Welkom in de Tuin van Eden: Jay Sifford nodigt ons uit in North Carolina
Jay Sifford, schrijver en landscape designer, ontvangt ons in zijn magische tuin in North Carolina, waar rododendrons en honden de backdrop vormen van een leven in de natuur.
Rhodwood, zo heeft Jay Sifford zijn domein in de Appalachen gedoopt, naar de gigantische rododendrons – sommige bijna 10 meter hoog – die de enorme tuin bevolken. “De rododendrons zijn eigen aan dit domein. Ze waren er voor ik hier kwam en zijn de reden waarom ik als een blok viel voor dit huis met aanpalende gronden. Ik wist meteen dat ik hier een soort aards paradijs wilde creëren, een tuin die opgaat in de omgeving, met respect voor de natuur. Dit huis ligt in ruraal gebied; ik ben niet aangesloten op water en riolering, dus een belangrijk onderdeel van het project was een bron en een sceptische put bouwen. De hele voortuin is mijn ‘sceptische zone’ – ik geloof dat het de mooiste sceptische put is die je ooit zag (lacht). De voortuin moest een soort gestileerd veld worden, met coniferen en evergreen bomen. Een beetje een zone zoals je die soms vindt aan de rand van het bos, met groepen planten, stukken heldergroen gras, omzoomd door bomen. Een tuin maak je op buikgevoel, op energie: het moet mentaal goed voelen, anders ga je er geen tijd in doorbrengen.
“Voor mij is respect voor de natuur cruciaal. Dit is een bergachtig gebied met voornamelijk bossen en woud, dan moet je hier niet een heel minimalistische tuin willen aanleggen. Tegelijk zijn grote stukken van de omgeving vrijgemaakt voor landbouw: met die esthetiek heb ik ook gespeeld. De tuin is daardoor uiteindelijk een magische, immersieve plek geworden – ik kan mezelf hier helemaal verliezen en tegelijk volledig tot mezelf komen. Ik word hier een betere versie van mezelf, soms al na een paar minuten, soms pas na uren wroeten in de aarde. De hele tuin is ontworpen tijdens covidpandemie. Het was een soort toevluchtsoord voor mij, en tegelijk een manier om de focus te verleggen. Rhodwood heeft zoveel betekend voor mijn mentale gezondheid. De tuin heeft me echt gered.
“Ook het gebouw is bijzonder – de stijl heet ‘dogtrot’ en vindt zijn oorsprong in het Scandinavië van enkele honderden jaren geleden. De bouwstijl emigreerde naar de Verenigde Staten, en raakte hier populair. Het huis bestaat uit twee delen: één deel herbergt de woonruimte, de eetkamer en de keuken; het andere huis heeft twee slaapkamers. De huizen zijn met elkaar verbonden door een overdekte passage die rechtstreeks in contact staat met de omgeving. Precies dat maakt het huis zo bijzonder, en is de reden waarom ik naar hier ben verhuisd: ik wilde meer contact met de natuur tijdens àlle seizoen, of het nu een hete zomerdag of een ijzige winternacht is.
De hele tuin is ontworpen tijdens covid. Het was een soort toevluchtsoord voor mij, en tegelijk een manier om de focus te verleggen. Rhodwood heeft zoveel betekend voor mijn mentale gezondheid. De tuin heeft me echt gered
“Het gebouw is bekleed met gekleurd cederhout, het vloerdek is Braziliaans tijgerhout. Dat de gevelkleur zwart is, heeft een paar redenen. Zwart is de perfecte contrastkleur voor mijn tuin, en veel schuren in deze regio waren vroeger zwart geschilderd. Het waren tabaksschuren waarin de tabak werd gedroogd; het zwart absorbeerde de hitte en liet de tabak sneller drogen. Dat historische element vond ik zo bijzonder, dat ik het hier wilde incorporeren. Omdat de tuin alle aandacht verdient, wilde ik grote ramen die volledig open kunnen: de schoonheid van de natuur moet je op elk moment kunnen bewonderen.
“Ik ben geen interieurontwerper, ik hou van veel types design. Ik geloof dat het interieur tot jou komt, eerder dan omgekeerd. Ik heb alle meubels voor dit huis gekocht tijdens de negen maanden dat hier verbouwd werd. Wat ik niet wilde, was een typische ‘mountain cabin’. Ik wilde een eigentijds, maar gedempt interieur met de kleuren van de tuin als focuspunt. De keuken is zeer belangrijk voor mij. Ik hou van koken en diners organiseren – ik heb flink wat geld uitgegeven aan het kwarts aanrecht en de oven.
“De slaapkamermuren zijn blauwgrijs geschilderd: ik wilde me in bed voelen alsof ik door een mistbank zweefde, omgeven door bomen. Eigenlijk is het hele huis ontworpen in functie van de tuin, en het huis verandert samen met de tuin van kleur. In de zomer heel licht, in de winter meer in slaapmodus.
“Ik ben hier zo vaak mogelijk: drie tot vier dagen per week. De andere dagen verblijf ik in Charlotte, op anderhalf uur rijden, waar mijn kantoor zich bevindt. Deze plek is mijn thuis, en ik geniet hier ten volle van het leven. Ik sta op, laat de honden uit en maak mezelf een royaal ontbijt van ei, pannenkoeken, french toast en cream cheese. In Charlotte ontbijt ik snel, met yoghurt – hier neem ik mijn tijd en drink ik mijn eerste koffie van de dag altijd in de tuin, met de honden. Een aards paradijs, dat is het.”
Door Tina Schneider-Rading beeld Sabine Bungert/Living Inside
Meer lezen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier