Vlaamse begroting in evenwicht blijft referentie

‘In tijden dat men nog altijd al te gemakkelijk de begrotingsteugels wil laten vieren, geeft deze Vlaamse regering een belangrijk signaal’, schrijft Alain Mouton.

De vorige Vlaamse regering maakte er verschillende jaren een erezaak van een begroting in evenwicht in te dienen. Het zag er even naar uit dat de huidige minister-president Geert Bougeois (N-VA) met die traditie zou breken, maar dat is dus niet gebeurd. Via 1,16 miljard euro besparingen kan zijn ploeg uitpakken met een begroting in evenwicht. En dat ondanks een tegenvallende conjunctuur, een factuur van de staatshervorming die wordt doorgeschoven naar de deelstaten, en de Prinzipienreiters van Eurostat die bepaalde investeringen onmiddellijk geboekt willen zien.

Daarmee blijft de Vlaamse begroting een referentie in het Belgische staatshuishouden. Geen tekorten boeken betekent dat er geen facturen worden doorgeschoven naar de volgende generaties. De Vlaamse regering wil ook een einde maken aan de herverdelingsdrugs waar het middenveld en een groot deel van de bevolking aan verslaafd was geworden. Uiteraard is een duurdere zorgverzekering niet leuk, evenmin als hogere tarieven voor het openbaar vervoer of stijgende heffingen op water en elektriciteit. Maar de critici die beweren dat hiermee Jan Modaal wordt geraakt, vergeten te zeggen dat de burger in het verleden ook al de facturen moest betalen. Alleen gebeurde dat toen via een ver doorgeslagen herverdeling en waren dat zuiver ideologische beleidskeuzes. Die waren niet ingegeven door voor de hand liggende principes van goed bestuur zoals efficiëntie en verantwoordelijkheid.

In tijden dat men nog altijd al te gemakkelijk de begrotingsteugels wil laten vieren, geeft deze Vlaamse regering een belangrijk signaal. De Waalse begroting bereikt pas in 2018 een evenwicht. Brussel houden we beter buiten het debat, want dankzij de royale herfinanciering beschikt het Brussels Gewest over een fraaie bonus. Federaal ziet het ernaar uit dat de sanering van de overheidsfinanciën langer in de tijd wordt gespreid. Dat kan enkel aanvaardbaar zijn als tegelijk structurele maatregelen worden genomen om de vergrijzing te betalen en als investeringen niet geremd maar bevorderd worden. Het valt af te wachten of de federale keuze om het overheidsoverschot uit te stellen geen gemakkelijkheidsoplossing is.

De Vlaamse regering toont aan dat besparen én investeren kan. Zo gaat 20 miljoen euro extra naar onderzoek en ontwikkeling. Al is er de komende jaren meer nodig. En ook de besparingen missen soms de nodige durf. Voka stelt terecht dat voor de uitgavenposten onderwijs en welzijn voornamelijk een aantal groeipaden uitgesteld zijn, in plaats van ten gronde te beslissen of die extra uitgaven echt noodzakelijk zijn of niet.