Op Hokkaido, het noordelijkste eiland van Japan, is het landschap schilderachtig, de sneeuw legendarisch en Japanse rituelen alomtegenwoordig. Klik je skilatten vast voor een zintuiglijke beleving van jewelste.
Waarom ga je skiën in Japan, terwijl Europa de grootste en beste skigebieden ter wereld heeft? Die vraag krijg ik voor mijn vertrek regelmatig te horen. En eerlijk? Ik denk er zelf ook het mijne van. Want hoewel ik graag ski, hoef ik daarvoor niet per se de halve wereld rond te reizen. En toch. Omdat mijn partner er al zo lang van droomt, gaan we richting Hokkaido na onze citytrip in Tokio. Benieuwd en vol verwachting.
Vanuit het vliegtuigraampje zien we een landschap dat wel met een fijn penseel op rijstpapier geschilderd lijkt: repetitieve witte vlakken worden door dunne, zwarte lijnen harmonieus gekadreerd. In de verte tekenen zich de besneeuwde toppen van het Hidaka-gebergte af.
Op de luchthaven van Sapporo is het een komen en gaan van skiërs uit alle hoeken van de wereld. Toch is de populariteit van skiën in Japan een relatief recent fenomeen. Het verhaal begint in het begin van de twintigste eeuw met een Oostenrijkse legerofficier, Theodor von Lerch. In Europa werd skiën toen al decennia onderwezen aan soldaten om hen inzetbaar te maken in bergachtige gebieden. Het was een strategische noodzaak die Japan, met zijn ruige topografie, almaar beter begon te begrijpen.
In 1911 nodigde de Japanse regering Von Lerch uit om zijn ervaring als alpinist en militair bergspecialist te delen. In Jōetsu, in de prefectuur Niigata, zette hij de eerste Japanse soldaten op houten ski’s. Een lange bamboestok diende als enige hulpmiddel om te remmen en te sturen. Wat begon als een militaire training, groeide geleidelijk uit tot een nationale passie. In de jaren 20 en 30 ontstonden de eerste skiclubs en werden er her en der lokale wedstrijden georganiseerd. Toch bleef skiën lange tijd vooral een binnenlandse aangelegenheid. De Japanse bergen, hoe indrukwekkend ook, bleven voor de buitenwereld grotendeels onbekend terrein.
Tot in 1972 de Olympische Winterspelen in Sapporo plaatsvonden. De ogen van de wereld waren plots op Japan gericht. Het land profileerde zich als een modern, efficiënt wintersportparadijs, met bergen, sneeuw en infrastructuur die zich konden meten met die van Europa en Noord-Amerika. De echte grote doorbraak kwam er met de Olympische Winterspelen van 1998 in Nagano, een skiregio rond Tokio. Nieuwe skigebieden werden ontwikkeld, bestaande pistes kregen een facelift en het toerisme nam een hoge vlucht. Wintersporters van over de hele wereld ontdekten plots het verborgen sneeuwgeheim van Japan.
Eerste halte: Club Med Sahoro
Onder een staalblauwe winterlucht rijden we richting Club Med Sahoro, aan de voet van Mount Sahorodake. Het resort werd gebouwd in 1987 en ligt verscholen in een sprookjesachtig bos van dennen en berken. Met 25 kilometer pistes is Sahoro een kleinschalig, charmant skigebied dat vooral mikt op beginners, gezinnen en rustzoekers.
Onze stijlvolle kamer is ruim, heeft een gigantisch bed en biedt uitzicht op de witte bergflanken. Na een verkwikkende douche trekken we onze skikledij aan en nemen de gondel naar boven. Op de top worden we begroet met een buiging en een zachte konnichiwa. Even verderop markeert een rode torii-poort de toegang tot een kleine tempel. Zelfs hier, op meer dan duizend meter hoogte, is de Japanse traditie tastbaar aanwezig.
We glijden over nagenoeg lege pistes door een landschap dat zo uit een impressionistisch schilderij lijkt te komen: witte berken en ranke sparren tekenen zich scherp af tegen de sneeuwwitte achtergrond, terwijl verdorde bamboestengels als sierlijke penseelstreken uit het landschap priemen. Grote sneeuwballen rusten tussen de kale takken als kunstige decoratie. We genieten van elke afdaling, de oorverdovende stilte en het mystieke decor. Het ontbreken van overvolle berghutten, schlagermuziek en aprés-skitoestanden voelt eerder als een verademing dan als een gemis. We eindigen onze dag dan ook volledig zen.
