Jonge juwelen met een hoek af

Een gesmolten kippenpoot, iemand? Heel wat jonge juweelontwerpers schuwen het klassieke design en laten de edele materialen alle kanten uit kronkelen. Het resultaat: organische vormen en humoristische kwinkslagen alom. “Ik wil vooral niét op safe spelen.”

Metalen muizenissen – IZABO, DOOR ISABEAU OLISLAGERS (24)

Isabeau Olislagers is een wild child. Na een desinteresse in haar studie economie reisde ze de wereld rond en volgde ze tal van cursussen. Zo belandde ze in 2018 in het Londense Central Saint Martins voor een weekje juweelontwerp. Dat werd een eyeopener. “Vervolgens ben ik een voorbereidend jaar in Firenze gaan volgen en heb ik me in Birmingham ingeschreven in de opleiding juweelontwerp. Maar toen dook covid op en viel de opleiding in duigen.” Ze besloot om alles zelf te leren. Ze huurde een atelier in de Antwerpse diamantwijk en ging aan de slag met YouTube-tutorials. “Daarnaast heb ik ook nog wat avondschool gevolgd, maar dat verliep niet vlot. Ik gedij niet op scholen.” (lacht) “Als ik een idee heb voor een nieuwe collectie, dan volgt er een tijd van zelfstudie. Ik leer terwijl ik ontwerp.” Haar lak aan autoriteit en alomtegenwoordige rusteloosheid kenmerken haar juwelen. “Ik ben behoorlijk chaotisch en verschil van persoonlijkheid op dagelijkse basis. Daarnaast ben ik ook een harde dromer en schrijf ik mijn dromen op. Mijn ontwerpen weerspiegelen dat: ze zijn erg intuïtief en soms zelfs spiritueel.” Volgens Olislagers bestaan er grofweg twee soorten designers: zij die al tekenend ontwerpen en zij die ontwerpen door met materialen te experimenteren. Zij is van de tweede soort. “Ik sla meteen aan het experimenteren met was en teken niets uit. Zo kan ik een hele avond lang kneden terwijl ik naar een podcast luister. Twee maanden later ligt er een collectie op tafel.” Haar juwelen kronkelen en zijn vaak voorzien van een haast overdadige hoeveelheid cabochons – grote, ronde edelstenen. “Ik bekijk mijn ontwerpen als onderdelen van een exotische boom. De stenen zijn de vruchten die als regendruppels van de takken vallen. Ze zien er haast eetbaar uit. Het is een fantasiewereld, een wereld waar de waterval omhoog stroomt.” Naast fantasie speelt imperfectie een grote rol. “Ik ken niets perfect in het leven, dus waarom zou ik de perfectie nastreven? Ik neem spontaan beslissingen en ga heen waar ik wil, zowel in mijn ontwerp als in het leven. In mijn designs zit beweging, een wiebel.” En een zekere onvoorspelbaarheid. “Niets hoeft gepland te zijn: zo leef ik. Ik houd mijn identiteit constant in beweging.” Like a rolling stone, zou de rebelse Dylan zingen. “Ik ben wel rebels, denk ik. Dat is toch wat mijn moeder zegt.”

www.izabo.eu

Bizarre smileys en consorten – FRAGILLE, DOOR GILLE PEETERS (26)

Gille Peeters blinkt in haar net geopende winkel in de Kammenstraat in Antwerpen. “Eerst verkocht ik vanuit mijn atelier in de diamantwijk”, vertelt ze. “Hoewel ik al even bezig ben, voelt dit aan als een nieuwe start.” Dat zij zou eindigen in haar eigen winkel, stond in de sterren geschreven. “Van jongs af aan ben ik geïntrigeerd door de technische kant van ambachtslui, zoals schoenmakers, horlogemakers en anderen. Daarnaast is juweelontwerp ook erg vuil werk, waar ik dan ook weer van houd. Velen vergissen zich in het vak. Het afgewerkte product mag er dan elegant uitzien, na een werkdag in het atelier zien mijn nagels en neusgaten roetzwart.”

