Leading Lady Anne-Sophie Rosseel: ‘Goed design moet toegankelijk zijn voor iedereen’
Van grootschalig retailproject tot piepklein kinderstoeltje, Anne-Sophie Rosseel (42) is wat men noemt een veelzijdig talent. De architect woont al negen jaar in New York, maar behield haar Belgische bescheidenheid. Allerminst bescheiden is haar palmares: megastores voor Louis Vuitton, hotelboetieks aan de Amalfikust, een eigen designstudio en een gelauwerd meubelmerk.
Terwijl succesvol ondernemen vaak gelijkgesteld wordt aan schaalvergroting maakte Anne-Sophie Rosseel in haar carrière de omgekeerde beweging. Ze verruilde Parijse kantoorgebouwen en Chinese flagshipstores voor de kinderkamer van haar zoontje. “In alles wat ik doe, laat ik me leiden door intuïtie”, vertelt de architect vanuit haar studio in Manhattan, “Dat was als kind al zo. Ik tekende graag en was constant met Lego aan het bouwen, dus wilde ik ingenieur-architect worden. “Waarom laat je die ingenieur niet vallen?” vroeg mijn vader, die wist dat ik graag manueel bezig was. En zo geschiedde. Mijn loopbaan is heel organisch geëvolueerd en ik heb veel geluk gehad, al weet ik dat er ook talent en durf mee gemoeid zijn. Het vergt lef je eigen bureau en merk op te starten. Gelukkig heb ik een man die me steunt, en een goed vangnet.”
Rosseels intuïtie en ambitie leidden haar naar New York. Als je het daar kan maken, kan je het overal maken, toch? “Ik heb nog altijd niet het gevoel dat ik het gemaakt heb”, lacht ze het compliment weg. De bescheidenheid typeert haar, net als de snelheid waarmee ze spreekt. “Mijn man noemt me soms een bulldozer.” Het is alsof de energie van haar nieuwe thuisstad door haar aderen stroomt.
Internationale leerschool
Als student aan Sint-Lucas in Gent reisde Rosseel de wereld al rond. Na een jaar in Barcelona en een semester in Rio de Janeiro was ze vastbesloten in het buitenland te gaan wonen. Met haar diploma op zak verkaste ze naar Parijs, waar ze ervaring opdeed bij enkele gerenommeerde bureaus alvorens ze haar droomjob binnenhaalde: een positie als in-house architect bij Louis Vuitton.
‘Toen ik geen mooi meubilair kon vinden voor de kamer van mijn zoontje had ik een eureka- moment: waarom geen kindermeubels ontwerpen?’
“Daarvoor werkte ik vooral aan grote internationale projecten, zoals kantoorgebouwen en residentiële ontwikkelingen. De traagheid ervan frustreerde me. Bij Louis Vuitton ging alles enorm snel: van tekening naar realisatie in minder dan zes maanden. Dat was enorm bevredigend. Mijn eerste project was de flagshipstore in Shanghai. De Aziatische markt boomde en het waren gouden jaren voor luxeretail, met grote budgetten en tientallen winkelopeningen. Ik was gebaseerd in Parijs, maar vloog om de twee weken voor tien dagen naar Hongkong. Na enkele jaren op zone China transfereerde ik naar de Amerikaanse markt. Het vele reizen was helemaal mijn ding en Louis Vuitton bleek de perfecte leerschool. Alleen ben je als architect voor zo’n groot modehuis natuurlijk gebonden aan een huisstijl, die geldt als bijbel. Op den duur werd het werk repetitief en verlangde ik naar een nieuwe uitdaging. Ik had in Shanghai mijn huidige man leren kennen, die er als lighting designer werkte, en volgde hem naar New York.”
Met het oog op haar verblijfsvergunning zocht en vond Rosseel een job op Amerikaanse bodem, en niet zomaar één: “15 Hudson Yards was een topproject op grote schaal, mijn eerste ervaring met de wondere wereld der New Yorks real estate. De Amerikaanse methodiek en mentaliteit vereisten enige aanpassing. Zo gold er een compleet andere ontwerpesthetiek. Mijn referenties aan vintage design en architectuur uit de vorige eeuw werden haast antiek bevonden (lacht). Ik wist dat ik er niet op mijn plek zat. Toen ik via mijn netwerk de vraag kreeg een retailruimte in SoHo te ontwerpen, greep ik mijn kans en startte ik mijn eigen bureau.”
Boterhammen en prestigeprojecten
Rosseel Studio heeft, op de zaakvoerder na, geen vast personeel in dienst, en dat houdt ze bewust zo: “Ik stel liever een team samen rond een project dan andersom. Mijn man heeft veertig werknemers onder zich en ik zie de managementuitdagingen die dat meebrengt. Geef mij maar de vrijheid om met andere freelancers samen te werken op projectbasis. Ik doe een beroep op platformen als Upwork om 3D-tekenaars of renderaars in te huren. Op die manier kan ik me omringen met talent van over de hele wereld, zonder dat ik nadien lukraak opdrachten moet aannemen om hen aan het werk te houden. Vlak na de start van de oorlog met Rusland zaten bijvoorbeeld heel wat Oekraïense architecten zonder werk, vaak zeer gekwalificeerde mensen. Ik heb enkele van hen al verschillende malen kunnen inschakelen, een win-winsituatie.”