Wachten op japow
Het is helaas net iets te warm voor de befaamde japow, de ultralichte poedersneeuw waar skiërs wereldwijd lyrisch over zijn. Die ontstaat wanneer koude, droge Siberische lucht botst met vochtige zeelucht van de Japanse Zee. Het resultaat: sneeuwvlokken zo licht en luchtig als dons. Aan de bar raken we aan de praat met een Australische skiër die al 25 jaar naar Sahoro komt. “Skiën in japow is pure magie”, zegt hij, terwijl hij ons filmpjes toont van afdalingen door maagdelijk witte sneeuw. Zijn ogen twinkelen als die van een kind. “Als de weersvoorspellingen kloppen, zouden we morgen wel eens een traktatie kunnen krijgen. Fingers crossed!”
Terwijl de sneeuw voorlopig nog op zich laat wachten, nemen we plaats in het sobere maar stijlvolle Mina Mina-restaurant. We genieten van kraakverse snowcrab à volonté en laten stukjes vis, vlees en groenten garen in een geurige nabe, een traditionele Japanse hotpot. Een perfect gekoelde, lichtzoete sake sluit de avond af.
Tweede stop: Kiroro Grand
Vanuit Sapporo rijden we 130 kilometer westwaarts richting Kiroro, een modern skigebied aan de voet van het Asari-gebergte. De wind beukt tegen de ruiten van de auto en, zoals voorspeld, valt de sneeuw onafgebroken met bakken uit de lucht. Terwijl wij wegdromen van verse poederafdalingen, kronkelen we over de bergwegen.
Onze bestemming: Club Med Kiroro Grand, een luxe all-inclusive resort verscholen in een vallei, omringd door sparrenbossen en glooiende bergen. Kiroro krijgt gemiddeld 21 meter sneeuw per jaar, wat het van december tot april één van de meest sneeuwzekere regio’s van Japan maakt. En of we dat merken.
De eerste dag is skiën uitgesloten: te veel sneeuwval, te weinig zicht. Maar we laten ons verwennen met een weldadige massage, gevolgd door een perfect geshakete cocktail in de gezellige Yotei Bar. ’s Avonds schuiven we aan bij restaurant The Kaen voor een authentieke yakiniku: op een kleine tafelgrill roosteren we het sappigste wagyu-vlees, verse zeevruchten en seizoensgroenten. Het bijhorende tare-sausje, essentieel bij een yakiniku, een kommetje rijst en pittige kimchi maken deze typisch Japanse maaltijd helemaal af.
’s Morgens liggen de pistes onder een dikke laag verse sneeuw en staan jong en oud te popelen om de gondel naar boven te nemen. Ook hier geen lange wachtrijen of schreeuwerige toeristen. Alles verloopt op z’n Japans: efficiënt, rustig en met respect. Zelfs over ons skimateriaal hoeven we ons geen zorgen te maken: de liftbedieners nemen het met een beleefde buiging uit onze handen en plaatsen het zorgvuldig in de skibak naast de lift. Sneeuw op de stoeltjes? Die wordt in één vlotte beweging met een borsteltje weggeveegd. Hier kunnen veel Europese skigebieden nog wat van leren.
Boven is het ijzig koud. De wind snijdt langs onze wangen, een lichte mist hangt tussen de bomen. Het uitzicht is ronduit betoverend: het lijkt wel alsof we op een andere planeet zijn beland, een witte wereld waarin elke boom met geduld en precisie is bespoten, tak voor tak en naald voor naald. Ik trek mijn buff hoger over mijn neus, plant mijn stokken in de poedersneeuw en glijd moeiteloos verder. Mijn partner kiest meteen een off-piste tussen de sparren, verdwijnt tot zijn middel in de poeder en roept luid ‘woeha!’ als hij in brede bogen en met een grote wolk poedersneeuw achter zich de helling afdaalt. Ik probeer het rustiger aan te doen, maar merk dat skiën haast vanzelf gaat. In geen tijd win ik aan snelheid. Ik lijk te zweven, voel me gewichtloos. Elke bocht is als surfen door een zijden wolk. Ik denk terug aan wat de Australiër in Sahoro ons vertelde en begrijp nu pas écht zijn kinderlijk enthousiasme. Japow is echt met niets te vergelijken.
We skiën op brede blauwe pistes, uitdagende rode afdalingen en spannende offpiste tracks. Of je nu een beginnend of gevorderd skiër bent: in Kiroro zijn er meer dan genoeg uitdagingen. En als je valt? Dan val je zacht, alsof je landt op een heerlijk dik donsdeken.