Een creatieve wroeter, dat is zij, al zou je het niet meteen zeggen als je haar achter de balie ziet staan zonder enig greintje roet onder de nagels. Peeters wijkt graag van de geijkte paden. Haar juwelen kun je beschrijven als organische kronkels met een flinke scheut humor. Kortom, zowat alles wat je niet van een juweel verwacht. “Ik laat me leiden door mijn gevoelens. Alles kan me inspireren: van muziek tot een gesprek met een bepaalde persoon. Ik ik maak mijn beste werk als er een hevige emotie opduikt. Dan rep ik me naar het atelier en sla ik aan het tekenen. Je kunt het vergelijken met het proces van sommige muzikanten die beginnen te componeren als ze diep zitten.”

Humor kan uiteraard ook een hevige emotie zijn. Zo treffen we naast de vele asymmetrische kronkels ook bizarre smileys aan, van ‘evil stepbrother‘ tot eentje met vampiertanden. “De juwelen zijn een weerspiegeling van mijn karakter en humor hoort daar zeker bij”, zegt ze. “Ik neem mezelf erg serieus maar heb ook de nodige zelfspot. Ik wil vooral niet op safe spelen en diep duiken in het ontwerpproces.”

Ondanks haar bijzonder hedendaagse ontwerpen stappen niet alleen Gen Z’ers de winkel binnen. “Mijn klanten zijn van alle leeftijden”, zegt Peeters. “Vorige week nog kreeg ik een oude dame over de vloer met heel wat kettingen rond haar hals. Zij vond mijn ontwerpen intrigerend en heeft naast een parelketting enkele oormanchetten gekocht. Ook heb ik al een grootmoeder, moeder en dochter over de vloer gehad die allemaal dezelfde ketting kwamen kopen. Maar evengoed stappen er veertienjarige meisjes binnen die zich willen opmaken.”

“Als je naast goede kleding ook goede juwelen draagt, dan toon je mijn inziens pas echt dat je smaakt hebt”, zegt Gille Peeters nog. “Een goede outfit kopen is niet moeilijk, juwelen die er goed bij passen wel. Voor mij drukken juwelen iets uit wat kleding niet kan.”

Ergens tussen cactussen en barok – VIKTORIA VON MALOTTKI (37)

Viktoria von Malottki is een Duitse ontwerper die na omzwervingen in de Londense mode in Antwerpen terechtkwam voor een studie juweelontwerp. Ook zij laat de klassieke esthetiek achter zich en kiest volop voor organische vormen. “Bij die tendens in het juweelontwerp komt het erop neer meer intuïtief aan de slag te gaan”, legt ze uit. “Dat leidt, ook bij mij, tot meer organische en abstracte vormen. Soms gaan ontwerpers daar heel erg ver in. Ze laten het experiment spreken. Mijn werk is meer gecontroleerd. Ik wil een zeker comfort bewaren en volwassenheid uitstralen.”

Viktoria von Malottki slijpt en vijlt totdat zij een vorm bekomt die het midden houdt tussen organisch en verfijnd, speels en elegant. Inspiratie haalt ze uit boeken. “Zo heb ik een collectie ontworpen op basis van foto’s van cactussen en een reeks gemaakt die geïnspireerd is door het water van David Hockney. Ik ga steeds op zoek naar een specifiek thema. De uiteindelijke resultaten zijn abstract.” Onbewust belandt ze steeds bij natuurlijke elementen: botanie en water. “Ik heb weinig affectie met strakke, geometrische juwelen. Die vind ik saai.”

Ironisch genoeg eindigen haar juwelen vooral op het lichaam van architecten en verwante creatieven die er graag een sobere en minimalistische outfit op nahouden. “Ik ben zelf ook zo iemand. Volgens mij zoeken zulke mensen een contrast op. Ze willen een kronkelende eyecatcher die afsteekt tegen hun sobere outfit maar ook niet té hard opvalt. Het juweel wordt namelijk meestal dagelijks gedragen. Het mag niet too much zijn.”

