Jurist-ondernemer Matthias Dobbelaere-Welvaert: ‘Bewust offline zijn? Ik ben bewust altijd bereikbaar’

In deze rubriek bevragen we ondernemers over hun ervaringen met carrière en stijl. Matthias Dobbelaere-Welvaert brengt met zijn eigen productiehuis juridische vlogs en podcasts, en richtte tussendoor ook het legal techbedrijf Ethel op. Zijn doel: het recht toegankelijker maken en de privacystrijd opvoeren. ‘Onze persoonsgegevens zijn tegenwoordig meer waard dan olie.’

Recht is saai en oubollig? De taal is archaïsch, onverstaanbaar en te technisch? Het zijn die kwalijke eigenschappen die jurist-ondernemer Matthias Dobbelaere-Welvaert de rechtswereld uit wil helpen.

Dat deed hij eerst door deJuristen op te richten. Dat juridisch adviesbureau gebruikt heldere taal, zet in op online marketing en hanteert scherpe tarieven. Het bedrijf diende een kaakslag uit aan traditionele juridische dienstverleners, zoals advocatenkantoren, die te lang in het verleden bleven hangen.

Eerder dit jaar verliet Dobbelaere-Welvaert deJuristen om nieuwe projecten uit de grond te stampen en verder te ontwikkelen. Tegenwoordig verdeelt hij zijn tijd tussen verschillende initiatieven. Hij bracht met stichting ‘Ministry of Privacy’ de rechtszaak ‘Stop de Vingerafdruk’ voor het Grondwettelijk Hof. Ondertussen stampte hij nog het audiovisueel juridisch productiehuis Dobbelaere-Welvaert uit de grond. Het doel: recht verstaanbaar en helder maken. Maar de meeste aandacht gaat naar zijn nieuwe bedrijf Ethel, een legal tech & design agency, waar hij Chief Creative is.

Hoe combineer je werk en privé?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Niet. Wie zelf wil ondernemen, weet dat dat geen nine-to-fivejob is. Ik ben nogal wispelturig en altijd op zoek naar nieuwe projecten. Die lopen allemaal door elkaar. Vroeger was het misschien iets makkelijker, omdat mijn aandacht redelijk onverstoord naar deJuristen ging. Maar goed, het lukt allemaal nog. En zondag blijft heilig. Of dat probeer ik toch.’

Ben je soms bewust offline?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Ik begrijp het nut van een digitale detox wel, maar heb dat zelf nog nooit gedaan. Ik ben erg actief op Twitter en andere sociale media, vooral LinkedIn voor professionele doeleinden. Daar kan je als ondernemer je personal brand uitbouwen. Dan is het natuurlijk moeilijk om de digitale deur dicht te doen.’

‘Twitter daarentegen blijft een politiek en journalistiek platform. Ik vind ook dat als je in een discussie participeert, moet blijven reageren. Je loopt niet weg van een gesprek. In dat opzicht is Twitter een speelplaats van rebellerende tieners geworden. Iedereen roept om ter luidst. De kunst van het argumenteren is aan belang verloren. Dat kan niet de bedoeling zijn. Je moet er wel iets voor jezelf kunnen uithalen, zodat je constant je eigen visie en standpunten kritisch blijft benaderen. We zijn te weinig zelfkritisch geworden. We moeten onze eigen leefwereld constant bijvijlen.’

‘Dat gezegd zijnde: het is dus een werkpunt om soms afstand te nemen van die sociale media. Dat lukt niet altijd. Zelfs tijdens mijn reis was ik altijd verbonden. Dat is erg makkelijk nu er in de meeste Europese landen geen roamingkosten meer zijn. De rustigste vakantiedagen waren de dagen dat ik geen netwerkverbinding had. Maar eigenlijk is het een bewuste keuze om wel altijd bereikbaar te zijn.’

Wat is voor jou de ultieme luxe?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Voor het geld moet je geen ondernemer worden. Toch niet in België. Ik vind vrijheid erg belangrijk, zowel als ondernemer en persoon. Ik wil vooral tot rust kunnen komen en niet moeten conformeren aan de norm. Wat die norm ook mag zijn.’

Wat is het hoogste dat je wil bereiken in je leven?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Antwoorden mensen “rijk worden” op deze vraag? Geld is fijn, maar het is een bijproduct. Dat vind ik een leeg doel.’

‘Ik vind het belangrijk om de privacystrijd weer op de politieke agenda te krijgen. Ik wil er weer een publieke zaak van maken. Data en persoonsgegevens zijn tegenwoordig meer waard dan olie. Privacyactivisten wereldwijd vechten tegen giganten zoals Apple, Google en Facebook. Op mijn oude dag, wil ik kunnen terugblikken en weten dat we daarin een verschil hebben gemaakt.’

Hoe slaag je erin om voldoening te halen uit je werk?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Door doelen op korte termijn te stellen. Hoe ouder je wordt, hoe belangrijker dat is. Veel jonge mensen willen meteen een impact maken. Ik geloof dat dat de grootste depressie van deze tijd is. Natuurlijk mag iedereen een droom of langetermijnvisie hebben. Velen verliezen daardoor de kleine doelen of successen op korte termijn uit het oog. Daarom ben ik ook geen voorstander van ellenlange businessplannen. Die werken die mentaliteit in de hand.’

‘Je ziet dat ook in andere aspecten van het leven. De reis moet altijd verder of avontuurlijker, de auto altijd groter. We mogen ons niet verliezen in die ideologie. Soms moet je ook een klein gelukske nastreven.’

Wat is de meest waardevolle carrièreles die je ooit kreeg?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Ik ben nu tien jaar aan de slag. In die periode heb ik zelf verschillende teams geleid – soms goed en soms slecht – en heb ik ook veel managers zien passeren. De belangrijkste les: altijd menselijk blijven. En helaas ontbreekt het veel managers daaraan, in het verleden ook bij mezelf. Ik was té recht voor de raap.’

‘Meestal verlaten mensen niet het bedrijf, maar de slechte baas. Micro-managen is nergens goed voor. Geef anderen de ruimte om zichzelf te zijn en te groeien. Ja, er moeten resultaten behaald worden. Dat lukt ook als je je werknemers vertrouwt en de sfeer in het team goed zit. Een goede baas werkt voor de werknemers.’

Hoe kleed jij je voor je job?

Dobbelaere-Welvaert: ‘Bretellen zijn tegenwoordig een vast onderdeel van mijn outfit. Verder hangt het vooral van de klant af. Als jurist verwachtte iedereen mij in kostuum. Sneakers waren echt not done. Als je als ontwikkelaar in kostuum verschijnt, bekijken ze je juist raar. Dat is wel wat aan het keren, al blijft het een evenwichtsoefening. Maar in een korte broek zal je me nooit op het werk zien verschijnen.’