Als de avond valt, verlichten metershoge schijnwerpers de pistes. Fanatieke skiërs kunnen tot negen uur doorgaan. Wij verkiezen een bezoek aan de onsen, het traditionele Japanse badhuis. Mannen en vrouwen gescheiden, volg ik het reinigingsritueel: op een laag houten krukje, met een douchekop in de hand, schrob ik me met zeep van top tot teen schoon. Daarna laat ik me langzaam in het stomende buitenbad zakken, de rotenburo. De hitte is intens, maar na een paar seconden went mijn huid aan de warmte, vertraagt mijn ademhaling en voel ik mijn lichaam helemaal ontspannen. Ik kijk in stilte uit over de besneeuwde bomen en bergflanken. Dikke sneeuwvlokken vallen op mijn blozende wangen. Na een kwartier staan de zweetdruppeltjes op mijn voorhoofd. Ik droog me af en trek een schone yukata aan. Mijn huid tintelt en mijn hoofd is helder. Het lijkt wel alsof ik gereset ben. Japanners noemen het ‘gokuraku’: een gelukzalig, hemels gevoel. En ja, dat is precies wat het is.
door Sonja Peeters beeld Tom Van Noten
Praktisch
Beste reistijd
De ideale skiperiode in Hokkaido loopt van eind december tot eind februari, wanneer de sneeuw het dikst en de japow op z’n best is. Januari staat bekend om de grootste poedersneeuwval, maar in februari is het vaak iets zonniger en rustiger op de pistes. Het skiseizoen loopt af eind april.
All-in logeren
. Club Med Sahoro Hokkaido is een kindvriendelijk all-inclusive resort, midden in een uitgestrekt dennenbos, ver van de drukte. Na het skiën kun je ontspannen in het grote binnenzwembad of het Canadese buitenbad, een yogales volgen of genieten van een spa-behandeling.
Vanaf 620 euro all-in per dag voor 2 personen.
. Club Med Kiroro Grand is luxueuzer, met vier restaurants, een uitgebreide wellness, een Kids Club en – het hoogtepunt – een traditionele Japanse onsen. Hier vloeien comfort en natuur naadloos samen.
Vanaf 757 euro all-in per dag voor 2 personen.
. Club Med Kiroro Peak is een stijlvol adults-only resort op drie minuten van Kiroro Grand. De strakke architectuur, een sake-proeverij en een spa met uitzicht op witte toppen maken het plaatje compleet.
Vanaf 595 euro per dag all-in per dag voor 2 personen.
Alle info op clubmed.be
Zeker doen
Otaru bezoeken
Charmant havenstadje op een uur rijden van Sapporo. Wandel langs het met gaslampen verlichte kanaal, bewonder de oude pakhuizen, proef sushi van wereldklasse en bezoek het magische Otaru Snow Light Path Festival in februari.
visit-otaru-en.info
Japanse whisky proeven
Op minder dan een uur rijden van Otaru vind je de historische Nikka-distilleerderij, opgericht in 1934 door Masataka Taketsuru, de pionier van de Japanse whisky. Hij leerde het vak in Schotland en bracht die kennis terug naar Japan, met als resultaat één van de bekendste whiskyhuizen van het land. Tijdens een bezoek kun je het terrein verkennen en uiteraard ook whisky proeven. De toegang is gratis en er zijn Engelstalige audiogidsen beschikbaar. Reserveren op voorhand via de website is aan te raden, vooral in het hoogseizoen.
nikka.com
Kennismaken met de Ainu-cultuur
De Ainu zijn de oorspronkelijke bewoners van Hokkaido, met een rijke, deels herontdekte traditie van ambacht, dans en spirituele verhalen. Bezoek het Upopoy National Ainu Museum and Park in Shiraoi, iets ten zuiden van Sapporo, waar je kunt leren over hun unieke erfgoed, muziek en band met de natuur.
visit-hokkaido.jp/en/
Zo kom je er
Een internationaal paspoort volstaat voor je reis naar Japan. Ideaal in combinatie met een citytrip Tokio, bereik je Sapporo met een binnenlandse vlucht (1u45) vooor 55 euro of per trein (8u) voor 185 euro. Van daaruit is het twee uur rijden naar de skigebieden, per shuttlebus, taxi of huurauto. Wie zelf gaat rijden moet z’n rijbewijs wél voor vertrek laten vertalen naar het Japans.
Vluchten Brussel – Tokio vanaf 600 euro heen en terug via Shangai. Vanaf 1.000 euro rechtstreeks.
Meer lezen