Maakt Von Malottki deel uit van de rebellie tegen de klassieke juweelkunst? Dat durft ze te relativeren. “De vormentaal is anders dan gangbaar, maar is evengoed gebed in de geschiedenis”, legt ze uit. Ze haalt een oud geschiedenisboek boven en toont overdadige juwelen uit de baroktijd die er op een of andere manier bijzonder hedendaags en hip uitzien. “Barok wordt zeker als inspiratie gebruikt. Weelderige vormen, over the top gedecoreerd met edelstenen en sculpturale allures: het is helemaal terug.”

Juwelen zijn weer enorm populair. Niet alleen duiken er steeds meer jonge makers op, ook de grotere modemerken starten juwelenlijnen. “De meeste merken produceren juwelen puur voor de winst en dat is jammer”, stelt Viktoria von Malottki. “Het voordeel van een zelfstandige ontwerper of maker is dat je verzoekjes kunt indienen. Zo heb ik een vrouw over de vloer gehad die voor haar trouwring de wijsheidskies van haar man wilde gebruiken. Ik heb die tot een mooi steentje geslepen. Een klassiek juwelenmerk zou deze aanvraag staalhard geweigerd hebben.” (lacht)

www.viktoriavonmalottki.com

Moeder Natuur als hippe designer – KLARA-MARIE BLISS (24)

Klara-Marie Bliss verhuisde van Sydney naar Praag op haar twaalfde en een goede vijf jaar geleden naar Antwerpen om kostuumontwerp te studeren. Ze heeft een ongebreidelde liefde voor en kennis over historische kleding, meer bepaald over lingerie van weleer. “Eerst ontwierp ik vooral korsetten”, zegt ze. “Zo heb ik historische lingerie geanalyseerd en heb ik parodieën gemaakt op de gangbare clichés doorheen de geschiedenis.” Gaandeweg bleken juwelen de ontbrekende stukken aan het silhouet dat ze opbouwde. “En zo ben ik eraan begonnen. Al snel heeft juweelontwerp het overgenomen van kleding.”

Haar juwelen liggen perfect in het verlengde van haar lingerie. “Ik haal mijn inspiratie uit kostuumdrama’s en historische romans, maar probeer mijn creaties wel in een hedendaagse context te plaatsen.” Een andere belangrijke bron is Moeder Natuur. “De meeste hedendaagse ontwerpers laten zich inspireren door de natuur en geven er in het ontwerpproces een kwinkslag aan. Daarin verschil ik. Ik gebruik grillige elementen uit de natuur, zoals schelpen en kristallen, en laat hen zoals ze zijn. Het resultaat zijn ruwe, asymmetrische juwelen.”

De meest opvallende vormen in haar collecties zijn de zogenaamde kippenpoten. Hoewel ze op gesmolten plastic lijken, zijn het natuurlijke parels. “De chicken foot is een type van zoetwaterparel die zich gaandeweg in drie vertakkingen splijt”, legt ze uit. “Zoetwaterparels worden vooral in Azië gekweekt en genieten van heel wat minder aandacht dan zeewaterparels met hun perfecte vorm. Ze zijn wild en imperfect. Zo’n kippenpoot is tegelijkertijd puur en hilarisch.”

Klara-Marie Bliss vermoedt dat humor de reden is waarom juwelen zo populair zijn vandaag de dag. “Het maakt de juwelen weer fris en minder rigide. Onze generatie delft graag in de wereld van de dagelijkse luxe. In plaats van een diamanten ring die je één keer per jaar draagt, wil men een pleziertje voor iedere dag.” Gen Z houdt van grillige, organische vormen. Volgens Klara-Marie Bliss is die aantrek een reactie op onze hypergecureerde en gestroomlijnde wereld. “We zoeken weer naar zachtheid en organische vormen. Dat biedt ons comfort.”

De huidige tendens van erg boude juwelen zou je als overdreven en overbodige decoratie kunnen bestempelen. Klara-Marie Bliss bekijkt dat anders. “De mens ontwierp al in de het stenen tijdperk juwelen”, stelt ze. “Ze hadden amper technieken of materialen, maar versierden zich alsnog. Sieraden zijn werkelijk des mensen. Je kunt je dus afvragen: hoe overbodig zijn ze?”

@vvvonaaa