Een palmenstrand met een indrukwekkende villa, chef en spa. Of een wat ruwer landschap met een houten hutje. Met zijn bedrijf Private Islands Inc biedt Chris Krolow iedereen een koninkrijkje naar keuze. Te koop of te huur. Allemaal samen: ‘Op een onbewoond ei-ei-land’.
Op zijn negentiende ontdekte Chris Krolow de kracht van het eilandgevoel. “Ik werkte als reisleider van een groep Duitse toeristen in Canada. Op de trip deden we een van de vele eilanden aan die het land rijk is. Ik zag hoe hun ogen sprankelden toen we rond het kampvuur zaten. Ik las het plezier op hun gezicht: ‘we hebben een eiland helemaal voor ons alleen’. Ze waren in de hemel.”
Mensen hadden geld over voor dat gevoel. Krolow mocht dan geen lange schoolopleiding genoten hebben – op zijn veertiende werd hij door zijn ouders op straat gezet, omdat hij voor zijn homoseksualiteit uitkwam –, een aangeboren zakelijk instinct had hij zeker wel. “Ik nam mijn reisgroepen mee langs campings die door de Nationale Canadese Parken werden uitgebaat. Sommige eilanden kostten me amper 20 dollar per nacht. Met de juiste begeleiding en omkadering waren mensen bereid er veel meer voor te betalen. Voor de volledige tour kon ik tot 5.000 dollar per persoon vragen. Ik wist meteen: I am on to something here.”
Nu, bijna 25 jaar later, is Krolow dé eilandenexpert en de eigenaar van Private Islands Inc, een website waar hij 916 eilanden aanbiedt: 656 te koop en 260 te huur. De huurprijzen gaan van 500 dollar per week tot duizenden dollar per nacht, afhankelijk van de luxe die geboden wordt. De aankoopprijzen kunnen astronomisch zijn. “Kwestie van de juiste persoon aan het juiste eiland te koppelen”, zegt Krolow. “Je verkoopt een droom, een verhaal. Daar staat geen prijs op.”
‘De koning van je eigen eiland zijn, daar kan weinig tegenop’
Krolow herinnert zich het eerste eiland dat hij verkocht, in Belize. “Mijn site was net online. Ik denk dat de eigenaar mij contacteerde met een gevoel van: ‘we zien wel’, maar ik verkocht het vrijwel meteen. Beginnersgeluk, ongetwijfeld. Ik verdiende 60.000 dollar, meer geld dan ik ooit had gezien.”
Hij herinnert zich ook het eerste eiland dat hij in 2013 zelf aankocht: Deepwater bij Ontario, een piepklein lapje rotsen en dennen met een lichtblauw houten hutje op. “Toen had ik al veel vertrouwen in mijn zaak omdat ik wist wat zo’n eiland aan huurinkomsten kon opbrengen”, zegt hij in The Times. “Ik kocht het met mijn eigen geld, cash, omdat ik elke dag de trafiek op de site zag.” Het zit nog altijd in het aanbod.
Islomania
Adam McKie werkt ondertussen acht jaar voor Private Islands Inc en houdt zich vooral bezig met de verhuur. Ook hij is bekend met ‘islomania’, de grote liefde voor eilanden. Eilandvakanties passen volgens hem perfect in de experience-economie, en de post-covidvraag naar privacy. “Mensen zijn op zoek naar nieuwe, unieke ervaringen. De koning van je eigen eiland zijn, daar kan weinig tegenop. Combineer dat met het aspect afzondering. Zoveel mensen zijn druk druk druk en overbevraagd. Twee weken alleen met je geliefden, waar je door niemand wordt lastig gevallen. Het is de opperste luxe.”
