luchthaven van Zaventem en de AXA-toren in Brussel. “Onze knowhow in de publieke sector is de motor van het bedrijf, en nu ook van onze nieuwe B2B-poot”, aldus Boriau. “We mikken ook op infrastructuurwerken voor datacenters en klanten uit de petrochemie.” Zo bouwt het in opdracht van het consultancybureau ISG de infrastructuur voor een datacenter in Bergen.

“De extreem hoge veiligheidsvoorschriften van die klanten zijn geënt op Angelsaksische regels”, stipuleert Boriau. “Belgische bouwbedrijven hebben op dat gebied nog veel te leren. Op deze markt maakt kwaliteit het verschil. De prijs is uiteraard van belang, maar minder doorslaggevend dan in publieke infrastructuurwerken.”

Op naar Afrika

Viabuild kijkt voor het eerst over de landsgrenzen. Zo doet het prospectie in Nederland en staat ook Frankrijk in het lijstje. Viabuild heeft bovendien vennootschappen opgericht in Zambia, Algerije en Mauritius. Die in Algerije zou echter snel worden gesloten. “We hebben intussen besloten enkel in Engelstalige Afrikaanse landen actief te zijn”, stelt Boriau. Zambia kwam op de radar omdat het een land is met natuurlijke bronnen, waarin nog geen Europese concurrenten actief zijn. Er zijn wel al Chinese infrastructuurbedrijven aanwezig. Viabuild mikt dit jaar op een groot infrastructuurproject in de buurt van de hoofdstad Lusaka.

Waarom dingt een bedrijf zonder buitenlandse expertise ineens mee naar projecten uit Afrika? “Het is de markt van de toekomst”, verklaart Michael Boriau. “We zullen er onze technische kennis en operationele expertise uitspelen tegen de Chinese concurrentie, die eerder mikt op goedkoper standaardwerk. Dit jaar hopen we in Afrika een contract van 40 miljoen euro binnen te halen. Het is de bedoeling dat we op termijn een derde van de omzet in Afrika halen.”

In Afrika zal Viabuild werken met lokale arbeiders, onder leiding van Vlaamse werfleiders en ploegbazen. Ook de machinisten-asfaltleggers zijn eigen mensen, net als die van de studiedienst. De Afrikaanse tak wordt geleid door Richard Dodington, een medewerker met roots in Zuid-Afrika, waar Viabuild ook prospectie zal doen.

Corruptie

Vreest Boriau niet dat Viabuild in Afrika ethische grenzen moet overschrijden om contracten te kunnen afsnoepen van concurrenten met minder scrupules? Publieke werken zijn relatief gevoelig voor corruptie, ook in België. “Onze filosofie in Afrika is dezelfde als die in België: onethische praktijken zijn uit den boze. Als er een reukje rond een project hangt, trekken we de stekker eruit. Als je daarmee begint, gaat je reputatie eraan. We hebben zeven aanbestedingen lopen in Afrika. Als we er een binnenhalen, halen we onze prognose. Dat is trouwens dezelfde ratio als in België.”