Huismus of nachtraaf? De soft spots van Dennis Vanderbroeck, creative director WECANDANCE
Wie vertrouwd is met het werk van Dennis Vanderbroeck en zijn echtgenoot, visueel kunstenaar Frederik Heyman, vermoedt wellicht niet dat de twee in een gezellig rijhuis in Berchem wonen. “Mensen verwachten bij ons een soort minimalistische betonnen bunker, maar in werkelijkheid willen wij gewoon een oude zetel en mooie kunst. Ik denk dat het een tegenreactie op mijn werk is. Ik kom op de meest inspirerende plekken. Zo zat ik vorige week nog in Singapore en vertrek ik binnenkort naar Parijs. Wanneer ik thuiskom, heb ik nood aan een rustige basis.”
Vanderbroeck verhuisde zes jaar geleden naar Antwerpen en voelt zich ondertussen thuis in de stad, al is zijn bureau nog in Rotterdam gevestigd. Met Studio Dennis Vanderbroeck specialiseert hij zich in spatial design ofte ruimtelijk ontwerp voor kunst, mode, theater en muziek. “Ik creëer fysieke ruimtes. Noem het vooral geen decors, dan huiver ik (lacht). Mijn team en ik gaan interdisciplinair te werk. Zo is ons modewerk vrij theatraal en ons theaterwerk vrij esthetisch. De Mugler-show begin dit jaar heeft veel deuren geopend. Daarvoor werkten we al voor Diesel en Y/Project, maar nu lijken steeds meer mensen in de modewereld ons te kennen. We ontwierpen net het afscheidsdefilé van Dries Van Noten in Parijs in samenwerking met Villa Eugénie. Daarmee zijn we al sinds maart bezig. Ik zei tegen Dries: ‘Zelfs al zet je gewoon een paar honderd stoelen neer voor de catwalk, dan nog wordt het iconisch.’ Uiteraard werd het meer dan dat.”
‘Ik kom op de meest inspirerende plekken, dus thuis heb ik nood aan een rustige basis’
Uniform
Kleding is een van Vanderbroecks grote liefdes. Zijn eerste paar Prada-schoenen kocht hij als student en koestert hij nog altijd. Ook een pak van de Deense designer Henrik Vibskov zou hij nooit wegdoen. “Ik ben in dat pak afgestudeerd. Mode hangt voor mij samen met herinneringen en achter elk stuk schuilt een verhaal. Deze jeans met bijpassend hemd kreeg ik van Glenn Martens na de jongste Diesel-show. De broek is binnenstebuiten gekeerd en het shirt heeft een latex laagje, waardoor de stof gecoat lijkt.”
Denim is een constante in de kleerkast van Vanderbroeck. “Ik voel al heel lang de behoefte om een uniform te dragen. In Londen schreef ik mijn scriptie over de kunstenaar als merk. Ik onderzocht onder andere de rol van kleding in het werk van Gilbert & George, die altijd hetzelfde dragen. Zelf zit ik nu in een denimfase, maar dat kan weer veranderen. Ik wil ’s ochtends gewoon iets uit de kast kunnen trekken zonder na te denken, al denk ik wel goed na over mijn aankopen. Ik ben een verzamelaar en speur online naar bepaalde stukken. Zo kon ik een trui van Raf Simons op de kop tikken voor 150 in plaats van 1.200 euro en zocht ik eeuwig naar een trainingsvest van Martine Rose die overal uitverkocht was. Uiteindelijk kreeg ik het via een vriendin in handen.”
‘Ik ben eerder een huismus dan een nachtraaf’
“Zowel in design als mode hecht ik belang aan duurzaamheid: ik koop liever minder en beter. Dat klinkt enorm geprivilegieerd, maar eigenlijk laat mijn budget dit nog maar sinds kort toe. Tot twee jaar geleden droeg ik vooral betaalbare merken en ook nu shop ik nog graag bij Levi’s en Carhartt wegens de goede materialen en fits. Het hoeft zeker niet altijd designer te zijn.”
Nachtraaf vs. huismus
Naast mode heeft Vanderbroeck nog een passie: theater. “Er gaat niets boven een goede voorstelling. Ik vind de Vlaamse choreograaf Jan Martens fantastisch, net als het danscollectief (LA)HORDE uit Marseille. Net zag ik Jamie Lloyds opvoering van Romeo & Juliet in Londen en dacht ik: met hem wil ik samenwerken.”
Ligt zijn artistieke visie voor WECANDANCE in lijn met zijn andere projecten? “Absoluut. We willen in de eerste plaats een samenhangende ervaring creëren: niet alleen door het materiaal- en kleurgebruik, maar ook met circulair podiumontwerp en een radicaal ander thema. Vertrekt het festival doorgaans vanuit een modetrend, dan luidt het motto nu ‘Drop in the light, rise in the dark’, een verwijzing naar dag versus nacht en de dualiteit die in ieder van ons schuilt. Ik wil bezoekers uitnodigen om anders na te denken over hun outfit.”
Ondanks zijn rol als creative director is Vanderbroeck geen fervent festivalganger: “Ik heb me er vorig jaar stevig geamuseerd, maar eigenlijk ben ik meer een huismus dan een nachtraaf. In het weekend vind je mij in jogging op de bank met een realityserie.” De bank in kwestie blijkt tijdelijk, de stoelen een geschenk van een ex-assistent. Daarnaast staat echter een vintage Marsala-zetel en aan de muur prijken werken van David Hockney, Klaas Rommelaere en goede vriend Leon Vranken. “Fred en ik geven elkaar bij elke verjaardag kunst cadeau. Voor de windhond uit Italiaanse keramiek, gekocht bij Gert Voorjans, legden al zijn vrienden bij. Het neonlicht is een overblijfsel van een van zijn expo’s en daaronder staat een urne met de as van onze hond, die als een zoon was. Ons huis is een ratjetoe en kakelbont, maar het is echt van ons.”
Dennis Vanderbroeck
. Vanderbroeck (34) is geboren in het Nederlandse Voorburg.
. Hij behaalde een bachelor in performance art aan Toneelacademie Maastricht en een master in fine art aan Central Saint Martins in Londen.
. Na zijn studies liep hij stage bij Henrik Vibskov in Kopenhagen en werkte hij voor Bureau Betak in Parijs en New York.
. In 2018 richtte hij Studio Dennis Vanderbroeck op in Rotterdam. Samen met zijn team geeft hij shows vorm voor grote namen als Mugler, Diesel, Dries Van Noten en Internationaal Theater Amsterdam.
. Dit jaar staat zijn studio in voor de creative direction van WECANDANCE.
. Hij woont in Antwerpen met zijn echtgenoot, visueel kunstenaar Frederik Heyman.
Door Catherine Kosters Beeld Charlotte Van Noten
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier