Marino Magic: rock-‘n-rollarchitect renoveert Chanel flagshipstore

Chanel heropende zopas haar haute joaillerie boetiek aan de Place Vendôme in Parijs. Amerikaanse architect Peter Marino stroopte de mouwen van zijn lederen jacket op en verenigde modern en klassiek met artistiek.

Peter Marino en Chanel zijn geen onbekenden voor elkaar. De directeur van Peter Marino Architect, een in New York gevestigd architectenbureau met 160 medewerkers dat in 1978 werd opgericht, werkt al meer dan 25 jaar met het modehuis samen. Dat resulteerde in een mooie collectie luxewinkels van de Verenigde Staten over Europa tot Azië. Marino verhief ze stuk voor stuk tot het rijk van schone kunsten. De flamboyante architect met gevoel voor romantiek staat trouwens bekend om zijn integratie van kunst in architectonische ontwerpen en gaf zelf al meer dan driehonderd opdrachten voor kunstwerken op specifieke locaties. Hij ontwierp zowel de gebouwen als de interieurs van alle zestien Chanel-winkels wereldwijd. De nieuwe haute joaillerie flagshipstore in Parijs is zijn zeventiende project.

Wat was jouw visie achter dit nieuwe tijdperk voor Chanels haute joaillerie flagship op de 18, Place Vendôme in Parijs?

“Het is een combinatie van luxe en moderniteit geworden. Een resultaat dat naar mijn mening heel goed past bij Chanel. Het palet verkent wit, goud, zwart en beige, kortom: de kleuren van Chanel. Daarbinnen heb ik met vijf à zes verschillende texturen geëxperimenteerd. Neem nu lak, zo kenmerkend voor Gabrielle Chanel, die wordt hier op een unieke manier geïnterpreteerd in de salons op het gelijkvloers. De lak verwijst naar een van de passies van Coco Chanel, met name die voor Coromandel-kamerschermen. Die van origine Chinese schermen zijn versierd met in de lak gegraveerde delicate motieven en worden enkel in het Westen ‘Coromandel-kamerschermen’ genoemd, omdat ze vanuit de Zuidoost-Indiase Coromandel-kust naar Europa werden geëxporteerd. Gefascineerd door hun verfijning begon Chanel ze te verzamelen. Ze bedekte er de muren van haar Parijse residenties mee en betoverde zo hun klassieke charme met een exotisch vleugje poëzie.”

Je werkte daarvoor met gespecialiseerde ateliers?

“Werken met gespecialiseerde ateliers en de zeldzame ambachten die zij meester zijn, is een verbintenis met de tijd. Chanel is een buitengewoon bedrijf dat groot vakmanschap hoog in het vaandel voert. Ik ben altijd vol ontzag over de constante creativiteit van het merk, van de juwelencollecties tot de haute couture. Het is geen huis dat stilstaat. Ik begon met de meest uitgebreide inrichting op het gelijkvloers, maar naarmate je naar boven evolueert, wordt het ontwerp eenvoudiger. De bovenste verdieping is het eenvoudigst: de haute-joailleriecollectiestukken zijn er te bewonderen in een soort van ‘witte kamer’, met zo min mogelijk afleiding. Alleen het adembenemende uitzicht en het schilderij van Nicolas de Staël zouden voor distractie kunnen zorgen.”

Wat zijn de belangrijkste kunstwerken die je voor dit project hebt gekozen?

“Aan de ingang vind je Idris Khans Eternal Movement, een digitale chronomogene print van vloeiende lijnen. In mijn ogen een romantisch, poëtisch werk. Het straalt een moderne lyriek uit die ik evenwaardig vind aan die van Chanel. Velen zeggen dat Gabrielle Chanel streng was, maar de linten om haar nek en haar juwelen getuigen van een lyrische noot. Als Gabrielle zo streng was geweest, zou ze Chanel niet zijn. Daarnaast hebben we beeldhouwer Johan Creten de opdracht gegeven een zuil te maken die de Colonne Vendôme buiten op het plein voor de boetiek moest herinterpreteren. Die kolom is geïnspireerd op de Zuil van Trajanus, een monument dat me persoonlijk fascineert en dat even beroemd is als de Eiffeltoren. Verder vind je in de boetiek ook enkele van mijn Bronze Box-sculpturen. Het zijn ware kunstedities. Ik ben er erg trots op. Het duurt een heel leven om je stem te vinden en iets te maken dat niet lijkt op iets dat reeds bestaat en tegelijk origineel, uniek en mooi is.

“Onderaan de trap hangt Coco Chandelier, een kunstwerk rond de beeltenis van Gabrielle Chanel door de in Californië gebaseerde beeldhouwer Joel Morrison, die in een motorzaak werkte. Ik heb hem de opdracht gegeven omwille van zijn moderne touch. Ik houd ervan om klassieke lijnen met dat soort energie te versmelten en voelde dat het resultaat chic zou zijn. Ik nam de kroonluchter uit het appartement van Coco Chanel in de 31, Rue Cambon als basis en Morrison herinterpreteerde de smeedijzeren armen die uit Coco’s hoofd komen en eindigen in grote druppels in bergkristal. Ze zijn als het ware met elkaar versmolten zoals de ganse kroonluchter trouwens. En dan is er nog Nicolas de Staël natuurlijk.”

“Schilderijen hebben hun eigen karma en hun eigen leven – je zou over elk schilderij een biografie kunnen schrijven. Meer dan twintig jaar geleden, kocht ik Compositie oorspronkelijk van Sotheby’s in Londen voor een klant, die het later doorverkocht. Toen Chanel me liet weten dat dit het schilderij was dat ze overwogen te kopen, vond ik dat te gek. Maar het huis vond dat het echt hetzelfde soort luxueuze modernisme vertegenwoordigde, vooruitstrevend maar tegelijkertijd met een soort oud eeuwigheidskarakter dat de waarden van Chanel goed vertegenwoordigde. Ik was verrukt.”

Wat waren je favoriete onderdelen van dit project?

“Het leukste voor een architect is het bedenken van een nieuwe trap. Ik heb ook erg genoten van het ontwerpen van de tapijten – ik ben een echte designmaniak op dat vlak.”