Dôme is een wellnesscenter en een restaurant. En oh ja, ook een boetiek. Het ligt op een steenworp van Brussel, maar je voelt je er mijlenver weg.
In een tijd waarin je pizza vaak sneller voor de deur staat dan de politie, blijkt zen zijn en gezond eten een hele uitdaging. In de rand van Brussel, op een dik uur van Luik of Antwerpen, rijst te midden van de weelderige natuur Dôme op. Gesteund door een wetenschappelijk comité en bijgestaan door een multidisciplinair team hebben Isabelle Manneback en Fabrice Enthoven een humanistisch project uitgewerkt. Ze laten traditionele kennis versmelten met recente onderzoeken, zoals naar epigenetica, neurowetenschappen en kwantumfysica. Alles krijgt vorm dankzij de weldoende kracht van water op 35 graden, een oase van vier verdiepingen en een labyrint van gangen. Voeg daar nog de opgehoogde en stralende keuken van Julien Van Den Neste aan toe en het resultaat is een plek waar je heerlijk eet en tot rust komt.
Aqua Dôme
Dôme biedt onder andere ontspannende massages en energetische behandelingen aan, maar ook schoonheidsrituelen en (lach)yogasessies. Water staat hier centraal en het zet je aan om opnieuw met jezelf in contact te komen. Aqua Dôme bevrijdt je van alle spanning. Geestelijk en lichamelijk. Deze individuele sessie begint bij een eenvoudig gesprek met de specialist, die Jaime heet. In zwemkledij en badjas zitten we gezellig aan de rand van het zwembad te keuvelen. Daarna stappen we het water in. Jaime “beweegt” me alsof hij me leert zwemmen. Nadat hij me een “goede reis” heeft gewenst, laat hij me heen en weer drijven, van hem weg en terug naar hem toe. Zonder me ooit helemaal los te laten. Ik voel me veilig in het water. De gêne die zijn armen en bewegingen aanvankelijk opriepen, is verdwenen. Verrast merk ik dat ik mezelf helemaal laat gaan. Dat ik de foetushouding aanneem en me tegen hem aan nestel, met mijn hoofd op zijn schouder. Anderhalf uur vliegt voorbij. Dit is zo een wonderlijke sensatie, dat een klassieke massage erbij verbleekt.
De behandeling eindigt zoals ze ook is begonnen, met een licht gesprek. Zachtjes bespreken we deze mooie ervaring die me tot het summum van rust heeft gebracht. De weldadige gevolgen voor het lichaam zijn niet te tellen. Zelf voel ik me meteen tot rust gekomen en innerlijk gesterkt. De dagen die erop volgen, ben ik minder hyperactief dan gewoonlijk. Ik ben in een uitstekend humeur en voel me zelfzekerder. Een ding is in elk geval zeker: diezelfde nacht heb ik geslapen als een roos.
Natuurkeuken
De chef-kok, Julien Van Den Neste (41) pleegde zijn eerste wapenfeiten bij L’Écailler du Palais Royal en La Villa Lorraine. Daarna stond hij aan het fornuis van het restaurant Jour de Fête in de Brusselse Anspachlaan en nu kunnen we hem dus aan de rand van het Zoniënwoud vinden.
Wanneer we het knarsende grind van de parking oprijden, heeft onze Polo al heel wat kilometers achter de kiezen, we zijn vandaag immers vanuit Luik vertrokken. We duwen de deur van Dôme open en stappen de boetiek binnen waar milieuvriendelijke juwelen, schoonheidsproducten en siervoorwerpen ons opwachten. De sfeer is zen.
Via een halletje komen we tot bij de zaal van het restaurant waar het vrij druk is voor een dinsdagavond. We laten onze ogen door de ruimte glijden op zoek naar de perfecte plek en kiezen ten slotte voor een tafel in een knus hoekje. Het eenvoudige en tegelijk warme interieur van hout, kurk en klei, weet ons meteen te raken. Onder de lichttentakels lessen we onze dorst naar verhalen en ontboezemingen.
Voor die andere dorst die zich laat voelen, bestellen we het aperitief van het huis. De biologische crémant met gembersirooparoma is een schot in de roos. Het gelach klatert door de betoverende ruimte, we zouden er haast bij vergeten te bestellen. De menukaart is kort en bevat gerechten op basis van lokale en/of biologische seizoensproducten. Er is trouwens voor elk wat wils. Van gluten- of lactosevrij tot vegetarisch. Alles wordt geserveerd op borden die je bij wijze van food sharing met elkaar deelt. De Spaanse roots van mijn tafelgenoot en tapasfan, zijn in hun nopjes.
Onze musts van de avond? De inktvis a la plancha met volkoren rijst en chorizo, en de stracciatella met komkommergel, beide kundig bereid en op smaak gebracht zodat ze de kwaliteit van de producten nog beter laten uitkomen. De sleutelwoorden zijn eenvoud en authenticiteit, in een ontspannen en betoverende sfeer.
In zoetheid eindigen
Hoewel ik zelf niet echt een liefhebster ben van nagerechten, geniet ik hier van de aangename harmonie tussen een bodempje rode wijn en enkele hapjes zoet genot. De pinot noir die we bij de maaltijd hadden gekozen, past wonderwel bij de perziken en frambozen met sinaasappelhoning en ricotta waar we letterlijk bij gaan zwijmelen.
Het kopje sterke koffie vooraleer we aan de terugrit beginnen, is slechts een van de vele manieren waarop we vandaag een oprecht gevoel van welbehagen ervaarden.