Wat is dat met eilanden? Van Robinson Crusoe over Blue Lagoon naar Castaway; zo’n lapje warm zand omringd door azuurblauw water brengt romantische connotaties met zich. De eenzame held, op zichzelf terug geworpen en verplicht om te overleven. Al is het dan tussen watervallen, palmbomen en een legertje personeel. Er is uiteraard het aspect ‘prestige’. Een eiland is het ultieme bezit, in de luxesector vergelijkbaar met de privéjet of het yacht. Het grote statussymbool: een tropisch paradijs. De fantasie: back to basics, naar een ongedwongen – zij het tot in de puntjes verzorgd – eilandleven. Het is de manier om volledig te ontsnappen aan de wereld van vandaag in een bubbel van kokosnootcocktails. Geen andere gasten, uitsluitend communiceren met wie je wil, een vakantie die volledige vrijheid en totale controle combineert. Geen wonder dat het eilandtoerisme tijdens covid een hoge vlucht nam. Het was een glamoureuze manier om aan het virus te ontsnappen. “Sindsdien is het eigenlijk nooit nog echt kalm geworden”, zegt Adam. “De belangstelling is enorm gegroeid. Wie eenmaal door de eiland-microbe gebeten is, blijft terugkomen. Voor mensen naar hun eiland vertrekken, hoor ik vaak: ‘ik hoop dat we ons niet zullen vervelen’, zeker als er kinderen meegaan. Bij de terugkeer is het duidelijk dat er van verveling geen sprake was en zeggen ze: ‘de dagen zijn voorbij gevlogen’. Een eilandverblijf brengt een ongekend hoge graad van sereniteit, harmonie en relaxatie. Je kunt je volledig ontspannen want aan alles wordt gedacht, in alles is voorzien en je hoeft niets te plannen of te organiseren.”
Dé typische islomaniak bestaat niet. “Maar vaak gaat het om ondernemers”, zegt Adam. “Mensen die al veel gerealiseerd hebben, echte go-getters. Een eiland is hun ultieme droom, het item bovenaan hun bucketlist. Hoe dat eiland er moet uitzien, is hoogst persoonlijk. Ik praat erg lang met de klanten want iedereen brengt zijn persoonlijke verlangens mee. Waar gaan jullie graag met vakantie? Hoe vullen jullie je dagen in? Soms moet je wat dieper graven om tot de echte behoefte te komen. Mannen hebben vaak een iets ‘ruwer’ en ‘natuurlijker’ beeld van het eilandleven: vissen vangen en grillen op het strand. Vrouwen zien dat ook wel zitten, maar dan gecombineerd met een sterrendiner, een massage en een goed glas wijn.”
Verder en beter
Een tekort aan eilanden is er voorlopig niet. Zonnepanelen en energiestockage werden goedkoper en satellieten zorgen voor een wereldwijd beschikbaar internet, wat zelfs de meest afgelegen en geïsoleerde locaties opent. Al moet je er dan soms wel wat extra reistijd voor over hebben. “Compleet isolement is niet voor iedereen”, zegt Adam. “De meeste vakantiegangers willen privacy, maar toch bereikbaar blijven.”
Trends die zich in het algemene toerisme manifesteren, gelden net zo goed in het luxueuze eilandsegment. De korte keten, de drang naar een duurzaam toerisme, de bezorgdheid voor natuur en ecologie, de vraag naar een meer persoonlijke boutique-aanpak… “We hebben veeleisende klanten. De ervaring die we bieden, moet origineel en uniek blijven”, zegt Adam.
“Alle details moeten kloppen.” Krolow: “Als je voor duizenden dollars een villa verhuurt, wil je niet dat er op een nabijgelegen strand vissershutjes worden aangeboden voor 50 dollar per nacht. Als je exclusief en afgelegen belooft, moet je dat ook waarmaken.”
De administratie kan lastig zijn. “Griekse eilanden zijn erg in trek”, zegt Krolow. “Maar de papiermolen draait traag in dat land en de procedures zijn complex genoeg om elke koper af te schrikken. In Azië vallen alle eilanden onder de leasehold (erfpacht), je kan ze nooit volledig bezitten. In de Filipijnen moet je zelfs trouwen met een lokale inwoner, als dat geen voorwaarde is! De eilanden in de Bahama’s of bij Belize zijn freeholds (volle eigendom). Daar kunnen we meestal goed werken.”
Na jaren ervaring heeft Krolow zelf een tropische bestemming ontwikkeld: Gladden Island voor de kust van Belize, een oase van rust en luxe. Het topproject van het bedrijf, een tropische fantasie gericht op een verblijf voor een koppel. Gaan Adam en Chris er zelf wel eens naartoe? “Hoogstens voor een werkbezoek. Niet voor een vakantie, daarvoor wordt het te vaak verhuurd.” Krolow is de trotse eigenaar van een piepklein eilandje in Georgian Bay, Ontario. Hij glimlacht als hij eraan denkt en zegt: “Mijn kleine toevluchtsoord.”
Meer lezen