‘Ik erger me aan overconsumptie en de korte levensduur van veel producten’
De projecten die Rosseel aanneemt, zijn een gezonde mix van broodwinning en prestige – tartine et vitrine, zoals ze zelf zegt. Vorig jaar rondde ze twee retailprojecten af voor het iconische vijfsterrenhotel Le Sirenuse in Positano. “Ik stond in voor de renovatie van twee hotelboetieks. De boetiek van de naburige beachclub en de residentie van de eigenaars in Milaan staan nog op de planning. Wat men ook zegt over werken in Italië, voor mij is het telkens weer een geweldige ervaring. Niet alleen zijn mijn belangrijkste designreferenties Italiaans, het vakmanschap dat je er vindt, is ook ongeëvenaard. Bovendien dragen Italianen persoonlijk contact hoog in het vaandel, ook in professionele relaties.”
Meubels maken is kinderspel
“Hoe graag ik ook in opdracht werk, een project voor een klant is nooit zonder kanttekeningen. De jongste jaren begon het meer en meer te kriebelen om eens 100 procent mijn eigen goesting te doen. Meubelontwerp op maat is altijd een van mijn passies geweest, en toen ik tijdens de pandemie geen mooi en handig meubilair kon vinden voor de kamer van mijn zoontje, had ik een eurekamoment: waarom geen kindermeubels ontwerpen?”
‘Een goed product ontwerpen is één ding, een business runnen iets helemaal anders’
Na twee jaar onderzoek en ontwikkeling lanceerde Rosseel in november 2023 haar eigen nichemerk, House of RoRo. “Een goed product ontwerpen is één ding, een business runnen nog iets helemaal anders. Het is een proces van vallen en opstaan. Ik leer nog elke dag bij. Duurzaamheid en toegankelijkheid vormden van in het begin belangrijke pijlers, maar het was niet vanzelfsprekend die twee te combineren. Ik wilde de productie lokaal houden, omwille van het ethische aspect, maar de prijzen niet te hoog maken. Daarom heb ik mijn designs vereenvoudigd, zodat de onderdelen in een CNC-shop (CNC staat voor computergestuurde houtbewerking, nvdr) gemaakt kunnen worden.”
House of RoRo werd al bejubeld in designmagazines als Wallpaper* en Dezeen. Niet verwonderlijk: de minimalistische kindermeubels zijn een verademing in een zee van goedkoop plastic. “In Amerika geldt: the bigger and crazier, the better, ook op het gebied van kinderspullen. Er wordt zoveel rommel gemaakt! Ik erger me aan overconsumptie en de korte levensduur van veel producten. Ik ben een aanhanger van de filosofie van Enzo Mari en Bruno Munari: goed design moet toegankelijk zijn voor iedereen, en kunst en functionaliteit kunnen hand in hand gaan. De kindermeubels die ik maak, zijn high-end maar niet onbetaalbaar, en ze staan niet alleen mooi in je interieur, ze zijn ook praktisch. Zo is er een tafel met extra opbergvakken in de poten, en krukjes die als puzzelstukken in elkaar passen. Alles wordt gemaakt in Canada met gecertificeerde materialen, en rechtstreeks verzonden. Ik geloof in een DIY-mentaliteit en in low-tech. De assemblage is letterlijk kinderspel: kids kunnen de meubels zelf in elkaar zetten, zonder schroeven of lijm. Wat dat doet voor hun zelfvertrouwen, is niet te onderschatten.”
Non-compete clause
Rosseels liefde voor Belgisch minimalisme botst weleens met het Amerikaanse more is more-principe, maar het zorgt er ook voor dat haar werk opvalt in al zijn eenvoud. Een ander cultureel verschil dat ze aanstipt, is de werkethiek: “Overal ter wereld werken mensen hard, maar haast nergens werken ze zoveel als in New York. In Europa vinden we het normaal een uur lunchpauze te nemen, hier eet je je bagel en drink je je koffie on the go. Vakantie bestaat amper, net als moederschapsrust. Dat is een van de redenen waarom ik voor mezelf wilde werken. Dankzij die beslissing heb ik de eerste levensjaren van mijn zoon van heel dichtbij kunnen meemaken. Anders was dat wellicht niet het geval geweest.”
Toch heeft Rosseel ook veel positiefs te vertellen over leven en werken in de Verenigde Staten: “New York neemt niet alleen, het geeft ook veel energie. Er bestaat een groot gevoel van samenhorigheid en solidariteit tussen mensen uit dezelfde sector. Zo kan je in zeventien community’s en WhatsApp-groepen terecht met vragen. Vergelijk het met mamagroepjes op Facebook, maar dan voor vrouwelijke designers, architecten, artiesten enzovoort. De sfeer is verrassend non-competitief, en elkaar een gunst bewijzen zonder daarvoor iets in return te verwachten is hier heel normaal. Onlangs organiseerde ik een fotoshoot voor House of RoRo. Een paar berichtjes later stond ik al in contact met verschillende kindermerken die de styling wilden doen, stuk voor stuk purpose-driven brands waar ik fan van ben. In Parijs was de werkcultuur minder open. In New York geldt: sharing is caring.”
Anne-Sophie Rosseel (42)
. Was zeven jaar in-house architect voor Louis Vuitton. Daarnaast deed ze ervaring op bij Manuelle Gautrand en LAN Architecture in Parijs en werkte ze voor het 15 Hudson Yards-project van Rockwell Group in New York.
. 2017: richt Rosseel Studio op, een New Yorks architectuur- en designbureau gespecialiseerd in residentiële, hospitality- en retailinterieurs.
. 2023: lanceert kindermeubelmerk House of RoRo, geïnspireerd door haar eigen zoektocht naar praktische, speelse en esthetische meubels voor zoon Iggy.
Meer lezen
DOOR Catherine Kostersbeeld Kelsey Cherry
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier