‘Ik wil dat mensen zich afvragen of wat ik teken echt bestaat. Of het af en toe toch hopen.’

Parijzenaar Ugo Gattoni (27) is een kunstenaar en art director wiens surrealistische en ontzettend gedetailleerde tekeningen de wereld rond gelinkt worden. Weekend.be had een gesprek met deze jonge artiest, voor wie het allemaal wel héél hard is beginnen gaan.

‘Het voelt alsof ik de laatste jaren project na project aan elkaar geregen heb. Toen ik na mijn afstuderen vijf jaar geleden een persoonlijke tentoonstelling in elkaar had gebokst was daar nogal veel interesse voor – het was een gigantische tekening die heel gedetailleerd was, en die is eigenlijk ook de blauwdruk voor mijn carrière geworden. Al probeer ik ‘mijn concept’ wel steeds meer uit te werken. Zo ben ik nu ook meer en meer bezig met het animeren van mijn kunst.’

Is het belangrijk dat je als artiest blijft evolueren? Je bent tenslotte nog maar “net” bezig?

Ugo Gattoni: ‘Ik vind van wel, maar het voelt ook allemaal heel natuurlijk. Mijn tekeningen zijn zo immens omdat ik mensen graag wil onderdompelen in een bepaald universum. Ik wil dat ze al de rest errond vergeten en er helemaal door opgeslokt worden. Dat lukt nog veel beter als die beelden ook bewegen – het is een extra manier om het verhaal te vertellen.’

Je creëert een andere wereld voor je publiek, maar is het ook niet een beetje escapisme voor jezelf?

Gattoni: ‘Oh zéker.’ (lacht)

Hoe lang ben je bezig aan zo’n groot werk?

Gattoni: ‘Dat wisselt. Ik heb net een project afgerond waar ik twee jaar aan bezig geweest ben, maar ik mix verschillende opdrachten met elkaar. Zo heeft het design voor mijn vierde Hermès carré me zo’n drietal maanden gekost.’

De carré van Hermés is (nomen est omen) een vierkant. Werken opgelegde vormen niet limitatief voor een kunstenaar die zo ruimtelijk denkt?

Gattoni: ‘Dat vroeg ik me in het begin ook af. Zeker toen ik de voorbeelden zag die Hermès me onder de neus schoof: alle voorgaande designers werkten echt met dat vierkant – heel hun perspectief was erop afgestemd en je merkte ook dat ze de randen extra in de verf gingen zetten. Ik heb gelukkig vrij spel gekregen van Hermès.’

Ja, de Hippopolis bijvoorbeeld lijkt niet te stoppen bij dat vierkant…

Gattoni: ‘Klopt, het is maar één beeld van dat universum, de rest verzin je er zelf bij.’

Wat is je favoriete project tot nu toe?

Gattoni: ‘Ik heb behangpapier ontwikkeld voor Pierre Frey – een ontwerper en fabrikant van luxe stoffen die al sinds 1935 bestaat. Dat was een ongelofelijke uitdaging. Het mocht enkel een landschap zijn, en geen figuren bevatten. Bovendien had ik nooit gedacht hoe moeilijk het was om een patroon te ontwikkelen, om te zien dat de repen papier allemaal op zich staan maar waarbij de onderkant en de bovenkant toch doorlopen. Ik heb er heel hard aan gewerkt en ik ben er ontzettend trots op.’

Etsen op koperplaat, je werk op zijden sjaals, muurtekeningen, beeldschermen en behangpapier,… Is er een materiaal waar je jouw werk nog graag op ziet verschijnen?

Gattoni: ‘Daar heb ik nog niet over nagedacht. Eigenlijk zou ik me binnenkort het liefst willen focussen op een solotentoonstelling – niet met bestaand werk maar echt zelf voor die expo weer een nieuw universum creëren. Daar kruipt echter heel veel tijd in – zeker een jaar- dus ik weet niet hoe haalbaar dat momenteel is.’

Naast je commerciële opdrachten zie ik op je website ook heel veel potloodtekeningen. Wat voor charme heeft grafiet nog?

Gattoni: ‘Het is een heel respectabele tool. Tekenen met potlood neemt meer tijd in beslag maar je kan veel meer in de diepte werken en bijvoorbeeld beter schaduwen. Ik verras mensen graag, ik wil dat ze mijn tekeningen zien en even denken dat ze naar een foto kijken.’

Ik twijfel inderdaad soms om jouw werk te omschrijven als surrealistisch en hyperrealistisch.

Gattoni: ‘Dat snap ik. Zoals ik zei: ik wil werelden creëren, ik wil dat mensen zich afvragen of wat ik teken echt bestaat. Of het toch tenminste af en toe hopen.’ (lacht)